เรือนไทย

สวัสดีครับ วันที่ไปถ่ายรูปนั้นไปถึงที่วัดเกือบสิบโมงกว่าจะได้ถ่ายรูปได้ก็เกือบเที่ยง  แต่ก็สะดวกดีที่ไม่มีใครกวน  เพราะโบสถ์เป็นโบสถ์ปิดและไม่ค่อยมีใครรู้เป็นสถานที่เรียนของวิทยาลัยนาฎศิลป์ 

โบสถ์แห่งนี้งดงามด้วยสถาปัตและจิตรกรรมด้วยความตั้งใจของผู้สร้างเรียกได้ว่างามไปหมดก็ว่าได้  จะพาชมไปเรื่อยๆนะครับ   ส่วนประวัตินั้นถามอากู๋เอาแล้วกันครับ

ลวดลายซุ้มประตูติดประดัยชามกระเบื้องสี

ช่องไฟและลวดลายระเบียงสวยงาม ผมชอบมาก

ลวดลายหน้าบัน

พระประธานภายในพระอุโบสถ์ซึ่งครั้งแรกจะนำพระสิหิงค์มาประดิษฐานไว้ที่นี่แต่มีเหตุเปลี่ยนแปลงเสียก่อน

ดูกันใกล้อีกนิดครับ

บานประตูและหน้าต่างเขียนเรื่อราวนารายณ์สิบปางและคติต่างๆคล้ายตำราเทวดาโบราณ

มาต่อจากเมื่ิอวานครับจิตรกรรมในวัดพระแก้ววังหน้านี้งดงามสมใจจริงๆแม้จะเป็นงานสมัยรัชกาลที่๔ก็ตาม เริ่มจากบานประตูตรงทางเข้าครับ

สีที่ใช้เขียนนี้สวยจริงๆยิ่งถ้าพวกคุณได้มาดูของจริงสีฉ่ำมาก

บานด้านข้าง

อีกภาพหนึ่ง

เข้ามาแจ้งว่า ผมสนใจติดตามดูอยู่ครับ ขอบคุณที่เอามาลง ผมเคยเข้าไปข้างในจะถ่ายรูป แต่แสงน้อยมาก จึงไม่สำเร็จ

คุณค่าของงานศิลปะไทยนั้น ไม่เพียงแต่ภาพวาดแต่ยังแสดงออกถึงวิธีการนุ่งผ้า   การเรียนรู้ประวัติศาสตร์เครื่องแต่งกาย  ซึ่งทำให้งานศิลปะไทยมีคุณค่าในตัวมันเอง  ซึ่งงานเขียนปัจจุบันบางครั้งอาจขาดคุณค่าด้านนี้ไป เรียกได้ว่าเขียนโดยไม่รู้วิธีนุ่งเลยก็ว่าได้

ขอบคุณที่ติดตามครับ   การลงรูปภาพงานจิตรกรรมหรือโบราณวัตถุหรือโบราณสถานนั้น  โดยเฉพาะโบราณวัตถุบางครั้ง อาจจะต้องปกปิดที่มาบ้างเนื่องเป็นการป้องกันในระดับหนึ่ง    สำหรับเรื่องรูปภาพก็ยังถกเถียงกันอยู่เหมือนกันว่าเอามาลงเผยแพร่แล้วจะดีไหม จะมีผลเสียไหม   สำหรับส่วนตัวผมในฐานะที่เป็นคนศึกษางานศิลปะแล้ว  การเผยแพร่นั้นถือว่าเป็นการอนุรักษ์อย่างหนึ่งทำให้ทัศนคติและมุมมองของการมองศิลปะไทยกว้างขึ้นทำให้เห็นคุณค่าและการสร้างสรรค์งานทุกยุคทุกสมัย    ถ้ามัวแต่หวงคิดว่าเป็นสมบัติส่วนตน   วงการศิลปะไทยก็ไม่เจริญเสียที เราหลุดจากยุคหวงวิชาความรู้กันแล้ว   ถ้ายังกลัวกันอยู่อย่างนี้งานอันเป็นอัตลักษณ์ของชาติคงหมดลงในไม่ช้าแน่ๆ  ส่วนเรื่องที่ใครจะเอาไปทำการค้าส่วนตัวผมว่ามันเป็นความสำนึกของบุคคล   ส่วนผมเองนั้นต้องการอนุรักษ์ศิลปะไทยให้สมชื่ิอชมรมเท่านั้นขอบคุณครับ

รูปขยายครับ

ด้านล่าง

ต้องขอบอกว่าจิตรกรรมที่นี่เขียนหินเก่งมากสีสวย  มากถ้านั่งพิจารณาดูดีๆจะเห็นว่าโบราณท่านเขียนศึกษาจากธรรมชาติจริงไม่มั่ว

มาต่อกันช่วงเย็นครับ

อีกรูปครับ

อีกนะ

เข้ามาชมในความงามภาพจิตรกรรมวัดพระแก้ววังหน้าด้วยอีกคนครับ เห็นราชรถพระอาทิตย์ และราชรถพระจันทร์ระยะไกลๆ งดงามมากจังเลย

เอาพระอาทิตย์ไปชมก่อนนะครับ

ตามด้วยพระจันทร์ครับ

ขอบคุณครับ เห็นจิตรกรรมพระอาทิตย์ - พระจันทร์ ชวนให้นึกถึง ตราพระสุริยะมณฑล และ ตราพระจันทรมณฑล

ภาพจิตรกรรมงดงามมากๆครับ ;)

ฝีมือช่างวัดบวรสถานสุทธาวาสในรัชกาลที่ 4 ไม่แพ้ช่างเขียนวัดสุทัศน์เทพวรารามในรัชกาลที่ 3 เลย
ทั้งยังเขียนรูปเทพเจ้าราวจะประชันกัน

บรรดาองค์เทพเจ้าที่ปรากฏบนบานประตูหน้าต่าง
นึกได้เพียง
พระขันธกุมาร (ทรงนกยูง ถือศร และธนู)
พระปัญจสีขร (ถือพิณ บัณเฑาะว์)

ครับจิตรกรรมที่หลังบานประตูและหน้าต่างเขียนหลากหลายมากโดยเฉพาะนารายณ์อวตาร

ต่อครับ

ต่อครับ

ภาพด้านล่าง

ภาพฝั่งขวาครับท่านใดจะแนะนำรูปภาพก็เชิญนะครับ

ผมชอบสีท้องฟ้าและผ้านุ่งจริงๆของจริงสีสวยมากครับ

รูปต่อมา

อีกภาพครับ

ยักรูปนี้หน้าเหมือนใคร พี่ยีนจำได้ไหมเอ๋ย

รูปบานต่อมานะครับ ถ่ายไปถ่ายมาก็วังเวงดีเพราะโบสถ์ใหญ่อยู่คนเดียว   

รูปต่อมา

รูปต่อมา

หน้าขยายครับ

ต่อมาครับ

.....

รูปต่อมาครับ

ตอนนี้น่าจะเป็นนารายณ์อวงตารเป็นนรสิงห์

อีกภาพครับ

อีกภาพครับ

ภาพอีกฝั่งหนึ่งครับ

คคห ที่ 42-44 บานหน้าต่างเขียนเรื่อง "นรสิงหาวตาร"

พระนารายณ์ทรงอวตารเป็นนรสิงห์เพื่อปราบยักษ์หิรัณยกศิปุ
ผู้ซึ่งได้พรจากพระพรหมว่า
"อย่าให้เทพมนุษย์ สุดจนเดรัจฉาน สังหารตนตายได้ อีกอย่าให้ม้วยมุด ด้วยอาวุธใดๆ อย่าให้ตายกลางวัน อันกลางคืนไม่ตาย
ภายในเรือนให้รอด ปลอดภัยภายนอกเรือน"

ครั้นนรสิงห์มาปราบยักษ์หิรัณยกศิปุนั้น พระองค์ก็ตรัสถามว่า
๏ จึ่งมีพระกระทู้                      ถามยักษ์
กูนี่อะไรหนอ                         จุ่งแจ้ง
คนหรือสัตว์ประจักษ์                  แจ้งชนิด ใดฮือ
มึงอย่าได้คิดแกล้ง                   เกลื่อนความ ฯ
๏ ฟังถามแทตย์ร้ายตอบ             คำไป
ว่าบ่มิเคยเห็น                         แต่กี้
มิเป็นสัตว์มิใช่                       มนุษย์
สองอย่างรวมเช่นนี้                  เหลือทาย ฯ
๏ นารายณ์ชูหัตถ์ชี้                  นขา
ถามว่าอาวุธใด                       เล่าแฮ้
ยักษ์ตอบมิใช่อา-                   วุธอย่าง ใดเลย
ดูก็เป็นเล็บแล้                       แหลมจริง ฯ
๏ นรสิงห์ว่าบัดนี้                    เวลา ใดฮือ
ยักษ์เพ่งดูตะวัน                      เคลื่อคล้อย
ตอบว่าระหว่างรา-                    ตรีกับ วันนา
เพราะตะวันต่ำต้อย                   แต่มี ฯ
๏ นรสิงห์ว่าที่นี้                       บอกมา
อยู่นอกฤๅอยู่ใน                      จุ่งแจ้ง
ยักษ์ตอบว่าอยู่คา                    แค่ช่อง ทวารแฮ
ข้าบ่อยากโต้แย้ง                     ต่อไป ฯ

เมื่อหิรัณยกศิปุยักษ์ยอมรับชะตากรรมของตนแล้ว พระนารายณ์เป็นเจ้าในร่างของนรสิงห์ก็
๏ คำรามสนั่นอื้อ                    แสนอึง
นรสิงห์ฉีกอก                        ยักษ์ห้าว
ทะลวงแหวะพุงรึง                    ไส้หลุด
จึ่งหิรัณย์แทตย์ท้าว                  มอดมรณ์ ฯ
๏ เสร็จรอญอริร้าย                   แรงฦๅ
พระหริกลายรูป                      บัดนั้น
ถนัดหัตถ์สี่มือ                        อาวุธ สี่แฮ
ผ่องรัศมีทั่วชั้น                        แมนสรวง ฯ

ภาพวาดนรสิงหาวตาร มีการวาดภาพ โดยมีดอกไม้คล้องคอ ผ้านุ่ง และอาวุธที่เทพ ยักษ์ถือ มีกลิ่นอายอินเดียอยู่มากนะครับ

อยากอ่านเรื่อง นรสิงหาวตาร เต็มๆ ช่วยลงต่อได้ไหมคับ :D

ปางที่ ๔ นรสิงหาวตาร

อวตาร ปางนี้อยู่ในยุคที่ ๑ ของโลกคือ กฤดายุคเช่นเดียวกัน เรื่องราวของการอวตารในปางนี้ก็มีอยู่ว่าหลังจากหิรัณยากษะ (หิรันตยักษ์) ถูกพระวิษณุอวตาร เป็นหมูป่าสังหารเรียบร้อยแล้วนั้น พญายักษ์ชื่อว่า “หิรัณยกศิปุ” ผู้เป็นน้องชายฝาแฝดก็ขึ้นมาเป็นใหญ่ในหมู่อสูร (ใต้บาดาล) แทนพี่ชาย พญายักษ์นี้มีจิตใจ หยาบช้ากว่าพี่ชายยิ่งนักได้ไปบำเพ็ญตบะขอพรต่อพระพรหมว่าขออย่าให้ตนเองถูก มนุษย์ เทวดา สัตว์เดรัจฉานทั้งหลาย ฆ่าเอาให้ตายได้ อย่าให้ตายด้วย อาวุธใด ๆ ในสากลโลก อย่าให้ตายในเวลากลางวันและกลางคืน อย่าให้ตายในบ้านนอกบ้าน ซึ่งพระพรหมธาดาก็ประสิทธิ์ประสาทพรให้ตามที่ขอทุกประการ ทำให้พญาหิรัณยกศิปุมีความฮึกเหิมไม่เกรงกลัวผู้ใด แม้แต่พระผู้เป็นเจ้า พญายักษ์ตนนี้มีโอรสองค์หนึ่งชื่อว่า “ประหลาทกุมาร” ซึ่งเป็นอสูรที่ตั้งมั่นอยู่ในศีล ธรรมอันดีมีความจงรักภักดีต่อพระวิษณุมหาเทพยิ่งนัก ทำให้แนวความคิดของพญาหิรัณยกศิปุนั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงแลพญายักษ์ก็มี ความรักในโอรสยิ่งนัก เรียกได้ว่ารักดังหัวแก้วหัวแหวน ประหลาทกุมารผู้ตั้งอยู่ในศีลธรรมก็พยายามโน้มน้าวจิดใจของบิดาให้เลิก ประพฤติชั่วหันมาทำความดีมีความจงรักภักดีต่อผู้เป็นเจ้า แต่บิดาก็หาได้ฟังไม่เที่ยวเบียดเบียนบีฑาบรรดาทวยเทพทั้งหลายให้เดือดร้อน ไปทั่วทุกหัวระแหง พระอินทร์จึงชักชวนบรรดาทวยเทพทั้งหลายไปขอร้องให้พระวิษณุ มหาเทพมาช่วยปราบพญาอสูรผู้ชั่วร้ายตนนี้เพราะไม่มีใครจะปราบมันได้ พระวิษณุมหาเทพก็ทรงรับปากว่าจะช่วยแต่ทรงขอเวลาคิดหาหนทางปราบพญาอสูรก่อน ฝ่ายประหลาทกุมารผู้เป็นโอรสก็เพียรพยายามขอร้องให้บิดาเลิกเบียดเบียนผู้ อื่นฝ่ายพญาอสูรผู้บิดาก็หาเชื่อฟังไม่จึงใช้พวกพราหมณ์อสูรทั้งหลายไปอบรม พระโอรส ให้มาเข้าข้างตนพระโอรสก็ไม่ยอมแม้จะพยายามอย่างใดพระโอรสก็ไม่ยอม จากความรักมากก็กลายเป็นความชังมากจึงสั่งให้จัดการฆ่าโอรสของตนเสีย แต่ไม่ว่าจะ ใช้วิธีใด ๆ ก็ไม่สามารถฆ่าโอรสของตนได้ พญาหิรัณยกศิปุจึงถามโอรสตรง ๆ ว่าพระวิษณุมหาเทพนั้นมีจริงหรือไม่ ถ้ามีจริงและแน่จริงก็ปรากฏตัวออกมาเลย และทัน ใดในระหว่างนั้นเสาศิลากลางห้องท้องพระโรงก็แตกออกมา มีตัวประหลาดเป็นครึ่งคนครึ่งสิงห์ ปราดเข้ามาจับตัวหิรัณยกศิปุลากออกไปวางไว้บริเวณธรณีประตู (คืออยู่ในปราสาทครึ่งตัวอยู่นอกปราสาทครึ่งตัว) และนรสิงห์ผู้นั้นก็ถามพญาอสูรว่าตนเป็นมนุษย์เทวดาหรือสัตว์ พญายักษ์ตอบว่าไม่ใช่ทั้งมนุษย์เทวดาและสัตว์,นรสิงห์ ก็ถามต่อไปว่าเวลานี้ร่างของหิรัณยกศิปุ อยู่นอกเรือนหรือในเรือน พญายักษ์ตอบว่าไม่ใช่ทั้งในเรือนและนอกเรือน และนรสิงห์ถามต่อไปอีกว่าเวลานี้เป็นกลางวันหรือกลางคืน หิรัณยกศิปุตอบว่า มิใช่ทั้งกลางวันและกลางคืน แต่เป็นเวลาโพล้เพล้นรสิงห์จึงชูมือกางกรงเล็บออกมาถามพญายักษ์ว่าอันนี้คือ อาวุธหรือไม่ พญายักษ์ก็ตอบว่าไม่ นรสิงห์จึงประกาศว่าพรทั้งหลายของพระพรหมธาดาเป็นอันเสื่อมแล้ว และตัวพญาอสูรก็ตกอยู่ในภาวะอันนอกเหนือจากพรหมประกาศิตทุกประการแล้ว กล่าวจบนรสิงห์ก็จัดการ สังหารพญาอสูรด้วยการใช้กรงเล็บฉีกกระชากท้องของพญาอสูรจนถึงทรวงอกจนขาดใจ ตาย พระวิษณุมหาเทพจึงประทานแต่งตั้งให้ประหลาทกุมารเป็นใหญ่แทนบิดาต่อไป พร้อมกับสั่งสอนให้ตั้งอยู่ในศีลธรรมอันดีแล้วเสด็จกลับยังที่ประทับของ พระองค์ คืนความสงบให้กลับมาสู่ไตรโลกอีกต่อไป

ปางที่ ๓ มัตสยาอวตาร

พระ วิษณุมหาเทพทรงทราบดีว่าในเวลาที่พระพรหมทรงบรรทมอยู่นั้นเป็นการเริ่มต้น ของ “พรหมราตรี” เป็นราตรีที่ยาวนานเป็นช่วงที่โลกทั้งหลาย ถึงกาลอวสาน น้ำจะท่วมโลกสรรพชีวิตทั้งหลายไม่อาจอยู่รอดได้ โลกจะตกอยู่ในความมืดมิดปราศจากแสงสว่างทั้งจากดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ พรหมราตรีนี้มีระยะเวลานานกับ ๔,๓๒๐ ล้านปีมนุษย์หรือเท่ากับครึ่งกัลป์ พระวิษณุมหาเทพทรงพิจารณาเห็นถึงมหันตภัยที่จะมากร้ำกรายแก่โลก และบรรดาสรรพสัตว์ทั้งหลายในสากลโลก อันมีพระมหากษัตริย์และไพร่ฟ้าประชาชนที่ตั้งอยู่ในศีลธรรมอันประเสริฐ จึงทรงอวตารลงมาเป็นปลาก รายทองชื่อศผริ (อ่านว่า “ศะ-ผะ-ริ”) อยู่ในฝั่งแม่น้ำเมืองอโยธยา (ในโลกมนุษย์) รอเวลาเมื่อพระสัตยพรตพระราชาผู้ตั้งอยู่ในศีลสัตย์เสด็จมาวักน้ำ สรงพระพักตร์ ปลาน้อยก็ติดขึ้นมาในอุ้งพระหัตถ์กล่าวร้องขอให้ช่วยชีวิต พระราชาจึงนำมาเลี้ยงไว้ในบาตรปลานั้นก็โตเต็มบาตร แม้จะเปลี่ยนภาชนะ เป็นอ่างเป็นสระ ทะเลสาบจนในที่สุดต้องนำไปปล่อยลงในมหาสมุทรเพราะปลาจะขยายใหญ่โตเต็มขนาด ของภาชนะที่ใส่ ทำให้ทรงพระสัตยพรตสงสัย ว่าปลาตัวนี้คงมิใช่ปลาธรรมดา คงจะเป็นพระผู้เป็นเจ้าอวตารมาเพื่อลองพระทัย จึงทรงบูชากราบไหว้พญาปลาด้วยความนอบน้อมและเคารพยิ่งพญาปลา ที่เป็นพระวิษณุอวตารก็พอใจยิ่งนักจึงแจ้งเรื่องภัยพิบัติ คือน้ำกำลังจะท่วมโลกและให้สัญญาว่าจะช่วยชีวิตของพระราชาไว้ โดยแนะนำให้พระองค์พร้อม ด้วยข้าราชบริพารเสด็จลงเรือใหญ่พร้อมด้วยพระฤาษีเจ็ดตน และเก็บรวบรวมพันธุ์ไม้ตลอดจนสรรพสัตว์ทั้งหลายอย่างละคู่เตรียมไว้ด้วย และในที่สุดภัย พิบัติดังกล่าวก็มาถึงเมื่อพระพรหมธาดาทรงบรรทมหลับสนิทบังเกิดพายุใหญ่พัด โหมกระหน่ำไปทั่วสากลโลก พาให้น้ำในมหาสมุทรท่วมท้นโลกจนพินาศ ดวงอาทิตย์ดวงจันทร์และดวงดาวต่างจมอยู่ใต้น้ำพระราชาพร้อมด้วยพระฤาษีเจ็ด ตนและสัตว์ต่าง ๆ ต้นไม้ ฯลฯ อาศัยเรือลำใหญ่ลอยเคว้งคว้างอยู่กลาง มหาสมุทรที่ท่วมโลกแล้วนั้นโดยมีปลาศผริเป็นผุ้ชักลากจูงเรือไปฝ่าคลื่นและ ลมพายุอยุ่ในมหาสมุทรตลอดพรหมราตรีอันยาวนาน จนน้ำค่อย ๆ ลดลงและ สรรพสิ่งกลับเข้าสู่สภาวะปกติ เรือลำใหญ่นั้นก็เทียบชายฝั่งพร้อมกับกับส่งพระราชาพร้อมด้วยช้าราชบริพาร เรียบร้อยแล้ว ปลาศผริ (อวตาร) ก้รีบดำดิ่งลง สู่มหาสมุทรเพื่อตามล่าอสูรหัยครีพทวงเอาพระเวทคืนกลับมาจนพบอสูรหัยครีพจึง ทรงจัดการสังหารเสีย ซึ่งก่อนหน้านั้นอสูรหัยครีพได้นำพระเวททั้ง ๔ไป ฝากกับสังข์อสูร ทำให้พระวิษณุมิได้พระเวททั้ง ๔ คืนมาและจักต้องทรงอวตารมาอีกเพื่อทวงเอาพระเวททั้ง ๔ คืน

ชอบจังเลยครับ คุณ yutthana รบกวนถามสักหน่อยว่า ท่านกำลังทรงอะไรในมือครับ  ???

ในปางนี้ที่อินเดีย ผมขอนำภาพ ๓ ภาพมาให้ชมว่าในพระหัตถ์นั้น บ้างถือ หอยสังข์, จักร, คฑา, ดอกบัว, ดอกไม้ บ้างก็อีกมือคว้าจับผมยักษ์ไว้ หรือว่า ช่างไทยจะนำเหล่าอาวุธรวมกันอยู่ในวงกลม

อันนี้เรียนตามตรงว่าไม่ทราบจริงๆครับ  อาจเป็นสัญลักษ์แทนพระเวททั้งสี่ก็ได้อันนี้ต้องรอท่านผู้รู้ครับ  เพราะไม่ค่อยได้เห็นรูปแบบนี้   มาต่อกันอีนิดแล้วกันนะครับ   ลายขอบบนเพดานหน้าต่าง  ฉลุกระดาษปิดทอง  ของเดิมน่าจะคมกว่านี้คาดว่าโดนซ่อมแซมไปลานเลยเสือนไม่คมครับ

ขยายครับ

ขอบหน้าต่างทำเป็นลวดบัวลดชั้นปราณีตมาก

ต่อกัันด้วยอวตารปางนี้ครับคนไทยรู้จักกันอยู่แล้วคือรามเกียรตินั่นเอง

ภาพขยายครับ

...

ที่นี่เขียนฟอร์มหินสวยมาก

พระราม

ทศกัณฐ

หนุมาน

.....เมื่อดูใกล้ใกล้จะเห็นร่องรอยการซ่อม......

ทศกัณฐ์ใส่เกาะไม่ใส่เสื้อแปลกตายังไงไม่รู้

สวยงดงามมากครับ ชอบลีลาการไหวตัวของพวงดอกไม้พริ้วไหวดีจังเลยครับ

รบกวนขยายภาพมือ เล็บ ได้ไหมครับเห็นธรรมเนียมการไว้เล็บยาวด้วยครับ  ???

จัดให้ครับ   แต่ผมว่าของเดิมน่าจะจัดการวางมือและเล็บงามกว่านี้ แต่ก็ถือว่าแบ่งของเก่าและใหม่ได้ชัดเจนครับ เพราะเขาใช้ขีดเป็นเส้นทำให้ภาพกลมกลืนดีครับ

ภาพต่อมาครับ

....

ภาพต่อมาครับ

ภาพต่อมา

ภาพอีกแห่งเลือนหายไปแต่มีการร่างดินรอพอเป็นโครงไว้ครับดีอย่างว่าการซ่อมที่นี่จะไม่ค่อยทับของเก่าเพียงแต่ทำให้กลมกลืนกัน   ส่วนภาพไหนที่ร่อนหรือเหลืออยู่น้อยก็ไม่ได้ลบแล้วเขียนใหม่เหมือนวัดอื่น  ต้องขอชมกลุ่มช่างนี้ครับ

มาดูภาพต่อไปเลยครับ  พระอิศวร  พระอุมาและพระพรหม

ขยายครับ

สังเกตลายผ้าและการนุ่งผ้า  ครับว่าลายผ้านุ่งกับชายไหวเป็นลายเดียวกัน  คือถ้าใครเคยนุ่งผ้าแบบอยุธยาเดิมจะรู้ว่ามันคือผ้าผืนเดียวกันครับ ที่น่าเสียดายว่าเด็กรุ่นใหม่เขียนกันลายผ้ากันมั่วไปหมด

พระพรหมทรงหงส์

สีที่เขียนบานประตูที่นี่ใช่คู่เขียว(ออกอมฟ้า)และแดงเป็นหลัก

ล่างสุดครับ

ลองสังเกตุตรงยอดพระอิศวรมีรูปพระพุทธเจ้าอยู่ด้วย   อาจเนื่องจากแสดงให้เห็นว่าศาสนาพุทธอยู่เหนือฮินดูก็อาจเป็นได้  ส่วนยอดนั้นคงถูกซ่อมเพราะฝีมือไม่เหมือนเก่าและหยาบกว่า ไม่เข้ากับของเก่า ดูจากกรองศอจะเห็นชัดเจน

ขอบคุณครับสำหรับภาพขยายเล็บมือ ... ภาพหงส์พาหนะพระพรหม ให้สีสวยมาก กนกใต้ท้องหงส์ ก็งามเหลือแสน ดูมิรู้เบื่อเลยครับ  ;D

เพิ่งเห็นว่ามีพระพุทธรูปอยู่เหนือเศียรพระศิวะ เรื่องนี้อาจมีต้นเค้ามาจากพุทธประวัติตอนโปรดพกาพรหม ซึ่งหลังๆในสมัยรัตนโกสินทร์ พกาพรหมจะปะปนสับสนกับพระศิวะ มีพระพุทธรูปจำนวนมากที่สร้างขึ้นในพุทธประวัติตอนนี้ เป็นเทพหลายกร ประทับเหนือหลังโค (นนทิ) แสดงการแข่งขันซ่อนแอบกันระหว่างพระพุทธเจ้ากับพระศิวะ โดยพระพุทธองค์ทรงเนรมิตพระวรกายให้เล็กและไปซ่อนอยู่เหนือพระเนตรที่ 3 ดังนั้น พระศิวะจึงพ่ายแพ้ครับ

ที่กล่าวถึง หมายถึงเทวรูป ลักษณะแบบนี้ใช่ไหมครับ  ;D

จิตรกรรม สวยงามมากครับ
ดูแล้วอิ่มใจ

ขอบคุณที่นำมาแบ่งปัน ;D

ใ่ช่ครับ คุณsiamese  มีพระพุทธรูปอยู่บนพระเศียรพระศิวะด้วย :-X

มาถึงภาพต่อไปครับ

มาถึงภาพต่อไปครับ

มาถึงภาพต่อไปครับ

มาถึงภาพต่อไปครับ

มาถึงภาพต่อไปครับ

มาถึงภาพต่อไปครับ

เทวรูปแต่ละองค์ใหญ่โตเกือบเท่าคนจริงๆ ลายผ้านุ่งก็เลยบรรเลงกันเสียสมใจ สะใจมากเลยครับ

มาต่อกันครับ

ภาพขยาย

ภาพขยาย

ลายผ้านุ่งสวยมาก และเขียนออกมาได้ดูผ้ามีความนุ่มเนียน เบาบางจังเลยนะครับ 

เมื่อก่อนไม่เคยเปิดให้เข้าชมเลย

แล้วตอนนี้สามารถไปได้ช่วงวันเวลาใดบ้างครับ

ยังไม่ได้เปิดให้ชมเหมือนเดิมครับ  คงต้องทำเรื่องขอเข้าชมจากหน่วยงานครับ