ศรีศรีศุภวารกาลสมัย อำนวยชัยขุนช้างแต่งงานสาว
ที่ผ่านมาทุกเรื่องล้วนเรื่องราว ผูกความยาวสืบเรื่องบุราณมา
แล้วเกณฑ์คนลงจัดสถานที่ ให้งามดีเข้าท่างามพฤกษา
ที่เรือนเหย้าขุนช้างอันโอฬา ทั้งนำพาญาติมิตรสนิทเครือ
จึ่งวางจัดกล้วยอ้อยผูกต้นเสา แดงขาวเฝ้าผูกพันเสาที่เหลือ
ผลหมากรากไม้กล้วยทั้งเครือ วางเป็นเบือเต็มพื้นไม้กระดาน
แล้วจึงจัดปูลาดที่นั่งสงฆ์ ให้ครบองค์จัดวางม่านแดงฉาน
ตั้งโต๊ะหมู่เชิงชั้นวางพุ่มพาน ดอกไม้บานหอมกรุ่นกำจรจาย
กลางหอนั่งตั้งตั่งปูเสื่อสาด ผ้าหุ้มดาดแดงชาดเมืองเหนือขาย
หมอนขาวพาดจัดวางอย่างสบาย คิ้วระบายขอบทองหุ้มรอบใบ
หน้าที่นั่งจัดพุ่มชั้นบายศรี ชั้นฉัตรดีงามชั้นเคียงผ้าไหม
กล้วยทั้งเครือวางจัดบอกความนัย ยังสืบให้มีลูกสืบสกุล
วางใกล้กันกำปั่นสินสอดหลัก เครื่องทองจัดสายสร้อยหนาเป็นหุน
เต็มหีบเหล็กแสงทองดั่งแสงอรุณ ช้างลงพุงมอบให้น้องวันทอง
เครื่องขันหมากจัดมาอย่างครบถ้วน ผูกผ้าล้วนโปร่งแสงมิเป็นสอง
ผลหมากรากไม้นำมากอง บนใบตองเต็มแน่นวางเคียงกัน
ถึงเพลาอาราธนาพระมาสวด ขุนช้างอวดพิธีดีขมีขมัน
เชิญน้องพิมออกมาจากห้องพลัน มาร่วมกันรดน้ำเคียงคู่กัน
น้องวันทองมิยอมออกจากหอ เฒ่าแก่รอฉุดรั้งพรากความฝัน
น้องเหนี่ยวกายมือรั้งประตูอัน มือหมายมั่นฉุดรั้งพรากกายไป
กวักมือเรียก ร่ำร้อง วันทองจ๋า จะหลบหน้า หนีช้าง ไปทางไหน
มาเถิดหนา มานี่ สิยาใจ จวนจะได้ ฤกษ์ยาม ตามพิธี
พี่อุตส่าห์ มาขอ ก็เพราะเจ้า หวังนงเยาว์ เชิดพักตร์ ด้วยศักดิ์ศรี
ทรัพย์สินล้น ขนมา ประดามี ให้เป็นที่ ล้ำหน้า ข้าราชการ
ทั้งแขกเหรื่อ ล้อมดู อยู่เต็มเรือน หากแชเชือน ช้าไป ไม่สงสาร
พี่ก็คง ย่อยยับ อัประมาณ ต้องซมซาน ซุกหน้า คาแผ่นดิน
เรื่องที่แล้ว แล้วมา น้องอย่าคิด หากพี่ผิด ขออภัย อย่าใจหิน
จะให้ยอม น้อมราบ กราบยุพิน พี่ก็ยิน ยอมกราบ จงทราบความ
แต่ตอนนี้ พี่ขอ อย่าล้อเล่น แขกเหรื่อเป็น สักขีอยู่ ดูล้นหลาม
หากชิงชัง ตั้งแง่ แม่นงราม พี่วาบหวาม ใจฝ่อ ขอเถิดนวล
ทั้งสินสอด ทองหมั้น อีกขันหมาก พี่ก็กราก กรำหา มาครบถ้วน
แล้วไยหนา ยาจิต กระบิดกระบวน เวลาจวน แจถึง อย่าดึงดัน