ข้ออ้างที่คนไทย ตั้งแต่ระดับคอลัมนิสต์ ผู้เชี่ยวชาญ และอธิบดี ขยันนำมาค้านพม่าก็คือ ไม่มีหลักฐานว่าคนไทยถูกนำไปอยู่กรุงอมรปุระ
อู วิน หม่อง บรรยายในงานสัมมนา “ตามรอยพระบาทพระมหาเถระ พระเจ้าอุทุมพรในอมรปุระ (ภาค ๒)” เมื่อวันที่ ๓๐ พฤษภาคม ๒๕๕๗
https://www.facebook.com/permalink.php?id=691343580936586&story_fbid=694385677299043ในเบื้องต้นผมต้องการเรียนให้ทราบถึงสถานที่ในพม่าที่มีร่องรอยของคนไทยหรืออิทธิพลของศิลปะไทยก่อน ในแผนที่ภาคกลางของพม่าที่นำเสนอนี้ประกอบไปด้วยพื้นที่ของภาคมัณฑะเลย์, ภาคสะกาย และภาคมะเกว ถ้าเราถือเอามัณฑะเลย์ เมืองหลวงสุดท้ายของพม่าเป็นศูนย์กลางแล้วเราจะเห็นว่าทางเหนือมีเมืองดาบายิน เมืองมินบูอยู่ทางทิศใต้ฝั่งตรงข้ามแม่น้ำเอยาวดีในพื้นที่ประมาณ ๔๐ ตารางไมล์ เราพบร่องรอยของคนไทยมากมาย
ร่องรอยของคนไทยมีอยู่ทั่วไปเช่นในมัณฑะเลย์มีเจดีย์ทราย อมรปุระมีศาลยามะ (รามเกียรติ์) ที่เจ้าก์เซมีกลุ่มเจดีย์ที่ไม่ใช่แบบพม่าคิดว่าน่าจะเป็นแบบไทยชื่อ Shan Gyan Kon คำว่า Shan (ฉาน) ก็คือ สยาม ตามการออกเสียงของพม่า ที่อังวะมีวัดมะเดื่อ ที่ซึ่งพระเจ้าอุทุมพรมาจำพรรษาอยู่หลายพรรษาในรัชสมัยของพระเจ้าช้างเผือก (มังระ)
และที่เมืองมินบูทางตอนใต้ของพุกามบนฝั่งขวาของแม่น้ำอิระวดี มีวัด Wut Kyi Gu Phaya ที่มีภาพจิตรกรรมอยู่ภายใน และมีอักษรไทย ๗-๘ ตัวเขียนบรรยายอยู่ใต้ภาพ (สังคา_ต_รก น่าจะหมายถึงสังฆาฏนรก นรกใหญ่ขุมที่ ๓ ในจำนวนนรกทั้งหมด ๘ ขุม) เขียนอยู่ใต้ภาพนรก