เรือนไทย

บนทรายร้อนซ่อนความงามตามธรรมชาติ

ดังแต้มวาดผงาดท้ากลางฝ่าหนาม
/>
กลีบดอกรับแดดจ้าใต้ฟ้าคราม

เติมความงามความสุนทรีย์ให้ชีวิต
/>


(Beavertail Cactus เบ่งบานบนทะเลทราย โมฮาวี่
ในแคลิฟอร์เนีย)
src='http://vcharkarn.com/reurnthai/uploaded_pics/RW518x000.jpg'>

พุ่มดอกดาวกระจายแห่งทะเลทราย แห่งใดแห่งหนึ่ง  ในถาคตะวันออกของรัฐแคลิฟอร์เนีย

ดอกป้อปปี้แคลิฟอร์เนีย

ทรากลาวาที่เย็นตัวลง  ในทะเลทรายโมฮาวีตะวันออก  ของแคลิฟอร์เนีย

พุ่ม Desert marigold หน้ากองลาวา  ในระยะใกล้

Barrel Cacrus

ต้นแคคตัสชนิดหนึ่งชื่อ ยักกา (Yacca)

ดอก Yucca

Beavertail สวยไม่จืด

รูปดีอ่ะ แต่ว่าขาดรูปเจ๊ไปเลยเหี่ยวแห้งไปหน่อย.......

I agree ka.
Khun Puangroi ka, thank you for those beautiful pictures ka.
How long does it take from LA. to that desert ka? (I am in Claremont ka.)

ดินแห้งๆกับดอกไม้สดๆ นี่ช่างต่างกันยิ่งนัก
ดูแล้ว inspired ดีแท้

มิตรรักนักกลอน พอจะช่วยแต่งกลอนบรรยายภาำพ " ดอกไม้แห่งทะเลทราย " ได้มั้ยครับ ผมไม่มีปัญญา แต่อยากฟัง :)

ดอกไม้แห่งทะเลทราย
 
 เวิ้งว้างไม่ว่างเปล่าในทะเลทราย
แต่ประปรายไปด้วยดอกไม้งาม
แม้ความร้อนแห่งสุริยะมิอาจห้าม
เจ้ายังงามเพริศพริ้งไม่แพ้ใคร

พี่ก็แต่งร้อยกรองไม่เป็น  เขียนธรรมดาดีกว่านะคะ  

------------------------------------

ขับรถผ่านทะเลทรายก็หลายครั้ง เวลาผ่านไปเร็วๆ จะเป็นฤดูร้อน ฤดูหนาว ไม้ร่วง ไม้ผลิ มองจากระยะไกล

                มันก็ดูแห้งแล้งโรยราให้ล้าใจไปหมด ไม่เคยคิดที่จะหยุดดูพิจารณาว่า จะมีชีวิตสิ่งใดให้ชื่นชมเลย เพราะ "ไม่เชื่อ" ว่า

                ในความร้อนเร่าปานไฟนรกฉะนี้ จะมีความงดงามอันใดซ่อนเร้นอยู่ให้เชยชม



                เวลาผ่านไป ชีวิตสุขุมลง ความที่เคย "เชื่อ" และ "ไม่เชื่อ" ก็เริ่มผสานกันเข้า จนบางครั้งก็หาไม่ได้

                ว่าขอบความคิดมันอยู่ตรงไหน



                จนมาวันหนึ่ง ไม่นานมานี้เอง ขับรถผ่านทะเลทรายไหวๆ เห็นอะไรสีม่วงอมชมพูเจิดจ้าอยู่สองคลองตา

                เมื่อหันไปมองก็กลืนหายวับไปกับผืนทราย ที่รุดผ่านหน้าไปอย่างรวดเร็วจนแผ่นทรายมัวเป็นลานสีเทาจางๆ แต่แล้ว

                ก็มีจุดสีม่วงใหม่เข้ามาอีก ไมล์แล้วไมล์เล่า จนทนไม่ได้ ต้องหยุดรถข้างทาง

                แม้ยังเหลือระยะทางอีกหลายร้อยไมล์กว่าจะถึงบ้าน



                หยุดข้างกองหินทมึนดำมืด จากที่เคยร้อนระอุจากภูเขาไฟจนหลอมผืนทรายได้ง่ายๆ วันนี้เย็นตัวลงเป็นกองหินสีดำ

                ที่ยังมีรอบพรุนบ่งบอกวันเวลานานแสนนานมาก่อน ที่มันเคยร้อนระอุจนเดือดเดือดพล่านปานผุดมาจากนรก แต่วันนี้

                หินดำมีเพียงแต่รอยปุดเป็นฟองใหญ่น้อย บอกเพียงร่อยรอยของอดีตอันแสนนาน



                และบนกองหินที่เคยร้อนเร่าเผาผลาญทุกสิ่งที่ขวางหน้า กลับก่อกำเนิดดอกไม้ใหญ่น้อยดารดาษ

                นับได้หลากหลายกว่าสิบชนิด แม้แต่ที่ซ่อนตัวตามหลืบหิน ต้องเข้าไปพินิจพิจารณาจนใกล้ จึงจะได้ชื่นชมความงามนั้นได้



                เนื้อหินลาวา กลับอุดมไปด้วยสารอาหาร ที่หล่อเลี้ยงความงดงามสุดบรรยาย แม้ด้วยนำ้ฝนจากฟ้าจะมาเพียงน้อยนิด

                แต่ความแห้งแล้ง ได้สอนชีวิตเหล่านี้ ให้ใช้แต่ละหยดแต่ละหยาดได้อย่างคุ้มค่าที่สุด



                จะมีใครสักกี่คน ที่โชคดีอย่างเราบ้าง...

---------------------------------

บทนี้ป่าหนอนแต่งให้ค่ะ

------------------



** ทะเลทราย กลางความร้อน มีอ่อนไหว

                                         มีใบไม้ มีดอก ออกสีหวาน

                                         มีสีสรร สดใส กลีบใบบาน

                                         มีความหวาน มีความร้อน มีผ่อนคลาย

                                         จะอยู่ยัง ทีใด หากใจร้อน

                                         มิคิดผ่อน ความร้อน มิอาจหาย

                                         มิปล่อยวาง ผ่อนร้อน จักย้อนกาย

                                         มาเผาใจ ให้ร้อน ทอนตนเลย....

บทนี้ของคุณสอบวาค่ะ

------------------

โอ้กระไรไอเอ๋ยฤาไอร้อน

                ผะผ่อนอ่อนไอจากชะง่อนผา

                กดไอฉ่ำน้ำเย็นแนบพสุธา

                ซอนซบหน้าแนบดินหนีกลิ่นไอ



                โอบกระหวัดรัดรากไม้ใต้พิภพ

                ฉ่ำน้ำเย็นเร้นหลบเหมือนห่างหาย ?

                กรองกร่อนร่อนตะกอนใจ

                ผลักพุ่มไม้ให้หยัดกายสู้ไอร้อน



                ไร้กิ่งไร้ก้านไร้สาขา

                แต่ผลิดอกสู้ดินสู้หินและวิงวอน

                ฤาไอร้อนไอร้ายไอริดรอน

                คลายไอร้อนผ่อนใจให้ใจเย็น



                ตะวันชิงพลบแอบหลบเหลี่ยมเงาผา

                ไอร้อนอ่อนกระสาเริ่มหลีกเร้น

                กลีบไม้ไหว ไหวดอกหญ้าไหวระเนน

                ช่วยไหวเอนไอร้อนและฉ่ำน้ำเย็นให้อ่อนตาม



                ชมแล้วช่วยดับซับรุ่มร้อน

                ชมแล้วช่วยดับตะกอนใจให้หายสิ้น

                ชมแล้วคิดแล้วขบเรื่องแค่กระผีกริ้น

                ชมแล้วขับสิ้นผินใจให้หายร้อน

ขอบคุณพี่พวงร้อย ป้าหนอนและคุณสอบวา และ little sun ครับ ผมพยายามติดตามการแต่งกลอนในเรือนไทย สงสัยจะหมดหวัง แต่จะพยายามต่อไป ชอบตรงนี้ดีแท้

"...โอบกระหวัดรัดรากไม้ใต้พิภพ
ฉ่ำน้ำเย็นเร้นหลบเหมือนห่างหาย
กรองกร่อนร่อนตะกอนใจ
ผลักพุ่มไม้ให้หยัดกายสู้ไอร้อน... "

โอ๊ะคุณ"เปี้ยว"เลี้ยวมาภาษากลอน
แต่ก่อนก่อนเกี่ยวดารามาเฉลย
มิคาดว่าวาทีดีนักเลย
คุณ"พวงร้อย"ก็มาเอ่ยอักษรกลอน
ทั้งรูปภาพที่พามาให้ดู
ช่างงามหรูกลอนเพราะช่างเหมาะเหมง
น่าเสียดายกายห่างช่างวังเวง
อาศัยเพลงกลอนพามาพบกัน