เรือนไทย

เมื่อสมัยสัก ๒๐ - ๓๐ ปีก่อน น้ำในลำคลองในกรุงเทพฯ ยังมีความสะอาดมาก ในวันหยุดเรียน
เสาร์-อาทิตย์ หรือวันปิดเทอม พวกเรามักจะมาพร้อมหน้าพร้อมตากันที่ศาลาท่าน้ำริมคลอง
หน้าวัดเพื่อเล่นน้ำคลองกัน พวกเรากระโดดจากศาลาท่าน้ำหน้าวัดลงสู่ผิวน้ำในคลอง สารพัดท่า
กระโดดที่จำมาจากหนังญี่ปุ่น พาให้เราแข่งกันว่าใครจะกระโดดได้สวยกว่ากัน เสียงตะโกนจาก
ปากที่จำมาดังลั่นก่อนที่ตัวเราจะวิ่งออกไปกระโดดลงคลอง ตามด้วยเสียงตูมของน้ำที่กระจาย
เป็นฝอยไปทั่ว พวกรุ่นพี่ตัวใหญ่ๆที่ช่ำชองแล้ว ก็จะว่ายออกกลางคลองคอยดักเกาะเรือที่แล่น
ผ่านไปมา พวกรุ่นเล็กก็ว่ายเล่นอยู่ริมคลองที่เป็นน้ำตื้นเท้าหยั่งถึง พวกที่ยังว่ายน้ำไม่เป็นก็สวม
ห่วงยางที่ทำจากยางในล้อรถยนต์ที่เป่าลมจนโป่งพอง ว่ายตีโปงไปมา พวกที่ไม่มีห่วงยางบางที
ก็ใช้ผลมะพร้าวแห้งสองใบฉีกเปลือกออกมาเป็นเส้นเอาปลายผูกเข้าด้วยกัน เอาอกพาดบนเส้นนี้
ว่ายไปมาอยู่ริมตลิ่งโดยมีรุ่นใหญ่คอยดูแลกันไปด้วย ในสมัยนั้นเรือหางยาวยังไม่มีมากเหมือน
สมัยนี้ จึงไม่ค่อยมีอันตรายจากเรือ แต่บางคนก็ประมาทว่ายน้ำตัดหน้าเรือหรือข้างเรือถูกใบพัด
ท้ายเรือเข้าจนถึงตายก็มี

ในบางครั้งเมื่อมีซากสุนัขหรือก้อนอึลอยตามน้ำมา พวกเราที่เล่นน้ำก็จะแตกกระจายหนีขึ้นฝั่ง
ปล่อยให้ซากนั้นลอยผ่านไปก่อน แล้วจึงค่อยลงเล่นใหม่ บางคนพิสดารเอามือวักก้อนอึโยนใส่
เพื่อนๆ จนต้องตัดสินกันด้วยหมัดในน้ำนั้นแหละ จนหมดยกแล้วก็เล่นน้ำกันต่อไป
ถ้าวันไหนมีเด็กผู้หญิงรุ่นเดียวกันลงเล่นน้ำก็จะเป็นวันที่สนุกสนานมาก ขบวนการดำน้ำจากกลุ่ม
เด็กผู้ชายไปโผล่กลางกลุ่มเด็กผู้หญิงให้ตกใจเล่นเป็นที่เฮฮาของพวกเรา บางครั้งก็มีการถูกเนื้อ
ต้องตัวหรือที่เรียกว่า"แต๊ะอั๋ง"กันบ้าง ตามประสาเด็กที่เข้าสู่วัยรุ่น ก็จะมีคำด่าสารพัดจากปาก
เด็กสาวเป็นที่บันเทิงของพวกเด็กชาย แต่เราก็ยังมาเล่นน้ำให้เห็นหน้ากันอยู่เสมอ หลายๆคนก็กลาย
มาเป็นแฟนกัน แต่งงานกันไปก็เพราะมาพบกันจากการเล่นน้ำนี้แหละ

ในตอนหนึ่งของบทเสภาเรื่อง"ขุนช้างขุนแผน"ได้กล่าวถึงภาพที่ขุนช้างไปแอบดูนางพิมอาบน้ำ
อันเป็นการบรรยายวิถีชีวิตของชาวบ้านที่มีชุมชนตั้งอาศัยอยู่ริมคลอง ซึ่งในปัจจุบันเราคงจะ
ไม่ได้เห็นกันอีกแล้ว ดังนี้

ครานั้นนางพิมกับสายทอง.............   อยู่ในห้องปักสดึงกลึงไหม
ตะวันบ่ายชายแสงอโณทัย..............   จะลงไปอาบน้ำทันที
พร้อมด้วยข้าไทอยู่ก่ายกอง............ กับนางสายทองผู้เป็นพี่
ถึงท่าผัดผ้าด้วยยินดี...................   ลงน้ำแล้วก็สีซึ่งขี้ไคล
อีมาอีมัสีเสียด.............................   อีเขียดชักชวนกันเล่นไล่
ใครจะซ่อนใครจะหาว่าไป............... เปรียบหนีเปรียบไล่ให้อยู่โยง
ปะเปิงเลิงแมวเอวออก.................   นอกซ่อนนางจันกระโต้งโห่ง
จำเพาะลงอีโดกโยกโก้งโค้ง............   กระโดดโยงลงน้ำดำผุดไป
อีมาอีมีสีเสียด.............................   อีเอียดดำหนีอีโดกไล่
อีรักหนักท้องไม่ว่องไว.................   อีโดกกระชากไล่เข้าทุกที
อ้ายโห้งโก้งโค้งอยู่กองแขม...........   แพลมหัวปอหลอหัวร่อฉี่
ขุนช้างขัดใจเอาไม้ตี.....................   อ้ายโห้งจึงชี้ให้นายดู
นั่นแม่พิมแม่พินอยู่ริมตลิ่ง.............   นมโตจริงจริงสี่ตัวอยู่
ขุนช้างด่ามึงอย่าว่าแม่ของกู...........   อีปูแสมนั่นแหละหวงมึง
อ้ายโห้งฟังนายสบายใจ.................ดีฉันคิดไว้แต่แรกลงมาถึง
ความรักไม่ชั่วจนตัวตึง..................ค่าตัวชั่งหนึ่งอีคนนี้
รูปราวกับตะโพกโยกลงน้ำ.............   ฉันยักคิ้วเอาคว่ำไปเมื่อกี้
กลับพลิกหงายท้องขึ้นสองที..........เสน่ห์ของฉันมีครูให้มา
อีโดกกระโชกไล่อีกลัก...................   ฉวยขาคว้าชักเอาชายผ้า
จมน้ำดำฟอดกอดกันครา...............   ผุดขึ้นมาตาเหลือกเสือกซวนไป
อีรักสำลักน้ำท่วมปาก....................   รากน้ำออกมาสักชามใหญ่
ร้องด่าว่าอุบาทจะขาดใจ   ...............   นอนไถลผ้านุ่งไม่ติดตัว
อ้ายโห้งโก้งโค้งขึ้นตบมือ...............   อออืออุเหม่แม่ทูนหัว
ราวกับปากปลาม้าดูน่ากลัว.............   สั่นรัวหน้าแหงนชักแอ่นไป ฯ

หมาายเหตุ...บทเสภานี้ลงในพันทิบดอทคอมไม่ได้
ถูกเซนเซอร์หมดด้วยข้อหาใช้คำบางคำไม่สุภาพ

 

อ่านแล้วมองเห็นภาพครับคุณลุง ... แฮ่ะๆๆ แต่จักกระจี้นิดๆ

เรื่องคำไม่สุภาพ เมื่อดูเจตนา กับ เนื้อหารวมๆแล้วผ่านครับ
แต่ถ้าบทเสภาติดเรทมากกว่านี้ก็คงต้องขออนุญาตเซนเซอร์นะครับ
คงไม่ว่ากัน ประเดี๋ยวผู้เฒ่าผู้แก่จะหัวใจวายครับ  

ิอ่านแล้วหวาดเสียว คุณลุงแก่ช่างสรรหาจริง ๆ
ถ้ามีอีกละก็ ขอนะครับ ........ ชอบ ........

ชอบค่ะ

ฟังแล้วน่าสนุกค่ะ
คลองที่เล่ามา คือคลองอะไรคะ

คลองที่เล่าไว้คือคลองมอญครับ เป็นรอยต่อระหว่าง
เขตบางกอกน้อยกับบางกอกใหญ่ ฝั่งธนบุรี
เรื่องสมัยตอนเป็นเด็กน่ะครับ ... ขอบคุณครับ

มีญาติเป็นชาวคลองมอญ ตั้งถิ่นฐานอยู่นั่นมานานหลายสิบปี
เคยไปเยี่ยม     มองไปเห็นบ้านแต่ทันสมัย   มีเขื่อนด้วย   ไม่เห็นเด็กกระโดดน้ำอีก เห็นแต่เรือหางยาว
บรรยากาศเดิมๆคงไม่เหลือแล้วนะคะ

บ้านผมอยู่ในกรุงเทพฯแต่ก็ยังมีคลองน้ำสะอาดๆไหลผ่านนะครับ  เป็นคลองน้ำล้นจากคลองประปา อยู่ข้างๆแฟลตการเคหะหลักสี่ รับรองไม่มีน้ำสกปรกเข้ามาให้รำคาญใจเพราะเป็นคลองที่การประปานครหลวงสร้างเขื่อนกั้นไม่ยอมให้น้ำเน่าไหลเข้ามาได้   เพราะฉนั้นน้ำจะไหลออกในทิศทางเดียวตลอดเวลา เพื่อนๆอย่ากมาสัมผัสชีวิตชนบท ก็ลองมาเที่ยวได้นะครับ    รับลองไม่ผิดหวังเพราะอยู่ในสวนผลไม้มีผลไม้ให้เก็บกินฟรีๆด้วยไม่มีใครหวง