ได้หนังสือมาเล่มหนึ่งชื่อ 72 บทประพันธ์ประทับใจ ในโอกาสครบ 6 รอบ 72 ปีของคุณหญิงจำนงศรี รัตนิน หาญเจนลักษณ์
เป็นการคัดเลือกบทกลอนและข้อเขียนของคุณหญิงจำนงศรี ตามหนังสือและนิตยสารต่างๆ โดยลูกๆของคุณหญิง เลือกบทที่ตนเองชื่นชอบ นำมารวมไว้ในหนังสือเล่มนี้ เป็นที่ระลึกในโอกาสที่คุณหญิงมีอายุครบ 72 ปี
คุณหญิงจำนงศรี เป็นกวีแถวหน้าคนหนึ่งของประเทศไทย แต่งบทกวีได้ทั้งไทยและอังกฤษ และความคิดที่ลึก ในภาษาที่งามและอ่านง่าย
ขอยกมาบทหนึ่ง ชื่อ ฟ้าร้องยังถึง
เพียรบากบั่นเข้าไปให้ใกล้ตรงนั้น
ถ้าเพียรพยายามเข้าไปให้ใกล้ขึ้นทีละน้อย
สักวันหนึ่งอาจจะถึงเกาะมะพร้าวนาฬิเกเกาะนั้น
ผิวทะเลดูสงบเรียบแต่คลื่นใต้น้ำคอยรั้งให้ถอย
ความเสียดายยังเร้นลึก เสียดายสิ่งที่มี สิ่งที่เป็น
ทั้งๆที่รู้ว่าทั้งหมดเป็นมายา
รู้ แต่ก็รู้เพียงแค่คิด บางขณะจิตเท่านั้นที่วาบรู้ในใจ
นานครั้ง แวบไวเหมือนฟ้าแลบ
ให้รู้ว่าสมองคิดกับจิตสัมผัสนั้นต่างกันไกล เป็นการรู้คนละประเภท
รู้ความไม่แน่นอน ก็เพียงแค่สมองคิด ลึกๆจึงยังเสียดายเหล่ามายา
ที่ความหลงประจงปั้นมาหลอกใจ "ดูซิ ดูที่อนิจจัง" อาจารย์* พร่ำสั่ง
คือน้องเหอ คือพร้าวนาฬิเก
ต้นเดียวโนเน อยู่กลางเลขี้ผึ้ง
ฝนตกก็ไม่ต้อง ฟ้าร้องก็ไม่ถึง
อยู่กลางเลขึ้ผึ้ง ไปถึงแต่ผู้พ้นบุญ
คนใต้สมัยไหนช่างคิดกล่อมเด็กด้วยเพลงนิพพาน
* อาจารย์คือ อุบาสิกา คุณรัญจวน อินทรกำแหง
จากหนังสือ ฝนตกยังต้อง ฟ้าร้องยังถึง