เรือนไทย

รบกวนอีกแล้วนะครับ
 
พ่อผมเล่าว่า ดาบเล่มนี้พ่อรับมากจากปู่ และปู่ก็รับมาจากทวด แล้วทวดก็รับมาจากเทียด นี้คือข้อมูลเมื่อประมาณ 7 ปีที่แล้ว
หลังจากนั้นผมก็หารายละเอียด ซึ่งก็ค้นพบว่าคือดาบ Yataghan ศิลปะในยุคออตโตมาน
โดยผมพยายามเชื่อมโยงข้อมูลทั้งหมด รวมกับข้อมมูลทางประวัติบุคคลในบรรพบุรุษผมได้ดังนี้ครับ
 
1. ดาบ Yataghan คงเข้ามาพร้อมกับท่านเฉกอหมัดและบริวาร เมื่อคราวเข้ามาค้าขายในสมัยพระเจ้าทรงธรรม และคงเป็นดาบประจำกายของทุกคน
2. ส่วนการตกแต่งดาบในดูสมฐานะ คงแล้วแต่ฐานะของแต่ละคน ซึ่งจะฝังงา ทับทิม หรือเครื่องประดับอื่นๆ ได้
3. เมื่อเวลาผ่านไป ดาบก็ผุผัง สูญหายไป ตกทอดสู่ลูกหลาน ไม่มากนัก
4. สันนิษฐานว่า เจ้าคุณเมืองคงเป็นผู้ได้รับดาบเล่มนี้มาจากญาติในสายที่ยังเป็นชีอะห์อยู่
- พระยาจุฬาราชมนตรี(นาม-มุฮัมมัดตะกี)เป็นบุตรพระยาจุฬาราชมนตรี(เถื่อน)ดำรงตำแหน่งจุฬาราชมนตรีในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
- พระยาจุฬาราชมนตรี (สิน-กุลามฮูเซ็น) เป็นบุตรพระยาจุฬาราชมนตรี(นาม)ดำรงตำแหน่งจุฬาราชมนตรีในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
เจ้าคุณเมือง เป็นพระยาวิชยาธิบดี ในสมัย ร.4 เป็นพระยาศรีอรรคราชนารถภักดี ในสมัย ร.5
5. ดาบมีการปรับแต่ง ตัด ต่อเติม หลายลักษณะ เช่น ฝักที่เห็นมีความบางและอ่อนมาก น่าจะเป็นด้ามลองใน แล้วจึงมีฝักนอกอีกทีหนึ่ง
6. ด้ามจับเป็นไม้กัลปังหาสีดำ (black coral) ในภาพจะเห็นรอยตาวงปีของไม้ ผมได้ทราบข้อมูลจากผู้ที่ศึกษาว่า 1 วงนั้น สามารถตีอายุได้ตั้งแต่ 80-120 ปี
ขึ้นอยู่กับแหล่งกำเนิด ซึ่งกัลปังหาอันนี้มีความใหญ่มาก น่าจะมาจากแหล่งน้ำลึก แถบอินโดนีเซีย
7. การเข้าดาบ เป็นการเข้าดาบแบบญี่ปุ่น และประดับกล้ำเงินกล้ำทอง (3 กษัตริย์) ฝีมือช่างในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นถึงกลาง
 
รบกวนขอ comment อีกนะครับ

ต่อครับ

ต่อครับ

สุดท้ายครับ

7. การเข้าดาบ เป็นการเข้าดาบแบบญี่ปุ่น และประดับกล้ำเงินกล้ำทอง (3 กษัตริย์) ฝีมือช่างในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นถึงกลาง
กล้ำเงินกล้ำทอง = คร่ำเงินคร่ำทอง ?

ดาบคร่ำทอง

       จะขอไปถามท่านที่เคารพนับถือ ที่เป็นครูดาบ  และ ตัวท่านเองตีดาบ  ก่อนนะคะ

เบื้องต้นผมทราบว่าวัตถุที่ประกอบในการทำเครื่องอาวุธ ล้วนมีวิถีแห่งไสยศาสตร์เข้ามาเกี่ยวข้อง ไม่ว่าจะวิธีการตีดาบ วิธีการหาแร่ วิธีการถลุง วิธีการเข้าดาบ ทำปลอก ความยาวดาบ ล้วนมีวิชากำกับอยู่เสมอ

กัลปังหา ก็เป็นวัตถุจากทะเลที่หายาก ซึ่งมีความเชื่อกันว่ามีคุณสมบัติด้านไสยศาสตร์เช่นกัน ทางฝ่ายจีนนิยมจัดหากัลปังหาสีแดง นำมาตกแต่งกระถางถวายแก่จักรพรรดิ์เพื่ออำนาจต่าง ๆ ส่วนกัลปังหาดำ คงเป็นเช่นเดียวกันว่า คงมีอำนาจบางอย่าง จึงได้นำมาเป็นชิ้นส่วนแห่งตัวด้าม

ศิลปะการนำนาก และทองคำมาประดับจะทำให้คงทนกว่าโลหะเงิน ซึ่งดำง่าย แต่การตกแต่งในลักษณะนี้ไม่ใช่งาน "คร่ำ"

ซึ่งงานคร่ำคือการสะกิดเนื้อเหล็กให้เป็นแผล แล้วตอกอัดด้วยเส้นลวดทองอัดลงไปในรอยแผลนั้น จึงเกิดลวดลายความงามขึ้นอย่างวิเศษสุด แต่งานที่เห็นนี้เป็นลักษณะการตอกฝังลอยลงบนเนื้อกัลปังหา คล้าย ๆ กับงานฝังโลหะเข้าเนื้อซึ่งพบพื้นผิวกัลปังหาไม่เรียบ แต่จะขุดรอยลงไปตามรูปเพื้อให้โลหะแนบกับชิ้นงาน

การเหน็บดาบ เป็นวิธีชีวิตแห่งชายไทยคาบสมุทรมลายู ซึ่งได้อิทธิพลจากอาหรับ ประดับเพื่อป้องกันตัวเองจนกลายเป็นเหน็บเพื่อเครื่องประดับ เครื่องเกียรติยศ

ทั้งตัวดาบและปลอกนี่สวยมากเลยนะขอรับ