เค้าแนะนำตัวว่าเค้าชื่อ "อองซอง" เป็นไกค์ที่ได้รับใบอนุญาต พร้อมกับโชว์ป้ายห้อยคอให้เราดู เค้าก้อจะกลับบ้านที่มะรัคอูเหมือนกัน เราถามว่าวันนี้ไม่มีเรือเหรอ อองซองบอกเราว่าเรือโดยสารไม่มี ชี้ให้เราดูชาวพม่าที่มายังท่าเรือนี้เหมือนเราแล้วก็ต้องนั่งรถกลับไป ถ้าจะไปวันนี้เราจะต้องเหมาเรือไปประมาณ 150 US
แล้วเขาจะขออาศัยติดเรือพวกเราไปด้วย .... โหหหหหห นะพี่หม่อง
พี่สาวเราทำตาโตพร้อมกับบอกว่าไม่ได้นะ ไม่ถูกต้อง
ทำไมมาเอาเปรียบนักท่องเที่ยวเรามาเที่ยวบ้านคุณนะเรามาใช้จ่าย เรายินดีจ่ายนะถ้ามันสมเหตุสมผล แต่ให้เรามาจ่ายเพื่อพวกคุณนี่ไม่ถูกต้อง ต้องหารเฉลี่ยกันสิ
อองซองก็เลยหัวเราะขำพี่สาวเราแล้วบอกว่างั้นก็ต้องรอพรุ่งนี้ เราเลยถามว่าแล้วค่าเรือโดยสารคิดเท่าไหร่ ได้รับคำตอบว่าต่างชาติต้องจ่ายคนละ 10 US พี่สาวบอกนั่นเป็นราคาที่พวกเรายอมจ่ายล่ะ
ใกล้ๆท่าเรือมีเพิงขายอาหาร เราก็เลยชวนอองซองพร้อมกับคนขับรถรับจ้าง(ซึ่งจอดรออยู่ไปไหนไม่ได้เพราะเรายังไม่ได้จ่ายตังค์
) ชวนกันไปกินข้าวเช้า เพื่อที่จะได้ซักถามรายละเอียดต่อ
หน้าตาอาหารเช้าของตูก้าเป็นแบบนี้ค่ะ