เรือนไทย

เรื่องของเรื่องเริ่มต้นตรงนี้


ขอเริ่มต้นกระทู้ไว้ก่อนที่จะเดินเรื่องต่อไป

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/smiley16.png)

ยกเก้าอี้มาจองแถวหน้า   เผื่ออีกตัวไว้ให้ชาวเรือนไทยที่เข้ามาเร็วกว่าเพื่อน

ใครเกิดทันเพลงนี้บ้างหนอ

http://www.youtube.com/watch?v=4H2A-E_hMHo

อ๊ะ  ไม่อยากจะคุยข่มทับท่านอาจารย์ใหญ่   แต่ผมมารอก่อนตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ท่านอาจารย์ยัง lecture เรื่องวังหน้าอยู่เลย  แต่หลบอยู่หลังๆ ไม่แสดงตัว   ;)  ;)  ;)

ตั้งแต่เช้ายันเย็น ยังขาดยกเครื่องเซ่นมาวาง ใครช่วยทีเร้ว ไม่งั้นคงไม่มีแรงออกโรง

จัดให้ครับ

โอ้ย..โหดเกิน
 

แต่อาจได้ผลก็ได้นะ

ดช.ประกอบโดดเรียนกระทู้โน้น  สารภาพออกมาแล้ว   
เอาเครื่องเซ่นมาเกทับ   ถ้าเซ็นเซเพ็ญยังไม่มา  เดี๋ยวเรายกมากินกันเองก็ได้ค่ะ

เอ้านักเรียน....เชิญนั่ง  แล้วอย่ามูมมามนักล่ะ เหลือให้เซนเซเพ็ญมั่งก็แล้วกัน

ภูเขาไฟฟูจิและดอกซากุระ เป็นอะไรที่งดงามเสมอ

เซ็นเซเพ็ญคงแวะไปถ่ายรูปที่ Imperial Palace      เสียดาย เดือนนี้ซากุระโรยหมดแล้ว

ผมพาไปดูก่อนละกัน

http://www.baba-mail.com/Content.aspx?emailid=5142&memberid=775943#.Uf-VSNA5Ndg

เห็นเครื่องเซ่นที่คุณประกอบและคุณเทาชมพูจัดมายังไม่ถูกใจ ถ้าให้ดีต้องเป็นชุดซูชิ ไม่งั้นก็ซาชิมิ

ขอเวลารับประทานสักครู่ก่อน เดี๋ยวมา  ;)

...ลืมผักน้ำพริกปลาทู ลืมกลิ่นประดู่ ทิ้งพี่ให้เป็นผู้แพ้

(จากเพลงนี้)

http://www.youtube.com/watch?v=4k5KtEFt7pk

ขออนุญาตเก็บตกเพลงข้างบนก่อน


เพลงนี้ชื่อเดิมในภาษาญี่ปุ่นคือ 上を向いて歩こう  Ue o muite arukoo แปลว่า แหงนมองขึ้นฟ้าและเดินหน้าไป ดังในญี่ปุ่นตั้งแต่ พ.ศ. ๒๕๐๔ และไปดังในอเมริกาใน พ.ศ. ๒๕๐๖ ในชื่อ  Sukiyaki ซึ่งเป็นชื่ออาหารญี่ปุ่น ไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อเพลงแม้แต่น้อย

สุกี้ยากี้ญี่ปุ่นเมนูนี้ไม่ใคร่ถูกปากเหมือนสุกี้ไทย  ;)

ชื่อญี่ปุ่นเขียนด้วยตัวคันจิ (อักษรจีน) ว่า 日本 แปลว่า กำเนิดจากพระอาทิตย์ ชื่อญี่ปุ่นในภาษาต่าง ๆ ก็มาจากตัวคันจิสองตัวนี้แหละ

คนญี่ปุ่นออกเสียงสองตัวนี้ว่า นิปปอน สำหรับชื่อประเทศ และนิฮง สำหรับชื่อชนชาติและภาษา

คนไทยออกเสียงว่า ญี่ปุ่น ตามสำเนียงจีนแต้จิ๋วว่า หยิกปุ้ง

ฝรั่งออกเสียงว่า เจแปน ตามสำเนียงจีนกลางว่า ยื่อเปิ่น

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

เอาอาหารทะเลสดๆมาเสิฟ   เผื่อจะถูกปากระหว่างหยุดพักบรรยายในกระทู้
หอยในชาม มันยังไหวตัวกระดุบกระดิบอยู่ตรงหน้า   กุ้งดีดตัวผางลงจากชาม   ยืนยันว่าสดจริง

ทานซูชิกับซาชิมิจนอิ่มแล้ว แต่ก็น่าเสียดายเมนูอาหารที่คุณเทาชมพูกรุณาเอามาบริการ

เชิญคุณนวรัตน คุณประกอบ คุณหนุ่มสยาม มารับประทานด้วยกัน  ;D

ห้องเรียนนี้คงมีอาหารญี่ปุ่นมาบริการเป็นระยะ ๆ  ทั้งยังมีเซนเซผู้เชี่ยวชาญเรื่องญี่ปุ๊น ญี่ปุ่น อีกอย่างน้อยสองท่านคือ เทาชมพูเซนเซ และนวรัตนเซนเซ ยังคิดถึง ม้าเซนเซ ด้วยอีกท่านหนึ่ง หากบรรยายผิดพลาด ตกหล่นประการใด ไม่ต้องเกรงใจเข้ามาแก้ไขและช่วยเสริมไปทุกเมื่อ  ;D

เพื่อนร่วมทางคนหนึ่ง เป็นเถ้าแก่ไทยที่รู้ภาษาจีน   พอเห็นป้ายต่างๆของญี่ปุ่น ก็บอกว่าอ่านได้หมดเลยทั้งๆไม่รู้ภาษาญี่ปุ่น    ภาษาที่เขาอ่านได้เป็นตัวอักษรเก่าของญี่ปุ่น  น่าจะเป็นคันจิ     แต่ถ้าเป็นอักษรญี่ปุ่นอีกแบบ เขาก็อ่านไม่ได้

ตลอดทาง  เถ้าแก่ภาษาจีนคนนี้ก็เลยเที่ยวอ่านป้ายอะไรต่อมิอะไรข้างทางให้ฟังเป็นที่ร่าเริงบันเทิงใจ       รวมทั้งป้ายหาเสียงของนักการเมืองญี่ปุ่น ที่สังกัดพรรคคอมมิวนิสต์ด้วย     เพิ่งรู้ตอนนั้นเองว่าญี่ปุ่นมีพรรคคอมมิวนิสต์อย่างถูกต้องตามกฎหมาย   แต่เถ้าแก่บอกว่า ไม่ค่อยได้รับความสนใจนัก  คือพรรคคอมฯนี่ไม่ฮิทในญี่ปุ่นว่างั้นเถอะ

อักษรแบบนี้ เพื่อนอ่านได้

ครัวอาหารญี่ปุ่นในเรือนไทย ระดมของสดมาไว้เหลือเฟือสำหรับกระทู้นี้     พร้อมจะนำมาเสิฟทุกระยะ   แต่เรื่องญี่ปุ่นเรื่องอื่นๆ ไม่รู้ค่ะ
ไปขี่ม้าชมดอกซากุระนานๆครั้ง  ไม่สามารถจะเก็บอะไรเป็นชิ้นเป็นอันมาได้
ขอหลีกทางให้เซนเซนวรัตน และเซนเซม้า 

เรื่องอักษรญี่ปุ่น เคยอธิบายไว้ในกระทู้ "พลังรักสองแผ่นดิน" ของนวรัตนเซนเซแล้ว


อักษรที่เถ้าแก่เพื่อนร่วมทางของคุณเทาชมพูอ่านไม่ได้คือ ฮิรางานะ และ คาตาคานะ  ;D

http://www.youtube.com/watch?v=y38LxUdAiFw

เมื่อเกือบ ๓๐ ปีมาแล้ว ใน พ.ศ. ๒๕๒๘  ญี่ปุ่นได้จัดงานนิทรรศการนานาชาติหรือที่เราเคยยินในนามงาน Expo '85 ที่เมืองวิทยาศาสตร์นาม ทสึกุบะ  Tsukuba つくば

http://www.youtube.com/watch?v=avn87a4VS9A

ภาพข้างล่างนี้ถ่ายหน้าสถานีรถไฟกลางของงานนิทรรศการ 万博中央駅  เด็กที่ยืนทางขวาของภาพ ตอนนี้น่าจะอายุราว ๔๐ กว่าปีแล้ว และบริเวณจัดงานยังคงมีสิ่งก่อสร้างเป็นที่ระลึกถึงงานครั้งนั้นอยู่

ขออนุญาตต่อวันพรุ่งนี้  ;D

^
^
^

เห็นเซ็นเซ่อร์รูปข้างบนแล้วนึกถึงอุตสาหกรรมอะไรบางอย่างของญี่ปุ่นที่ดังมากและมักจะใช้เซ็นเซอร์โมเสกแบบนี้ขึ้นมาทันที   8)  8) แต่จะเป็นอุตสาหกรรมอะไรสงสัยไว้ต้องรอคุณหนุ่มรัตนะมาเฉลย  :-X  :-X  :-X  

อั๊ยจะ...คุณประกอบ พูดเรื่องอุตสาหกรรมทำภาพโมเสกแบบนี้ ให้ผมมาเฉลยก็เสียชื่อหมดเลย ถ้าบรรยายละเอียดเกินไปก็ดูไม่งาม .... อิอิ

เอาเป็นว่าอุตสาหกรรมทำภาพโมเสกนั้น ในทางหนังญี่ปุ่นมีไว้เพื่อปิดบังบางอย่างที่เป็นการไม่อยากให้ดู แต่คนก็มักจะดู ซึ่งกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของมนุษย์เป็นอย่างดี

ตอนนี้ก็มีการทำเซนเซอร์มัว บาง ๆ แล้วนะครับ คุณประกอบ ...อิอิ

ผมเพิ่งกลับจากญี่ปุ่นครับ
ไปมา3ครั้งแล้วครับแต่ครั้งนี้ได้ประโยชน์มากเพราะมีเวลาและได้คุยกับคนญี่ปุ่นนานพอสมควร
ที่เห็นชัดเจนคือ ความสะอาด วินัยและเอาจริงเอาจังในการทำงานที่ต้องรับผิดชอบ ความอ่อนน้อมถ่อมตนในทุกระดับ ความเป็นระบบ

เห็นด้วยกับคุณหมอ Sujittra ค่ะ  สะอาดเอี่ยม  เรียบร้อย มีระเบียบ
รูปข้างล่างนี้คือห้องน้ำสาธารณะ ที่ฟูราโน    อย่าว่าแต่ที่นี่ที่เดียว ไม่ว่าที่ไหนๆก็จะมีชักโครกคอมพิวเตอร์ใช้กันทั่วถึง   แม้แต่ตามซูเปอร์มาเก็ตเล็กๆ   สวนสาธารณะ  ฯลฯ ก็สะอาด ใหม่เอี่ยมอ่องแบบเดียวกัน

ขอขโมยซีนไปพลางๆก่อน  ก่อนเซนเซเพ็ญจะกลับมา  
ป.ล. เซนเซควรกลับมาเร็วๆ   เด็กชายประกอบกับเด็กชายหนุ่มสยาม กิ๊กกั๊กกับอุตสาหกรรมโมเสกกันใหญ่แล้ว

อุตสาหกรรมทำภาพโมเสกของญี่ปุ่นดูจะรุ่งเรืองดี เพราะมีบริการถึงในโรงแรมระดับ ๔-๕ ดาว ต้องซื้อการ์ดราคา ๑,๐๐๐ เยน (ประมาณ ๓๐๐ บาท) เพื่อเป็นค่าดู ที่ทสึกุบะมีตัวอย่างให้ดูก่อนเสียเงินเสียด้วย  ;)

งาน  Expo'85 จัดเป็นเวลา ๖ เดือนตั้งแต่วันอาทิตย์ที่ ๑๗ มีนาคม ถึง วันจันทร์ที่ ๑๖ กันยายน พ.ศ. ๒๕๒๘

สังเกตให้ดี ภาพโมเสกที่สถานีรถไฟงาน Expo'85 ถ่ายวันสุดท้ายของงานเลย   ;D

หลังจากงาน Expo จบลง ก็มีการจัดตั้ง Tsukuba Expo Center เป็นพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ มีส่วนหนึ่งที่เก็บความทรงจำเกี่ยวกับงานนิทรรศการนานาชาติในปี ๒๕๒๘ ไว้ให้เยาวชนได้ศึกษา นอกจากพิพิธภัณฑ์แล้วที่นี่ยังมีท้องฟ้าจำลองให้ดูดาวกันอีกด้วย  ;D

มีจรวดเป็นสัญลักษณ์

ภาพมุมกว้างจากเน็ต

ความทรงจำเมื่อครั้งจัดงาน Expo'85

หุ่นยนต์แบบต่าง ๆ

 ;D

ครูพานักเรียนตัวน้อยเข้าแถวอย่างเป็นระเบียบ เตรียมตัวเข้าชมพิพิธภัณฑ์  ;D

เก็บตกเรื่องแท็กซี่จากทสึกุบะ

นั่งแท็กซี่ปลอดภัยด้วยกล้องวงจรปิด เมื่องไทยน่าจะเอามาเป็นแบบอย่างได้  ;D

อัตราค่าโดยสารแท็กซี่

ได้ยินมาว่า ค่าแท็กซี่ที่ประเทศญี่ปุ่นนั้นแพงมาก พอเห็นอัตราแล้วก็แพงจริง ๆ

เมื่อวานเสิฟอาหารผิดพลาด ต้องรีบยกออกไปแทบไม่ทัน   เซ็นเซพลอยอดกินไปด้วย
วันนี้เอาเมนูใหม่ที่ชัวร์กว่ามาเสิฟเซ็นเซเพ็ญ  เซ็นเซรับเชิญและบรรดาผู้เข้าฟังเลกเชอร์ค่ะ

อยากทานอูหนิน่ะครับ ที่ยกไปทิ้งน่ะ หลังไมค์มาให้ผมก็ได้ไม่รังเกียจ

อ๊าก....เซ็นเซซุ่ม ตาไวมาก   ทันเห็นด้วย
นึกว่ายกหนีทันแล้วเชียว

เมนูใหม่ของคุณเทาชมพู คิดว่าเคยลองรับประทานในงานเลี้ยง ตอนแรกเข้าใจว่าเป็น "อุนาหงิ" (ปลาไหลญี่ปุ่น) แต่ว่าไม่ใช่ คนญี่ปุ่นบอกว่าเป็นปลาชนิดชนึ่งคล้าย ๆ กับปลาไหล ชื่ออะไรก็จำไม่ได้แล้ว  มื้อนี้ไม่มี "อูหนิ" ของโปรดของนวรัตนเซนเซ

ร้านอาหารสไตล์ญ๊่ปุ่น นั่งกับพื้นแต่ห้อยขาได้

ซ้ายคนไทย ขวาญี่ปุ่น ;D

มีการชักธงไตรรงค์ขึ้นต้อนรับด้วย  ;D

คนไหนหนอ เซ็นเซเพ็ญ   หน้ากากสีอะไรเอ่ย?
ใครทายถูกมีรางวัล

นี่ไง อยู่นี่เอง

ทายว่าม่ายช่าย  

ยุ่งแล้ว

ทายว่าคุณเพ็ญชมพู คือคนที่ถ่ายรูป  มองไม่เห็นหน้า

ทำมั้ยต้องทำให้มันลึกลับซับซ้อน จับคนไปเติมหน้ากากซะรูปดีๆเสียหายโม๊ด

นั่นซี

คนที่ถ่ายรูปคือสาวน้อยบริกรประจำร้าน เมื่อเสิร์ฟอาหารมาที่โต๊ะ เจ้าหล่อนจะอธิบายโน่นอธิบายนี่เกี่ยวกับอาหารให้เจ้าภาพฝ่ายญี่ปุ่นฟังทุกครั้งไป


คนในภาพเขาอาจไม่อยากโชว์ตัวก็ได้

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/smiley16.png)

ผมชอบเพลงนี้มากครับ
9eubVuMoIZg

แต่คนอ่านเค้าอยากดูนี่นา  >:(  >:(  >:(

อาจเป็นความลับของจักรวาล ทำให้คุณเพ็ญชมพูเปิดเผยตัวจริงไม่ได้   :P
จนกว่าภารกิจบนโลกมนุษย์จะเสร็จสิ้นเสียก่อน

เก็บตกเรื่องเพลง


เพลง  Subaru ตัวคันจิคือ  昴 แปลว่า ดาวลูกไก่

คำแปลเป็นบทกวี โดย คุณเอม (http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=jitandmom&month=09-2007&date=10&group=8&gblog=1)

ยามหลับตาก็คล้าย        ความทุกข์หายสุดสิ้นครัน
ยามใดลืมตานั่น            ทุกข์ถาโถมโหมคืนตน

หนทาง ณ เบื้องหน้า      ช่างเหว่ว้าและมืดมน
เพราะโชคชะตาดล        ทำเราสองต้องห่างไกล

โปรดเถิดดาริกา            ซุบารุจรัสใส
ส่องแสงแจ้งดวงใจ        มอบความหวังพลังเรา

ร้าวระบมตรมโศก          วิปโยคหัวใจเศร้า
จากกันเปลี่ยวเปล่าเหงา  ซุบารุข้าอำลา

ลมหายใจข้านี้             ปวดร้าวมีเกินคณนา
ดุจเสียงลมหนาวมา       ครวญครางคร่ำร่ำอาลัย

ความฝันพลันเลือนหาย    สิ้นสลายร้าวฤทัย
ชีวิตแต่นี้ไป                 เป็นเช่นไรเช่นใดกัน

แม้แต่เจ้าดวงดาว          ยังมีคราวต้องลาพลัน
โปรดจบเถิดจบชีวัน       ของข้านั้นให้สิ้นไป

จากห้วงดวงใจหนี่ง        จากส่วนซึ้งแห่งฤทัย
อันต้องอำลาไกล          เราจากกันนิรันดร

ลาก่อนซุบารุ    ลาก่อนซุบารุ

เวอร์ชันภาษาไทย - ดาวประดับใจ

http://www.youtube.com/watch?v=bEM4bFOorNQ

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ขออนุญาตต่อเรื่องการเดินทางในญี่ปุ่น

จากทสึกุบะเข้าโตเกียวโดยรถไฟสาย Tsukuba Express ปลายทางที่สถานี Akihabara (ใครอยากจะหาซื้อเครื่องไฟฟ้าราคาถูก ก็ลงที่สถานีนี้  ;)) ถ้าเป็นรถเร็ว (Rapid) ก็ใช้เวลาประมาณ ๔๕ นาที  ;D

พูดถึงญี่ปุ่น สถานที่ท่องเที่ยวแรก ๆ ที่คนไทยหลาย ๆ คนนึกถึงคือ 富士山 แปลว่า ภูเขาฟูจิ  ตัวอักษร 山 ซึ่งแปลว่า ภูเขา อ่านได้ ๒ อย่างคือ ซาน และ ยะมะ ในชื่อภูเขานี้คือฟูจิซาน ไม่ใช่ฟูจิยะมะหรือฟูจิยาม่า เหมือนที่คนไทยสมัยก่อนชอบพูดกัน

คุณหนุ่มสยามและชาวเรือนไทยจะได้ไปชม ฟูจิซานและบริเวณใกล้เคียงคือ ฮาโกเน่ (ฮะโกเนะ)  箱根 ในอันดับต่อไป

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/smiley16.png)

มารอชมฟูจิซาน
ที่ฮอกไกโดมีภูเขาไฟ  เขาเรียกว่า ฟูจิแห่งฮอกไกโด    บอกชื่อมาแต่จำไม่ได้(ตามเคย)
ขอเวลาไปกินแปะก๊วย ก่อนค่ะ

จำไม่ได้ให้ถามคุณกุ๊ก คุณกุ๊กพาไปหาคุณวิกกี้ ได้คำตอบจากคุณวิกกี้ว่าชื่อ โยเตอิซาน 羊蹄山 (http://en.wikipedia.org/wiki/Mount_Y%C5%8Dtei)

คุณเทาชมพูต้องกินใบแปะก๊วยนะ ถึงจะช่วยเรื่องความจำ  ;)

ระหว่างเซนเซทั้งหลายแว้บไปกินแปะก๊วยบ้าง ถั่งเช่าบ้าง ตามประสาผู้สูงวัย ในฐานะเด็กป่วนห้องก็ต้องกระชากอารมณ์กันซะหน่อย

เบื้องหลังภาพความงดงามของภูเขาไฟฟูจิ ทางตะวันตกเฉียงเหนือของฟูจิ มีป่าแห่งหนึ่งชื่อว่าจูไก เป็นอีกหนึ่งสถานที่น่ากลัวในญี่ปุ่น เพราะเป็นที่ที่มีคนชอบมาปลิดชีวิตตัวเองกัน เฉลี่ยปีละประมาณหนึ่งร้อยราย ในขณะที่คนอื่นๆ อยากชมความงามของยอดเขาฟูจิ ผมกลับอยากไปเที่ยวป่านี้แฮะ  ::)  ::)

จูไก 樹海 เป็นสมญานามของป่าแห่งนี้ หมายถึง ทะเลแห่งต้นไม้   ชื่อจริงคือ Aokigahara 青木ヶ原  (http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AD%E0%B8%B0%E0%B9%82%E0%B8%AD%E0%B8%B0%E0%B8%81%E0%B8%B4%E0%B8%87%E0%B8%B0%E0%B8%AE%E0%B8%B0%E0%B8%A3%E0%B8%B0)

คุณประกอบสนใจอยากไปเที่ยว ตามมาเลย  ;)

http://www.youtube.com/watch?v=vdb_W593w9I

1  ขอเอาใจช่วยให้คุณประกอบเจอหนึ่งในร้อยพวกนั้น สมใจซะทีค่ะ

2  ยังไม่เคยกินแปะก๊วย ไม่ว่าลูกหรือใบ    แต่ถ้าอยู่ในเรือนไทยต่อไปนานๆเห็นจะต้องไปหามากิน เพราะมีเรื่องให้ต้องจำเยอะเหลือเกิน

3  ภาพภูเขาไฟในฮอกไกโด   ถ่ายจากหน้าต่างเครื่องบิน

ฟูจิซานเป็นภูเขาที่สูงที่สุดในญี่ปุ่นคือสูง ๓,๗๗๖ เมตร ห่างจากโตเกียว (วัดระยะทางเป็นเส้นตรง-ข้อมูลจากคนญี่ปุ่นเล่าให้ฟัง) ประมาณ ๒๐๐ กิโลเมตร ในวันที่อากาศดี ๆ บนตึกสูง ๆ ในโตเกียวสามารถเห็นฟูจิซานได้ทุกแห่ง  รถบัสของบริษัททัวร์จะพาเราไปถึงเพียงชั้นที่ ๕ ซึ่งสูง ๒,๓๐๕ เมตรเท่านั้น หากใครต้องการไปถึงยอดเขาต้องปืนขึ้นไป คุยกับคนญี่ปุ่นเขาบอกว่าถ้าขึ้นได้ถึงยอดจะโชคดี

ปล่อยให้คุณประกอบเที่ยวจูไกสักพัก เจอกันที่ฟูจิซานชั้นที่ ๕ เน้อ   ;D

เริ่มเดินทาง สภาพอากาศในโตเกียวไม่เอื้อต่อการเที่ยวกลางแจ้งนัก ท้องฟ้าครื้ม มีฝนตกพรำ ๆ ตลอดเวลา

มองข้างทางเห็นคนญี่ปุ่นถือร่มเดินทางไปทำงานกันเป็นแถว เป็นภาพที่แปลกตายิ่ง  ;D

ผ่านหอโตเกียว (สูง ๓๓๒.๖ เมตร) ซึ่งเคยมีชื่อเสียงในอดีต ปัจจุบันเงียบเหงาลงมาก เพราะมีหอใหม่ซึ่งสูงกว่าคือ โตเกียวสกายทรี (สูง ๖๓๔ เมตร)

นั่งรถออกนอกเมือง ท้องฟ้าเปิด เริ่มเห็นฟูจิซานแล้ว  ;D

อีกภาพหนึ่ง มองจากห้องอาหารในโรงแรมซึ่งแวะรับประทานอาหารกลางวัน

ถึงแล้ว ฟูจิซานชั้นที่ ๕

ภาพจากเว็บ http://notesofnomads.com/discover-mt-fuji/

ประกาศข้อควรปฏิบัติบนฟูจิซาน ๔ ภาษา ญี่ปุ่น อังกฤษ จีน เกาหลี  ปรกติประกาศตามที่สาธารณะเช่นสนามบิน สถานีรถไฟ จะมี ๓ ภาษา ไม่มีภาษาจีน  ;D

ยอดฟูจิซานมองจากชั้นที่ ๕

นักท่องเที่ยวเตรียมตัวปืนขึ้นบนยอดเขา

ตามคุณ kophop999 ปีนขึ้นบนยอดเขากันเลย  ;D

http://www.youtube.com/watch?v=wjtboRvYxk4   

ตามดูจากหน้าจอ

หลังจากพักผ่อนบนฟูจิซานมาหนึ่งคืน สมาชิกนักปีนเขาทุกท่านคงล้างหน้าล้างตา รับประทานอาหารเช้า สดชื่น พร้อมที่จะลุยกันไปให้ถึงยอดเขาต่อไป

http://www.youtube.com/watch?v=B1FTzF5AsS8

คุณประกอบคงสำรวจจูไกเสร็จแล้ว ตามมายอดฟูจิซานด้วยกันหรือเปล่าหนอ

(http://www.reurnthai.com/index.php?action=dlattach;topic=5650.0;attach=41455;image)

^
สงสัยยังวี๊ดว้ายกระตู้วู้เพลินอยู่ คงช้าหน่อยกว่าจะเสร็จ

เด็กชายประกอบคงกำลังเพลิดเพลินกับเพื่อนใหม่ในป่า    วันนี้น่าจะมาช้าหน่อย

คอร์สปีนเขาที่ฟูจิซานนี้เปิดเพียงปีละ ๒ เดือนเท่านั้นคือกรกฎาคมและสิงหาคม

ในเว็บข้างล่างนี้มีรายละเอียดการปีนขึ้นและลงเขา รวมทั้งสิ่งอำนวยความสะดวกและสิ่งที่จะพบเห็นในแต่ละชั้นของฟูจิซาน

http://www.yamanashi-kankou.jp/kokuritsukoen/en/miryoku/hiking/course1.html

ญี่ปุ่นเรียก ฟูจิยามา หรือ ฟูจิซัง อาจแผลงมาจากภาษาไอนุ ที่เรียกว่า ฟูชิ หรือ ฟูชิ คามุย หมายถึงเทพีแห่งไฟ ซึ่งชาวไอนุคงเคยเห็นตอนปะทุ หรือระเบิด

山 ซาน เป็นจีนกลาง 富士 ฟูซิ(ธาตุดิน(ในห้าธาตุ)ที่อุดมสมบูรณ์) ใช้ตามญี่ปุ่นเรียกยุคหลัง
ไม่อิงจากภาษาไอนุ  หรือจากภาษาพื้นถิ่นอื่น เช่น เอมิชิ ยามาโต้ ซึ่งยังหาข้อสรุปถึงที่มาไม่ได้

มีสามที่มาถึงชื่อภูนี้

不二山 ปู้เอ่อซาน ภูสูงไม่เป็นที่สอง-สูงเพียงหนึ่งเดียว
不尽山 ปู้จิ๋นซาน  ภูสูงไม่สิ้นสุด
不死    ปู้ซือ      ภูอมตะ จากตำนานคนตัดไม้ไผ่ หรือเจ้าหญิงคะงุยะ จากจันทรา


“ภูเขาลูกใดที่สูงที่สุดที่ใกล้สรวงสวรรค์ที่สุด?” ซึ่งข้าราชบริพารก็ทูลว่าเป็นมหาภูเขาแห่งจังหวัดซุรุกะ
พระองค์ก็มีพระบรมราชโองการให้นำจดหมายของคะงุยะ-ฮิเมะไปยังยอดเขาและเผา
ด้วยความหวังว่าความคิดคำนึงถึงนางของพระองค์จะล่องลอยตามสายควันขึ้นไปถึงคะงุยะ-ฮิเมะได้

นอกจากนั้นแล้วก็ยังมีพระบรมราชโองการให้เผาผอบยาอายุวัฒนะที่ถ้าผู้ใดได้กินผู้นั้นก็จะเป็นอมตะตามไปด้วย
เพราะไม่มีพระราชประสงค์ที่จะดำรงชีวิตไปตลอดกาลโดยปราศจากคะงุยะ-ฮิเมะ

ตำนานกล่าวต่อไปว่าคำว่า (ญี่ปุ่น: 不死  fushi  หรือ “fuji”, (อมตะ) ?) หรือ “ฟูจิ” จึงกลายมาเป็นชื่อของภูเขา
และคำในอักษรคันจิสำหรับภูเขาคือ “富士山” ซึ่งแปลตรงตัวว่า “ภูเขาที่เต็มไปด้วยนักรบ”
ที่มาจากเมื่อกองทัพของพระจักรพรรดิเดินขึ้นไปบนภูเขาเพื่อที่จะไปปฏิบัติตามพระบรมราชโองการ
และกล่าวกันว่าควันจากการเผาจดหมายและยาอายุวัฒนะยังคงลอยระล่องขึ้นไปบนสรวงสวรรค์มาจนกระทั่งถึงทุกวันนี้
(ในอดีตภูเขาฟูจิเป็นภูเขาที่คุกรุ่นมากกว่าในปัจจุบัน)

https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%95%E0%B8%B3%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%84%E0%B8%99%E0%B8%95%E0%B8%B1%E0%B8%94%E0%B9%84%E0%B8%9C%E0%B9%88 (https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%95%E0%B8%B3%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%84%E0%B8%99%E0%B8%95%E0%B8%B1%E0%B8%94%E0%B9%84%E0%B8%9C%E0%B9%88)
http://www.shizuoka-guide.com/english/fuji/ (http://www.shizuoka-guide.com/english/fuji/)
http://home.comcast.net/~freeboarder87/mtfuji/mythsandlegends.html (http://home.comcast.net/~freeboarder87/mtfuji/mythsandlegends.html)
http://www.gojapango.com/travel/mount_fuji_name.html (http://www.gojapango.com/travel/mount_fuji_name.html)

ไม่มีใครมากระแอมกระไอเลย  สงสัยไปดูข่าวเจนี่กันหมด

เจนี่ไหนหนอ

แหะ แหะ  ;D  ;D  ;D

อะแฮ่ม อะแฮ่ม

ปัจจุบัน ชาวไอนุ (http://en.wikipedia.org/wiki/Ainu_people) มีถิ่นฐานอยู่ที่เกาะฮอกไกโด รัฐสภาของญี่ปุ่นเพิ่งลงมติให้ชาวไอนุเป็นชนพื้นเมืองของญี่ปุ่นเมื่อ พ.ศ. ๒๕๕๑  (http://www.arunsawat.com/board/index.php?topic=6680.0) นี้เอง  คุณเทาชมพูไปฮอกไกโดอาจจะเห็นพวกไอนุบ้าง

จากตำนานที่มาของชื่อฟูจิซานว่ามาจากภาษาไอนุ ก็แสดงว่าชาวไอนุคงเคยอาศัยอยู่บนเกาะฮอนชูด้วย  ???

แน่นอน  ไปดูระบำไอนุมาด้วย

นี่คือพิพิธภัณฑ์กลางแจ้ง Ainu Village หมู่บ้านจำลองของพวกไอนุ ที่โกยสตางค์นักท่องเที่ยวได้เป็นล่ำเป็นสัน
รวมทั้งตายายในรูปข้างล่างด้วย

^
^
สองตายายก็ไม่อยากโชว์ตัวด้วยหนอ  ;)

ดนตรีและระบำไอนุที่สองตายายไปดูมาคงเป็นอย่างนี้

http://www.youtube.com/watch?v=DuVSbEItqHQ

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/smiley16.png)

ก็เจ้าของกระทู้เขาไม่ยอมโชว์ตัว   แขกจะโชว์ปาดหน้าได้ยังไงล่ะหนอ  ;)

ระบำเดียวกันนี่ละค่ะ
ถามไกด์กิตติมศักดิ์ที่พาไปดูว่า เดี๋ยวนี้ชาวไอนุเขาอยู่กันแบบไหนยังไง     คุณไกด์ตอบว่า ไฮ้  เขาอยู่อย่างชาวญี่ปุ่นทั่วไปนี่แหละ   พอหมดเวลาแสดงเขาก็แต่งตัวแบบหนุ่มสาวธรรมดา อยู่บ้านอยู่ช่อง พูดภาษาญี่ปุ่น   ไม่ได้พูดภาษาถิ่นดั้งเดิมหรอก เพราะพูดไม่ได้

อย่างเจ้าหนุ่มที่มาโชว์พิธีร่ายรำอาวุธบูชาเทพเจ้าก่อนออกล่าสัตว์    พอเลิกงาน แกก็คงนุ่งยีนส์ พกไอโฟน  สะพายเป้ กลับบ้านไปตามระเบียบ

แผนที่แสดงถิ่นฐานชาวไอนุ

http://tresi-nonno.blogspot.com/2012/08/roots-of-shinto.html (http://tresi-nonno.blogspot.com/2012/08/roots-of-shinto.html)
http://en.wikipedia.org/wiki/Ainu_people (http://en.wikipedia.org/wiki/Ainu_people)

พิธีแต่งงานชาวไอนุ ผู้หญิงจะสักหน้าเพื่อกันการโดนฉุดจากเผ่าอื่น
เจ้าบ่าว หน้าฝรั่งแต่ไอนุหน้าประมาณนั้น แต่บางคนผสมจนไม่ต่างจากญี่ปุ่น

http://metropolis.co.jp/features/feature/going-native/ (http://metropolis.co.jp/features/feature/going-native/)
http://www.hancinema.net/korean_movie_You_Are_Beautiful.php (http://www.hancinema.net/korean_movie_You_Are_Beautiful.php)

เจ้าสาวเมื่อกี้ ชื่อ มินะ ซาไก เป็นชาวไอนุ ที่มีบทบาทเรียกร้องสิทธิชาวไอนุ ในการประชุมนานาชาติ เป็นนักดนตรี วงImeruat
สังเกตุที่แขน จะมีเส้นขนยาว ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ชาวไอนุ

http://finalfantasy.wikia.com/wiki/Mina (http://finalfantasy.wikia.com/wiki/Mina)
http://n-gamz.com/music-review/imeruat/ (http://n-gamz.com/music-review/imeruat/)

มินะ ซาไก 酒井美奈 ตัวแทนของไอนุรุ่นใหม่ (http://hawehe.wordpress.com/2009/02/08/being-ainu-for-mina-sakai-leader-of-the-%E2%80%9Cainu-rebels%E2%80%9D/)

http://www.youtube.com/watch?v=9dgexEvTEjs

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

สาวไอนุ สมัยก่อน
Photograph of an Ainu Japanese girl, from Asahigawa,Japan in 1945

ชาวไอนุ ผูกพันกับธรรมชาติ เช่นเดียวกับ เผ่าอินูอิต

Two Ainu hunters armed with bow and ancient musket, hunting in melting spring snow, Shiraoi, Japan, 1946

ภาพประกอบเยอะ และหาดูยาก
http://www.tumblr.com/tagged/ainu?language=fr_FR (http://www.tumblr.com/tagged/ainu?language=fr_FR)

เซนเซ่อร์แบบนี้ ไม่เข้ากับบรรยากาศญี่ปุ่นเลยครับ  ต้องเซ็นเซ่อร์แบบเป็นโมเสกครับถึงจะญี่ปุ่นแท้  แถมนี่เซ็นซะหนาเชียว  บ๊ะ เซ็นแบบนี้ขัดใจคุณหนุ่มรัตนะแย่

^
หาเรื่องน่ะ  เด็กชายประกอบ 

สมาชิกชมรมปีนเขาเรือนไทยคงลงมาครบหมดทุกคนแล้ว ภูเขาไฟลูกต่อไปที่เราจะไปพิชิตยอดเขาคือ Komagatake 駒ヶ岳 ที่ Hakone

ไม่ใช่โดยการปีนเขา แต่โดยการนั่งกระเช้าไฟฟ้า  ;D

ภาพจากเว็บ http://mybelleschoses.blogspot.com/2012_03_01_archive.html

ในวงกลมสีแดงคือยอดเขาที่เราจะพิชิต ส่วนข้างล่างคือทะเลสาบ Ashi 芦ノ湖

มองจากกระเช้าไฟฟ้าลงมาเห็นทะเลสาบอยู่เบื้องล่าง  ;D

ทิวทัศน์บนยอดเขา

http://www.youtube.com/watch?v=fasxHy6uwXo

ลงจากเขาก็นั่งเรือชมทิวทัศน์ในทะเลสาบเบื้องล่าง เห็นโทริอิสีแดง - ประตูทางเข้าศาลเจ้าฮาโกเน่

เซนเซเพ็ญฯไปกับทัวร์หรือว่าไปเองครับ  อยากรู้ว่าตั๋วกระเช้านี่มันเท่าไหร่กัน

ไปเองไปไม่ถูกดอก ต้องให้ทัวร์พาไป  ;D

คุณประกอบสามารถหารายละเอียดค่าตั๋วได้ในลิ้งก์ข้างล่างนี้  

http://www.chuo-alps.com/en/ropeway/fare/

เรือโจรสลัดในทะเลสาบอาชิ

ลงเรือโจรสลัดดูทิวทัศน์รอบ ๆ ทะเลสาบ  ;D

http://www.youtube.com/watch?v=S2CvSeLeMQM

ประทานโทษครับ เซ็นเซ่อร์แบบญี่ปุ่นแท้เป็นแบบไหนเหรอครับ มีตัวอย่างมั้ยครับ ;)

ตัวอย่างเซนเซอร์แบบญี่ปุ่นครับ  ตัวอย่างอื่นที่ญี่ปุ่นมากกว่านี้ไม่อาจเอามาแสดงได้ เดี๋ยวครูตี แต่ถ้ายืนยันว่าอยากดู ให้ลองไปถามๆ คุณหนุ่มรัตนะดูครับ  ;D  ;D  ;D

คุณประกอบอย่ามัวไปดูตัวอย่างเซนเซอร์แบบญี่ปุ่นเพลิน ขึ้นรถกลับโตเกียวกันเถอะ

นั่งรถบัสไปขึ้น รถไฟชินกันเซนสายโทไกโด (http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%82%E0%B8%97%E0%B9%84%E0%B8%81%E0%B9%82%E0%B8%94_%E0%B8%8A%E0%B8%B4%E0%B8%87%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%8B%E0%B9%87%E0%B8%87) ที่สถานี Odawara  ไปลงที่สถานี Shinagawa ระยะทางประมาณ ๗๐ กิโลเมตร หยุดกลางทางเพียงสถานีเดียว ใช้เวลาประมาณ ๓๐ นาที

ที่หน้าสถานีรถไฟ Odawara มีอนุสาวรีย์คนขี่ม้าไล่วัวอยู่ ท่าทางจะเป็นคนสำคัญ ถามคุณวิกกี้ได้ความว่าชื่อ Hojo Soun 北条 早雲 (https://en.wikipedia.org/wiki/H%C5%8Dj%C5%8D_S%C5%8Dun) เป็นซามูไรซึ่งเคยเป็นใหญ่อยู่ในเขตนี้  ;D

ในวันที่ ๒ และ ๓ พฤษภาคมของทุกปี ที่เมือง Odawara จะมีเทศกาลที่เรียกว่า Hojo Godai Matsuri 北條五代祭り (เทศกาลโฮโจรุ่นที่ห้า) มีขบวนแห่งแต่ตัวเป็นซามูไรสมัยตระกูล Hojo เป็นที่ครึกครื้น  ;D

http://www.youtube.com/watch?v=vdWK0X6td7Q

เคยเข้าร่วมเทศกาลนี้เมื่อ พ.ศ. ๒๕๒๘  ;D

รถไฟชินกันเซนเข้ามาเทียบชานชลา

ภายในรถไฟกว้างขวางและสะอาด

แวะมาเสิฟอาหารกลางวันในรถไฟ

ขอออกนอกเรื่องหน่อยค่ะ
สงสัยว่าคุณเพ็ญชมพูสวมหน้ากากให้เพื่อนๆและตัวเองได้ยังไง   ตอนนี้รู้แล้ว
Photoscape เล่นได้หลายอย่าง สนุกจริงๆ

หวังว่าวันหนึ่งจะรู้วิธีเปิดหน้ากากบ้าง  (http://www.reurnthai.com/index.php?action=dlattach;topic=3276.0;attach=9565;image)

***
ขออนุญาติแง้มประตูเข้ามาแอบฟังหลังห้องครับ

ยินดีต้อนรับ ตั้งเซนเซ   タン先生

รอรับคำชี้แนะ   ;D

ขอบพระคุณครับที่ได้อนุญาตให้เข้าห้อง

เรื่องราวในกระทู้นี้ได้ทำให้ผมได้ย้อนรำลึกไปถึงภาพของสถานที่ต่างๆ คล้ายกับเป็นเรื่องที่เพิ่งไปสัมผัสมาไม่นานมานี้เอง

แล้วก็เลยขออนุญาตเข้าร่วมวงส่งเสียงด้วยครับ

ดีใจที่เห็นคุณตั้งกลับมาที่เรือนไทยอีกครั้งค่ะ
รอเรื่องสนุกๆเกี่ยวกับญี่ปุ่น   ที่คุณตั้งจะมาร่วมวงกับคุณเพ็ญชมพูค่ะ
ป.ล. ถ้าอยากเล่าเกี่ยวกับฮอกไกโด เชิญที่กระทู้  ทุ่งดอกไม้  (http://www.reurnthai.com/index.php?topic=5707.msg123887;topicseen#msg123887)  นะคะ

ขอบพระคุณครับผม

ผมแวะไปดูห้องทุ่งดอกไม้แล้ว ที่ถ่ายกันมาสวยมาก แต่ไพล่ไปนึกถึงปูตัวโตๆ ก้ามใหญ่ๆที่ตลาดฮาโกดาเตะ (ก็ฮอกไกโดนั่นแหละครับ)

อย่างนี้หรือเปล่า เซนเซ

http://www.youtube.com/watch?v=XaUKF7-KlzU

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

หรือปูแบบนี้คะ  ตั้งเซนเซ

ปูทั้งสองชนิดแหละครับ อร่อยทั้งนั้น แต่จะขอพักไว้ตรงนี้ก่อนครับ รอคุณเพ็ญชมพูกำลังเล่าเรื่องอยู่แถวฮาโกเน่ โอดาวาระ

ว่างๆก็เอารูปใส่หน้ากากมาลงมั่งนะ

ฮาโกเน่มีน้ำพุร้อนอยู่หลายแห่ง ตอนที่รถผ่านได้กลิ่นกำมะถันลอยเข้าจมูกทีเดียว

ส่วนโอดาวาร่า มีเสริมอีกหน่อย คราวที่ไปร่วมในเทศกาลซามูไรที่โอดาวาร่า แวะไปเที่ยวชายหาดที่เมืองนี้ด้วย แปลกที่ไม่เป็นหาดทรายแต่เป็นหาดก้อนหิน  ;D

สิ่งที่น่าสนใจอีกแห่งหนึ่งในโอดาวาร่าน่าจะเป็นปราสาทเมืองโอดาวาร่า คราวนั้นก็ไปแวะแต่ไม่ได้ถ่ายรูปมา

รูปนี้จากเน็ต  ;D

หากคุณตั้งมีอะไรเสริมเกี่ยวกับฟูจิซาน  ฮาโกเน่ โอดาวาร่า หรือจะเป็นปูที่ฮอกไกโด  ก็เชิญเสนอได้เลย ไม่ต้องเกรงใจ  ;D

หยุดยาวสามวัน  สมาชิกเรือนไทยไปเที่ยวกันหมด    :(
มาเสิฟขนมยามบ่าย ไอศรีมวานิลลา ถั่วแดง และอะไรอีกอย่างของญี่ปุ่น ไม่ได้จำชื่อไว้ค่ะ

อากาศที่ญี่ปุ่นตอนนี้กำลังร้อนพอ ๆ กับเมืองไทย ได้ไอศกรีมสักถ้วยค่อยมีแรงเดินทาง  ;D

ขออนุญาตเดินทางต่อจากที่่ค้างไว้เมื่อวาน


เมื่อมาถึงสถานี Shimagawa แล้ว ก็เดินทางต่อไปยังจุดต่าง ๆ ในโตเกียวได้ไม่ยากโดยอาศัยรถไฟใต้ดินสายรอบเมืองที่ชื่อว่าสาย Yamanote 山手線 หรือสายสีเขียว  ;D

ที่สถานีชิบุยะ หรือ ชิบูย่า 渋谷 นี้มีตำนานที่น่าประทับใจระหว่างคนกับสุนัขกล่าวขานมาช้านาน

ใน พ.ศ. ๒๔๖๗ ฮิเดะซะบุโร อุเอะโนะ 上野 英三郎 ศาสตราจารย์ประจำภาควิชาการเกษตรกรรมแห่งมหาวิทยาลัยโตเกียว ได้เลี้ยงสุนัขสายพันธุ์อะกิตะอินุ 秋田犬 ไว้ และตั้งชื่อให้ว่า "ฮะชิ" ハチ ซึ่งในตอนเย็นของทุกวัน ฮะชิจะไปรอเขาใกล้ ๆ กับสถานีรถไฟชิบุยะ เป็นเช่นนี้อยู่ทุกวันจนกระทั่งในวันหนึ่งในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๖๘ ศาสตร์ตราจารย์อุเอะโนะได้เสียชีวิตจากภาวะเลือดออกในสมอง ทำให้ในวันนั้นเจ้านายของฮะชิไม่ได้กลับไปที่สถานีรถไฟ ถึงกระนั้นในทุก ๆ วัน ฮะชิก็ยังคงมารอเจ้านายของมันที่สถานีชิบุยะ

ตลอดช่วงเวลานั้น ฮะชิโก ハチ公 กลายเป็นที่สะดุดตาของคนที่สัญจรไปมา หลายคนในสถานีรถไฟนั้นล้วนเคยเห็นฮะชิโกกับเจ้านายของเขาในแต่ละวัน ซึ่งเจ้าหน้าที่ในสถานีรถไฟบางคนก็ไม่ได้เป็นมิตรต่อเจ้าฮะชิโกมากซักเท่าไหร่ อย่างไรก็ตาม ใน พ.ศ. ๒๔๗๕ ภายหลังจากที่มีคนเขียนบทความเกี่ยวกับเจ้าฮะชิโกและเจ้านายของเขาลงในหลังสือพิมพ์อะซะฮิ ก็เริ่มมีผู้คนจำนวนหนึ่งที่นำขนมและอาหารไปให้แก่เจ้าฮะชิโก

ฮะชิโกตายลงในวันที่ ๘ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๗๘ บริเวณถนนในชิบุยะ ซึ่งหลังจากฮะชิโกตาย ร่างของมันได้ถูกรักษาไว้ ต่อมาในปี พ.ศ. ๒๕๔๔ ร่างของฮะชิโกถูกตรวจพิสูจน์ที่มหาวิทยาลัยโตเกียวเกี่ยวกับสาเหตุการตาย ซึ่งพบว่ามีพยาธิที่ตับและหัวใจ และมีปัญหาที่ระบบทางเดินอาหาร

ป้ายอนุสรณ์ของฮะชิโก ตั้งอยู่ข้างหลุมศพของศาสตราจารย์อุเอะโนะ ในปัจจุบันร่างของฮะชิโกถูกเก็บรักษาไว้ที่พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์แห่งชาติญี่ปุ่น ป้ายอนุสรณ์ของฮะชิโกตั้งอยู่ในสุสานอะโอะยะมะ ในมินะโตะกุ ของกรุงโตเกียว  นอกจากนี้ ยังมีอนุสาวรีย์อยู่ที่หน้าสถานีรถไฟชิบุยะ ซึ่งเป็นจุดที่ฮะชิโกนั่งรอเจ้านาย

ข้อมูลจาก คุณวิกกี้ (http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AE%E0%B8%B0%E0%B8%8A%E0%B8%B4%E0%B9%82%E0%B8%81)

ฮะชิโกนี้ คนไทยรู้จักกันในนาม ฮาจิโกะ อนุสาวรีย์ของฮาจิโกะยังคงตั้งตระหง่านอยู่หน้าสถานีชิบูย่าจนถึงทุกวันนี้

http://www.youtube.com/watch?v=0B89UV7VI5E

ภาพจากเน็ต

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

เรื่องราวของฮาจิโกะถูกนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์ 

ตอนที่เศร้าที่สุดของเรื่อง  :'(

http://www.youtube.com/watch?v=ZLMZ4j_zZyU

ร้านอาหารไทยในโตเกียวมีอยู่มากมาย แถว ๆ ชิบูย่าก็มีหลายร้าน  ;D

 ;D

บรรยากาศที่สถานีชินจูกุ ผู้คนพลุกพล่าน

คนมากมายเดินข้ามถนน

ร้านปาจิงโกะ เกมยอดนิยมของคนญี่ปุ่น

บรรยากาศภายในร้าน

http://www.youtube.com/watch?v=DYXZCcmY6nY

เขาเล่นกันอย่างไร ต้องให้คุณตั้งอธิบาย  ;D

ร้านขายยาในญี่ปุ่นมี ๒ ประเภทคือ ร้านขายอันตรายต้องมีใบสั่งยา และอีกประเภทหนึ่งคือขายยาไม่อันตราย ร้านประเภทนี้มีอยู่ทั่วไป และไม่ได้ขายยาอย่างเดียว ขายสารพัด อย่างที่สาวน้อยในคลิปพาทัวร์

http://www.youtube.com/watch?v=y-0glObu5y8

ร้านขายยาประเภทที่สองนี้จะเขียนคำว่า 薬 หมายถึง ยา ไว้ป้ายหน้าร้าน

อย่างร้านนี้เขียนป้ายหน้าร้านว่า  薬 ダイコクドラッグ = ร้านขายยา "Daikoku drug"

ภาพจากเน็ต  ;D

กลยุทธ์การเรียกลูกค้าเข้าร้านของ 薬 ダイコクドラッグ ที่ชินจูกุ ;D

เรื่องเดินเร็วยังกับรถไฟชินกันเซนเลยครับ

ผมจะขอแทรกเป็นช่วงๆ ย้อนหลังเพื่อเสริมเรื่องราวบางอย่างเท่าที่พอจะรู้มาบ้าง (แต่ผิดหรือถูกไม่รู้นะครับ) ในลักษณะ ปล. นะครับ

ปล.ของ คห.ที่ 14

ผักสีเขียวๆที่เห็นอยู่ในหม้อสุกี้นั้น สามารถเอามาใช้แทนผักชะอม ทำเป็นชะอมไข่เจียวทานกับน้ำพริกกะปิได้เข้ากันดีไม่น้อยหน้ากว่าชะอมจริงๆครับ

มีข้อสังเกตอยู่นิดนึง   หม้อต้มสุกี้ในภาพนี้ค่อนข้างแปลกไป คือเป็นหม้อก้นลึก ซึ่งเป็นลักษณะของหม้อทำอาหารที่เรียกว่านาเบะ หม้อสุกี้เท่าที่เคยเห็นมาจะก้นไม่ลึกนัก  สุกี้ของญี่ปุ่นมีน้ำจิ้มเป็นไข่ดิบ สุกี้แบบจีนมีน้ำจิ้มเป็นซ๊อสที่ปรุงขึ้นมา

นาเบะเป็นอาหารในฤดูหนาว เป็นลักษณะของหม้อไฟที่ตั้งอยู่บนเตา นั่งล้อมวงกินกัน เครื่องปรุงก็จิปาถะ คล้ายกับการทำจับฉ่าย

พอได้ยินว่าชุบไข่แทนชะอมได้ก็หูผึ่ง   ผักเขียวๆที่ว่า ในประเทศไทยมีไหมคะคุณตั้ง  ชื่อว่าอะไร

ปล.ของ คห.32

ซึกุบะ จัดได้ว่าเป็นเมืองของการวิจัยทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีที่สำคัญของญี่ปุ่นมากๆ ในระดับที่เรียกว่า Advance technology  มีนักศึกษาไทยได้ทุนไปทำการศึกษาต่ออยู่ที่ศูนย์วิจัยต่างๆในซึกุบะอยู่หลายคน เสียงบ่นที่ผมเคยได้ยินมา (ทั้งจากคนไทยและชาติอื่น) คือ เริ่มทำงานเป็น Lab. boy อยู่นานเลย ส่วนที่เป็นการวิจัยมีน้อยมาก  ซึ่งผมกลับมองเห็นว่า การวิจัยของเขามันไปไกลมาก จนเขาเห็นว่า ควรจะต้องเริ่มปรับระดับความรู้ ความเข้าใจ ฯลฯ จากการทำงานในลักษณะดังกล่าวเสียก่อน   ผลของงานวิจัยหลายๆอย่างนั้นน่าทึ่งจริงๆครับ เช่น แจกันดอกไม้ ที่ใส่ดอกไม้จริงที่ทำการ preserve โดยมีผงไทเทเนียมฉาบที่ผิว แจกันนี้ นอกจากจะใช้เป็นเครื่องประดับแล้ว ยังเป็นเครื่องฟอกอากาศอีกด้วย ยังมีอื่นๆอีกมากโดยเฉพาะในเรื่องของเชื้อเพลิงและพลังงาน เช่น DME, Fuelcell เป็นต้น

เข้าใจว่าเรียกว่า Chicory ครับ

ผมทำเป็นประจำ ผักกำหนึ่ง หั่นเป็นท่อนๆยาวประมาณ 2-3 นิ้ว ไข่ 1 หรือ 2 ฟอง ทอดหนาหน่อย แล้วค่อยมาตัดเป็นคำๆ ไม่ผิดหวังครับ ไม่มีกลิ่นของชะอม แต่ได้อรรถรสเสมือนหนึ่งเป็นชะอม

คุณตั้งคงมี ป.ล. ต่อท้ายความคิดเห็นที่น่าสนใจตามมาเป็นระยะ ๆ ระหว่างนี้ออกเดินทำความรู้จักโตเกียวกันสักหน่อย

เดินออกมาแถวหน้าโรงแรมที่พัก ทางเท้านอกจากจะเป็นทางคนเดินแล้วยังเป็นทางสำหรับจักรยานอีกด้วย

นอนหลับสบายดีหรือ เพ็ญเซนเซ   
หวังว่าคงไม่เจออะไรประหลาดๆ อย่างคนเฝ้าเรือนไทยเจอมาแล้วนะคะ

พักอยู่แถว Ikebukuro มีคนไทยหลายคณะมาพักที่นี่ พักผ่อนสบายดี ทีวีชัดแจ๋ว ด้วยระบบดิจิตอล คุณเทาชมพูเจอเรื่องประหลาดอะไรหนอ อยากฟัง  ;)

อ้อ อีกอย่างหนึ่งแถวนี้มีสัญลักษณ์เป็นนกฮูกเต็มไปหมด มีที่มาอย่างไร คุณตั้งทราบไหมหนอ  ???

ภาพจากเน็ต

เรื่องประหลาดอย่างนี้ ต้องยกให้คุณประกอบมาพิสูจน์  ;)

เดินไปเรื่อย ๆ ไม่ไกลจากโรงแรมที่พักสักเท่าไร ก็มีสวนสาธารณะเล็ก ๆ  ลักษณะสำหรับทำกิจกรรมของชุมชน ในภาพน่าจะเป็นพวกนักเรียนมารวมตัวกันก่อนจะออกค่าย  ???

ระหว่างทางพบสิ่งหนึ่งที่เมืองไทยน่าจะเอามาเป็นแบบอย่างคือ การจัดระเบียบการสูบบุหรี่  คนญี่ปุ่นสูบบุหรี่กันมากทั้งผู้ชายและผู้หญิง และเพื่อไม่ให้เป็นที่รบกวนผู้อื่น ในอาคารก็จะมีห้องหรือบริเวณสำหรับสูบบุหรี่โดยเฉพาะ แม้แต่ตามท้องถนนก็มีเช่นกัน

ใครอยากสูบบุหรี่ต้องมาสูบบริเวณที่มีป้ายอนุญาต  ;D

ทำเป็นห้องสำหรับสูบบุหรี่อยู่กลางถนนทีเดียว  ;D

บางคนอาจคิดว่าญี่ปุ่นไม่มีคนจรจัด แต่ระหว่างเดินจากโรงแรมไปสวนสาธารณะก็เห็นอยู่ ๒ รายแล้ว  :o

คนจรจัด อีกด้านหนึ่งของโตเกียว ::)

http://www.youtube.com/watch?v=-Moiq6Wrpd8

ฮิฮิ ระดับท่านอาจารย์ยังกลัวผีอยู่อีกหรือนี่  ของเซนเซเพ็ญผมสังหรณ์ว่าจะได้เจอกลุ่มพลังงานลึกลับในวันสองวันนี้แหละครับ  ผมใช้ญาณทิพย์มองเอา

เจอไม่กลัว  กลัวไม่เจอ   ;D

ในสถานีชินจุกุ ได้เห็นภาพอย่างนี้ไหมครับ

ข้อความโดย: เพ็ญชมพู

นั่งแทกซี่ในญี่ปุ่นมาก็นับครั้งไม่ถ้วน แต่ครั้งใดก็ไม่เหมือนครั้งที่จะเล่าให้ฟังนี้

ผมเดินทางโดยซินกันเซนจากสถานีโอซาก้าสู่โตเกียว เพื่อมาเป็นแขกส่วนตัวของข้าราชการในสถานทูตไทยที่นั่น เมื่อมาถึงสถานีโตเกียวแล้วก็เกรงใจ ท่านบอกให้โทรศัพท์ไปจะส่งรถมารับ เห็นว่าไปเองก็ไม่ยาก แต่สองคนมีกระเป๋าใหญ่ๆคนละใบจะใช้รถไฟใต้ดินบนดินก็ลากไม่ไหว นั่งแทกซี่สะดวกกว่า
พอขึ้นแทกซี่ได้ก็บอกว่า ไทยเอมบาสซี่ คนขับก็เอียงคอทำเสียงซี๊ดๆ อย่างนี้แปลว่างง ขอใช้ความคิด สักพักแกก็หาที่จอดข้างทาง ใช้วิทยุเครือข่ายถามทาง ผมก็นั่งดูมิเตอร์มันติ๊กต่อกๆไปเรื่อยๆ ตัวเลขมันขึ้นมาเร็วชะมัด สักพักแกหันมายิ้มแล้วร้องไฮ้ ผมก็ไฮ้กับแกด้วยความโล่งอก

คนขับชวนผมคุย แต่ดั๊นพูดแต่ภาษาญี่ปุ่น ผมก็รักษามารยาท คุยโต้ตอบกับเขาโดยใช้ภาษาไทยสนุกสนานทั้งสองคน อ้อสามคน เมียผมก็หัวเราะกับเขาด้วย แต่ไม่รู้ว่าตลกอะไร  สักพักพอติดไฟแดง แกก็ชี้โบ้ชี้เบ้ พูดออกเสียงมีคำว่าไถ้ๆ ผมก็เดาว่า อ้อ ใกล้ถึงสถานทูตไทยแล้ว

ไหนได้ แกดันเลี้ยวเข้าตรอกเล็กๆ ซึ่งน่าจะเป็นทางเดินมากกว่าทางรถ ผมก็นึกว่ายุ่งละซี่ ค้นกระเป๋าหยิบเบอร์โทรศัพท์สถานทูตมาส่งภาษาไทยปนใบ้ว่า ผิดแล้วละเพื่อน โทรเบอร์นี้ไปถามเขาดีกว่า แทกซี่ก็ส่งภาษายุ่นปนใบ้กลับมาทำนองว่าใจเย็นๆ ที่หมายอยู่ใกล้ๆนี่แล้ว

ท่านดูเอาเองเถิดครับว่า ถนนอย่างนี้ มีเสาไฟฟ้าปักกลางถนนด้วย จะเป็นที่ตั้งของสถานทูต(ประเทศใดก็ตาม)ได้อย่างไร ตะแกก็ดันผ่าเข้าไปอีก พอพ้นไปแล้วโดยสีถลอกนิดหน่อย จึงยอมหยุด เพราะช่องว่างระหว่างกำแพงกับเสาไฟฟ้าต้นหน้ายิ่งแคบหนักเข้าไปอีก

ข้อความโดย:siamese

ระหว่างนั้น มิเตอร์ก็ติ๊กต่อกๆไปเรื่อย

เอ หยุดเรียกเรทติ้งซะหน่อยจะดีมั้ยเนี่ยะ

^
ตึกใหญ่เหลืองๆข้างหน้านั่นไม่ใช่สถานทูตนะครับ

นี่ท่านลองดูลูกดันของพี่แกดู สีข้างถลอกก็เสาต้นนี้แหละ

ถึงตรงนี้แกยอมเชื่อแล้วว่าสถานทูตบ้าอะไรจะมาตั้งอยู่บนตรอกอย่างนี้ ผมเอาเบอร์โทรศัพท์ให้แกลองใหม่ คราวนี้ยอมโดยดี

ไม่ถึง๕นาที ภรรยาของเพื่อนก็พาคนญี่ปุ่นหน้าตื่นมาที่รถ คุยไปคุยมาสักพักก็ทราบว่า สถานทูตอยู่ไม่ไกลจากจุดนี้นี่แหละ แต่อยู่บนถนนใหญ่ ไอ้นี่มันเป็นตรอกหลังบ้าน งงกันใหญ่ว่าแทกซี่ตะบี้ตะบันเข้ามาได้อย่างไร คนญื่ปุ่นเขาพูดกันฮ้าๆไฮ้ๆ แทกซี่ก็โค้งแล้วโค้งอีก โค้งคนโน้นแล้วก็หันมาโค้งผมขออภัย

ผมน่ะให้อภัยอยู่แล้ว แต่ค่าแทกซี่มันเท่าไหร่ละนั่น มิปาไปเป็นหมื่นเยนละหรือ
ฮ้าๆไฮ้ๆอีกพัก ภรรยาเพื่อนผมก็แปลความบอกว่าเขาขอแค่ค่ามิเตอร์จากสถานีรถไฟถึงปากตรอก ในตรอกที่ยักแย่ยักยันอยู่หลายสิบนาทีนี่ไม่คิดเพราะถือเป็นความผิดของเขา ถึงกระนั้นก็หลายพันเยนอยู่จำไม่ได้แล้วเพราะแกเล่นจอดรถถามศูนย์อย่างละเอียดลออโดยมิเตอร์มันขึ้นไปเรื่อยๆ ผมก็ควักให้เขาโดยดี เท่าไหร่ก็เท่านั้นไม่ว่ากัน คำนับไปมาอีกสองสามทีเขาก็ขึ้นรถ ถอยยาวทุลักทุเลออกไปถึงปากตรอก

เพื่อนผมก็ต่อว่าผมว่า หาเรื่องแท้ๆ บอกให้โทรมาหาจะส่งรถไปรับ แต่ทำเป็นอวดเก่ง เห็นไหม อะไรก็เกิดขึ้นได้
ผมก็เถียงไม่ออก นึกกลับกัน ถ้าผมเป็นคนญี่ปุ่นมาเที่ยวเมืองไทย และเรียกแทกซี่ไปส่งแล้วเกิดเหตุการณ์ทำนองเดียวกันนี้ ผมก็เดาตอนจบไม่ถูกเหมือนกัน

มาช่วยดันเรทติ้งครับ สนุกตื่นเต้นแถมไม่มีโมเสกเซ็นเซอร์ด้วย เพียงแต่พระเอกนางเอกไม่ยอมออกฉากโชว์ตัวอีกเหมือนกัน

ท่านบันทึกไว้ทุกระยะ  คนดูไม่ต้องเดาเลยว่าภาพจริงเป็นไง
ยังงี้เพ็ญเซนเซให้คะแนนเท่าไหร่คะ.   ดิฉันให้เต็มสิบ

ข้อความโดย: ประกอบ

ปล. ของ คห. 35,36,37

พอดีเป็นเรื่องเกี่ยวกับแท๊กซี่ที่คุณนวรัตน์กำลังสาธยายให้ฟัง

ค่าแท็กซี่ในญี่ปนนั้น ถามว่าแพงใหม ตอบว่าแพงครับ แพงมากเสียด้วย   แต่ เคยสงสัยใหมครับว่าทำไมคนญี่ปุนซึ่งเป็นคนค่อนข้างจะประหยัด ถึงยังคงใช้แท็กซี่กัน
เขามีวิธีการใช้ครับ  
 กรณีแรก คือ เขาใช้เดินทางในระยะทางที่ยังอยู่ในวงเงินของการกดมิเตอร์ (คือประมาณไม่้เกิน 2 กม.) ทั้งนี้เนื่องจากว่า แม้จะมีรถไฟหลายสายวิ่งไขว้กันไปมากมากมายทั้งใต้ดิน-บนดินก็จริง แต่มันก็มีจุดบอดในบริเวณที่เราจะไปเหมือนกัน ดังนั้น แทนที่จะต้องเสียเงินค่ารถไฟสองสามสายวกไปวนมา ในราคาที่รวมกันแล้วไม่ต่างจากค่าแท็กซี่เพียงไร เขาก็จะใช้แท็กซี่แทน  
 กรณีที่สอง คือ เขาจะใช้รถแท็กซี่ผสมกับการใช้รถไฟ ใช้เพียงสำหรับการเดินทางระหว่างสถานีรถไฟกับสถานที่ที่จะไป และก็อีกแหละครับ ต้องอยู่ในระยะทางหรือในราคาแรกที่กดมิเตอร์ ในช่วงกลางวันก็มักจะเห็นพวกที่หิ้วของพะรุงพะรัง ส่วนตอนกลางคืนช่วงที่คล้อยไปทางดึกแล้ว ก็คือไม่ต้องเดินเท้าจากสถานีรถไฟกลับบ้าน
 กรณีที่สาม คือ การใช้แท็กซี่เนื่องจากเป็นงานทางธุรกิจ พวกนี้จะเป็นการใช้ในตอนดึกจัด (โดยเฉพาะหลังเที่ยงคืนไปแล้ว) ด้วยสองสาเหตุ คือ เป็นงานที่ต้องไปรับรองแขกของบริษัท หน่วยราชการ หรือองค์กรใดๆ ที่ต้องต้อนรับขับสู้แบบไม่ค่อยจะมีกำหนดเวลาเลิก  รถไฟหยุดเดินรถหมดแล้ว (หลังเที่ยงคืน)  ค่าแท็กซี่ของคนเหล่านี้คือเดินทางจากจุดที่เสร็จงานหรือจากจุดที่ส่งแขกถึงที่แล้ว กลับตรงถึงบ้านตนเอง ค่าแท็กซี่ราคาเป็นเรือนหมื่นเป็นเรื่องปรกติ ถึงสองหมื่นก็มีเหมือนกัน น่าสนใจก็ตรงวิธีการชำระเงินค่าแท็กซี่ คือแทนที่จะต้องใช้เงินสด องค์กรของเขาจะให้สลิปเล็กๆมาใบหนึ่ง ขนาดนามบัตรก็มี หรือขนาดประมาณตั๋วรถเล์บ้านเราก็มี เมื่อลงรถแล้วก็เพียงยื่นให้แท็กซี่เท่านั้นเอง เหมือนกับยื่นเช็คเปล่าให้คนขับแท็กซี่ไปลงจำนวนเงินเรียกเก็บจากองค์กรนั้นๆ   ก็เลยเป็นเรื่องที่เด็กหนุ่มชอบที่จะอาสารับงานรับรองประเภทนี้ ได้ทั้งอิ่ม ทั้งเมา ฯลฯ แถมมีรถส่งกลับถึงบ้าน

มาเพิ่มกรณีย์ที่เรียกแทกซี่ในเวลาเร่งด่วนหน่อย

ช่วงบาร์เลิกเป็นเวลาที่ใกล้กับที่รถไฟทุกสายจะหยุดการเดินรถในช่วงดึกเช่นกัน ดูเหมือนจะเที่ยงคืนใช่ไหมครับคุณตั้ง ถ้าขี้เมาพวกนี้ไปไม่ทันรถไฟก็ลำบากแน่ ฉะนั้น เขาจะไปยืนข้างถนน ชูสองนิ้วบ้าง สามนิ้วบ้าง ลุ้นให้แทกซี่โฉบมารับ

๒นิ้วนี่แปลว่า ฉันจะจ่ายให้๒เท่าของราคามิเตอร์ ๓นิ้วก็๓เท่า

ในสถานีรถใต้ดินบางสถานี ตรงบันไดขึ้นลงที่ชั้นสถานี(concourse level) ตอนเช้าได้กลิ่นฉี่หึ่งเลย อาจเป็นฝีมือคนจรจัด หรือไม่ก็คนเมา อีกอย่างที่ได้เห็นคือขยะที่พบตอนเช้าตามหน้าห้างร้านต่างๆ ซึ่งแทบไม่มีอย่างอื่นเลยนอกจากก้นบุหรี่เกลื่อนอยู่ตรึม พนักงานทำความสะอาดของร้านจะออกมาพร้อมกับไม้กวาดอ่อนและถาดโกยขยะ กวาดๆๆๆ เอาทิ้งถังขยะ ก่อนเวลาเปิดร้าน
  นี้เป็นภาพและกลิ่นที่ผมเคยพบในบางจุดของโตเีกียวเมื่อสัก 25 ปีก่อน (น่าจะปีสุดท้ายในรัชกาลสมเด็จพระจักรพรรดิฮิโรฮิโตพอดี) เดี่ยวนี้ยังไงไม่รู้ครับ

๑.
มนุษย์กล่องลักษณะนี้ครั้งนี้ไม่เห็น แต่จำได้ว่าเมื่อมาญี่ปุ่นครั้งแรกเกือบ ๓๐ ปีมาแล้วเคยพบอยู่ในสวนสาธารณะ

๒.
นวรัตนเซนเซท่านเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านนี้ ผู้น้อยมิบังอาจให้คะแนนดอก หมายรวมถึงตั้งเซนเซด้วยเช่นกัน  ;D

๓.
มนุษย์เงินเดือนญี่ปุ่นเลิกงานแล้วส่วนมากจะไม่กลับบ้านทันที มักจะต้องไปสังสรรค์ดื่มสาเกกันต่อจนเมา พอไม่ทันรถไฟกลับบ้านไม่ได้ ก็ต้องนอนอยู่แถวนั้นนั่นแหละ

ภาพถ่ายฝีมือ Pawel Jaszczuk  (http://rachelmarsdenwords.wordpress.com/2013/07/22/high-fashion-by-pawel-jaszczuk/) ช่างภาพชาวโปลิช

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ก็เคยเห็นบ่อยๆ ก็ได้ยินเขาว่ากันอย่างนั้นนะครับ และก็คงเป็นเรื่องจริง   รถไฟญี่ปุ่นเข้าตรงเวลา ออกตรงเวลา ไปไม่ทันก็อดกลับบ้าน  ต้องไปหาที่นอนหรือหาที่กินให้เมาต่อไปจนถึงตี 5 จึงจะเมีรถไฟวิ่ง สามารถกลับบ้านได้  
ในเมืองใหญ่โดยเฉพาะโตเกียวนั้น มีภาพที่น่าดูอีกภาพหนึ่ง คือหลังเที่ยงคืนไปแล้ว จะเห็นคนใส่สูตรหิ้วกระเป๋าเดินกันให้ขวักไขว่อย่างกับเป็นตอนกลางวัน สาเหตุหรือครับ ไปสถานีรถไฟไม่ทันเที่ยวสุดท้าย และต้องย้ายร้านไปกืนกันที่ร้านโต้รุ่ง (พวกร้าน Izakaya บางร้าน)   แล้วก็เลยทำให้เห็นอีกภาพหนึ่งตอนตี 5   มีคนใส่สูตร หิ้วกระเป๋า ผมเผ้ายุ่งเหยิง เดินสลึมสลือ ตามแถวสถานีรถไฟ  จะเป็นด้วยเหตุนี้หรือเปล่าก็ไม่ทราบ ชายญี่ปุ่นแต่ละคนจึงกินไข่กันมหาศาล ทั้งดิบ ทั้งลวก เพิ่อโดปเอาแรง เลยพาลต่อไปให้ผู้ผลิตไข่ขายจะต้องล้างไข่ทุกใบจนสะอาดก่อนที่จะวางตลาด ถึงขนาดรับรอง Hygiene กันเลยทีเดียว

ภาพที่ผมชอบที่สุด คือ ตอนใกล้จะเที่ยงคืนจริงๆ   สาวสวยคนหนึ่งเมาจัด เดินเอามือเลาะกำแพงในสถานีรถไฟ คนอื่นๆทั้งหลายยืนโงนเงนง่อกแงก เดินสะเงาะสะแงะกันทั้งสถานี  แล้วก็ อ้าว มีคนตกไปบนรางรถไฟ บรรดาขี้เมาทั้งหลายก็มาช่วยกัน ยื่นมือช่วยฉุดให้ขึ้นมาอยู่บนชานชลา

มนุษย์กล่องนั้น ยังคงมีอยู่ครับ พอจะพบเห็นได้ไม่ยากนักในย่านสถานี Ikebukuro และ Ueno    ในยุคปัจจุบันนี่จะย้ายไปรวมตัวอยู่กันตามลานและลาดวิถีริมแม่น้ำ Sumida
โดยเฉพาะในบริเวณย่าน Asakusa เป็นดงเลยครับ

เรื่องกลิ่นฉี่นั้น ไม่ใช่พวกคนจรจัดที่ใหนหรอกครับ  พวกผูกเน็คไทดใส่สูตรแทบทั้งนั้น 

คนจรจัดจะว่าไปเขาก็ไม่ใช่จรจัดจริงๆ ก็มีนิวาสสถานเป็นหลักแหล่งอย่างที่ผมว่ามา ทีวีก็มี รถจักรยานก็มี  มีอาหารกิน (รัฐแจกคูปองให้)  ภาพที่เห็นอยู่ตามถนนในตอนกลางวันนั้น คือ จรจัดไปหาเงินซื้อเบียร์กิน เนื่องจากใช้คูปองแลกซื้อไม่ได้เสียมากกว่า 

^
คนพวกนี้ส่วนหนึ่งจะเป็นเพราะถูกพิษเศรษฐกิจเล่นงาน แบ๊งค์ยึดบ้านไปชำระหนี้ กลายเป็นคนไร้ที่อยู่อาศัย หางานเลี้ยงชีวิตไปวันๆ บางคนที่ซุกหัวนอนเขาก็ดูดีทีเดียว แบบนี่ล้มไม่นานคงลุกได้

ฮิโรชิ อิโตะ วัย ๖๕ ปี เป็นคนจรจัดคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ในวัดเซนโซจิ ในย่านอะซากุสะ มาเป็นเวลา ๓ ปีแล้ว เขาเกิดที่ฮอกไกโด เดินทางมาโตเกียวเมื่ออายุ ๔๐ กว่าปีหลังจากบริษัทก่อสร้างที่เขาเคยทำงานอยู่ล้มละลาย เขาทำงานที่สถานที่ก่อสร้างอีกหลายแห่ง แต่หลังจากอุบัติเหตุจักรยานล้มทำให้ขาของเขาบาดเจ็บ เขาก็มาอาศัยอยู่ในวัด

อิโตะนอนอยู่ใต้ประตูคามินาริมอน ประตูใหญ่ซึ่งอยู่ด้านหน้าของวัด ตื่นขึ้นมาตีห้าก่อนที่นักท่องเที่ยวจะเริ่มมาถึง และนั่งอยู่บนม้านั่งตัวโปรดของเขา ระหว่างวันเขาเก็บเศษเงินที่อยู่ในเครื่องขายของ และขออาหารและเครื่องดื่มจากคนที่รู้จัก ดื่มเหล้าโชชูราคาขวดละ ๒๐๓ เยน (ประมาณ ๗๐ บาท) สัก ๑ ใน ๓ ของขวด ที่เหลือก็เอาไปผสมกับน้ำประปาแล้วก็จิบทีละน้อย ตกเย็นก็กลับไปที่ประตูคามินาริมอน แล้วก็นอน

ในช่วงวันหยุดยาวต้นเดือนพฤษภาคม อิโตะนั่งบนม้านั่งตัวโปรดมองดูพ่อแม่ลูกกินน้ำแข็งไส ในขณะที่นักท่องเที่ยวต่างประเทศถ่ายภาพเจดีย์ห้าชั้น เหล่าคนจรจัดก็กลับไปยังที่อยู่ของพวกเขา นั่งในกล่องกระดาษใกล้ ๆ พ่มไม้

จากตัวเลขของกระทรวงสวัสดิการ จำนวนคนจรจัดในโตเกียวลดลงประมาณ ๖๐ เปอร์เซ็นต์ในรอบ ๕ ปี มีจำนวน ๑,๔๓๗ คน ในเดือนมกราคม พ.ศ. ๒๕๕๕  คนจรจัดในเขตไทโตที่วัดเซนโซจิตั้งอยู่มีจำนวน ๒๓๑ คน มากที่สุดใน ๒๓ เขตของกรุงโตเกียว

เก็บความจาก บทความเรื่อง "หลังจากคดีฆาตกรรม, ชีวิตของเหล่าคนจรจัดในเขตอะซากุสะก็กลับเข้าสู่ปรกติ โดย โยอิชิโร โคเดรา หนังสือพิมพ์อาซาฮี (http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:PLFue3TMGucJ:ajw.asahi.com/article/behind_news/social_affairs/AJ201205190010+homeless+asakusa&cd=4&hl=th&ct=clnk&gl=th)

ภาพฮิโรชิ อิโตะ เดินถือของไปตามถนนนากามิเซะ ถนนขายของที่ระลึกพื้นเมืองในเขตอาซากุสะ  ;D

จากโรงแรมที่พักแถวอิเคบุคุโระนั่งรถไฟสายยามาโนเตะต่อรถที่สถานีอุเอโนะขึ้นรถใต้ดินสายกินซ่าลงที่สถานีอาซากุสะ 

เมื่อถึงแล้วเดินไปสักหน่อยเราก็จะถึงวัดเซนโซจิ ( 浅草寺 -  浅草 อ่านได้สองอย่างว่า อาซากุสะ หรือ เซนโซ ก็ได้ แปลว่า หญ้าตื้น, 寺 แปลว่า วัด)  ;D

ประตูคามินาริมอน (雷門 = ประตูสายฟ้า) ชื่อประตูเขียนบนโคมสีแดง ที่สองข้างของประตูมีรูปสลัก วายุเทพ (風神 Fujin) และ เทพสายฟ้า (雷神 Reijin) อันเป็นที่มาของชื่อประตู

ป้ายประตูเหนือโคมแดงเขียนว่า 山龍金 อ่านจากขวาไปซ้ายว่า คินริวซัง แปลว่า ภูเขามังกรทอง ชื่อนี้เกี่ยวเนื่องกับตำนานที่ว่ามังกรทองลงมาจากสวรรค์เพื่อสักการระเจ้าแม่กวนอิมที่ประดิษฐานที่วัดแห่งนี้

ป้ายอธิบายประวัติและที่มาของชื่อประตู

จากหน้าประตูคามินาริมอนสามารถมองเห็นหอโตเกียวสกายทรีได้

เดินผ่านประตูคามินาริมอนเข้าไปจะเป็นถนนนากามิเซะ (仲見世通り) ขายของฝาก ของที่ระลึก สไตล์โอทอปแบบญี่ปุ่น

ด้านหลังของร้านขายของ

ก่อนเข้าวัดมีประตูอีกชั้นหนึ่งชื่อว่าประตูโฮโซมอน (宝蔵門 แปลว่า ประตูคลังสมบัติ) โคมแดงอันใหญ่ตรงกลางมีอักษรเขียนว่า 小舟町 อ่านว่า โคบุเนะโจ ซึ่งเป็นชื่อของเมืองที่ประชาชนบริจาคเงิน ๕ ล้านเยนสร้างเพื่อเป็นอนุสรณ์ครบรอบ ๔๐๐ ปีแห่งสมัยเอโดะ สองข้างประตูมี พระวัชรปาณีโพธิสัตว์  (http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8A%E0%B8%A3%E0%B8%9B%E0%B8%B2%E0%B8%93%E0%B8%B5%E0%B9%82%E0%B8%9E%E0%B8%98%E0%B8%B4%E0%B8%AA%E0%B8%B1%E0%B8%95%E0%B8%A7%E0%B9%8C) ญี่ปุ่นเรียกว่า คองโกริกิชิ (金剛力士)  คอยเฝ้าประตูอยู่

ป้ายข้างบนเขียนว่า 浅草寺 คือชื่อวัดเซนโซจิ

เจดีย์ ๕ ชั้นอยู่ทางด้านซ้ายของประตู

หลังประตูโฮโซมอนมีรองเท้าแตะยักษ์แขวนอยู่ด้านละข้าง (คือมี ๑ คู๋)

คำอธิบายที่มาของรองเท้าแตะยักษ์  ;D

วิหารที่ประดิษฐานเจ้าแม่กวนอิม

บรรยากาศภายในวัดเริ่มตั้งแต่หน้าประตูสายฟ้าจนถึงวิหารใหญ่

http://www.youtube.com/watch?v=LS2u2aUCZx8

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

เมื่อไปโตเกียวครั้งก่อน    กลับจากงานเลี้ยงอาหารค่ำซึ่งยืดเยื้อไปจนดึก (ทำไมกินกันนานยังงั้นก็ไม่รู้)  ลงรถที่สถานีรถไฟตอนเที่ยงคืนเพื่อกลับโรงแรม   เห็นผู้คนขวักไขว่ราวกับเลิกงานตอนห้าโมงเย็น   ที่จำแม่นคือมีเด็กนักเรียนชายตัวเล็กๆอายุไม่เกิน 12 ปี กลับบ้านคนเดียวด้วย    สงสัยว่าทำไมเด็กเลิกเรียนดึกขนาดนั้น ได้รับคำอธิบายว่าคงไปเรียนพิเศษเพิ่งจะเลิก    ได้ข่าวว่านักเรียนญี่ปุ่นเรียนพิเศษกันสาหัสไม่แพ้นักเรียนไทย
แต่มันผ่านมาหลายปีแล้วค่ะ  ไม่รู้ว่าป่านนี้ระบบกวดวิชาเรียนพิเศษแบบนั้นเลิกกันไปหรือยัง   หรือว่าหนักขึ้นกว่าเก่า

ผมไม่เคยจะเอ๋สักครั้งครับ เลยไม่เคยหาข้อมูลเพิ่มเติม

ไปฮาราจูกุ ยังมีพวกนี้อยู่ไหมคะ

หากจะไปฮาราจูกุเพื่อพบพวกนี้ต้องไปเดินวันเสาร์อาทิตย์  ไปถึงญี่ปุ่นเช้าวันจันทร์ กลับเย็นวันเสาร์ วันกลับต้องมีหน้าที่ไปหาซื้อของฝากอีก จึงไม่มีโอกาสไม่สำรวจ

แต่มีภาพวัยรุ่นญี่ปุ่นที่ฮาราจูกุเมื่อเกือบ ๓๐ ปีก่อนมาให้ชม สมัยนั้นถนนจะปิดเป็นถนนคนเดินให้วัยรุ่นแต่งตัวแปลก ๆ มาทำกิจกรรมหลุดโลกไม่แคร์สายตานักท่องเที่ยว  ;D

สมัยนั้นแต่งตัวออกแนวน่ารัก ๆ  ;D

ท่าเต้นยังอาโนเนะอยู่  ;D

ไม่ไกลจากฮาราจูกุ แหล่งรวมของวัยรุ่น เราสามารถพบบรรยากาศสงบได้ที่ศาลเจ้าเมจิ หรือ เมจิ จินกู 明治神宮

เป็นลักกษณะเฉพาะของศาลเจ้าชินโตที่จะมีโทริอิ (鳥居 - แปลว่า บ้านของนก) เป็นเหมือนประตูทางเข้าศาลเจ้า

โทริอิหน้าศาลเจ้าเมจิทำด้วยไม้ที่ส่งมาจากไต้หวัน และถือเป็นโทริอิที่ทำด้วยไม้ที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น   ;D

ระหว่างช่วงเดือนพฤษภาคมถึงเดือนมิถุนายน ดอกไอริส หรือ ดอกโชบุ (菖蒲) ในสวนที่ศาลเจ้าเมจิจะบานสวยงามทีเดียว

http://www.youtube.com/watch?v=XvQNFPv83QM

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

สงสัยในภาพที่เป็นส่วนที่ไม่อยากให้เห็นแล้วทำเป็นบิตแมพใหญ่เซนเซอร์เอาไว้ คือข้อความหรือภาพโฆษณาแฝงหรือไรครับ เรียนถามคุณเพ็ญครับ
นึกถึงภาพข่าวหนังสือพิมพ์รายวันไทยสมัยก่อน ที่ใช้ป้ายหมึกดำหรือขาวทึบปิดส่วนที่อุจาดหรือน่าหวาดเสียวที่อาจทำให้ระทึกขวัญผู้อ่าน

ไม่มีภาพหวาดเสียวดอก เพียงแต่คนที่อยู่ข้างหลังลายโมเสกไม่อยากโชว์ตัว  ;D

เอาน่าคุณเพ็ญน่า คนที่อยู่หลังโมเสกน่ะหล่อจะตาย ไม่เห็นมีอะไรต้องเขิรรร

มีอยู่หนหนึ่ง ผมออกจากโตเกียวเที่ยวบินเช้า ออกจากโรงแรมแถวอุเวโนะตั้งแต่ก่อนหกโมงเช้า เดินลงไปในอุโมงค์จะไปรถไฟใต้ดิน เจอคนไร้บ้านนอนเรียงกันเป็นตับเลยครับ ถึงกับงงเพราะผ่านไปมาหลายวัน ตอนกลางวันไม่มีวี่แววใดๆทั้งสิ้น แต่อากาศในอุโมงค์ก็อบอุ่นดีนะครับ ช่วงนั้นเป็นช่วงฤดูใบไม้ผลิ ตอนกลางคืนอากาศยังเย็นอยู่ครับ

อ้อ..ครับ เป็นอย่างนี้เอง ปิดซะมิดเลย หายสงสัยแล้วครับ ขอบคุณครับ และก้อสนับสนุนอาจารย์นวรัตน์ด้วยคนครับ

ตามบีรุซังทัวร์ศาลเจ้าเมจิ

http://www.youtube.com/watch?v=X8N6Tb9NOqM

บิรุซังอาจจะบรรยายพลาดไปบ้าง โดยเฉพาะที่บอกว่าสร้างขึ้นในสมัยราชวงศ์เมจิ ราชวงศ์เมจิไม่มีดอก มีแต่รัชสมัยเมจิ ศาลเจ้านี้สรัางเพื่อเป็นที่รำลึกถึง  จักรพรรดิเมจิ (http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B9%80%E0%B8%A1%E0%B8%88%E0%B8%B4) ซึ่งสิ้นพระชนม์เมื่อ พ.ศ. ๒๔๕๕ จึงสร้างในรัชสมัยต่อมาคือ จักรพรรดิไทโช เมื่อ  (http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B9%84%E0%B8%97%E0%B9%82%E0%B8%8A) พ.ศ. ๒๔๖๓

ป.ล.
แหะ แหะ

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

คุณเพ็ญชมพูก็ตอบไปซี่  ว่า...ก็ตัวจริงสวยนี่น๊า  ไม่ใช่หล่อ เลยเขิรรร

(http://www.reurnthai.com/index.php?action=dlattach;topic=5650.0;attach=41455;image)

ขอบพระคุณที่คุณเทาชมพูช่วยตอบ  ;)

ในวันที่ ๑๕ พฤศจิกายน ญี่ปุ่นมีเทศกาลหนึ่งชื่อ เทศกาล ชิจิ-โกะ-ซัง (七五三 = เจ็ด-ห้า-สาม) ชาวญี่ปุ่นถือว่าเลข ๓, ๕ และ๗ เป็นเลขมงคล ครอบครัวใดที่มีลูกสาวอายุครบ ๓ และ ๗ ขวบ และลูกชายอายุ ๕ ขวบ จะพาไปไหว้ศาลเจ้าเพื่อขอให้บุตรมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง

ไปถ่ายเทศกาลนี้ที่ศาลเจ้าเมจิเห็นเด็ก ๆ แต่งตัวแบบญี่ปุ่น น่าร้าก น่ารัก  ;D

เจ้าหญิงและเจ้าชายน้อย  ;D

สาวน้อยคนนี้น่าจะอายุ ๗ ขวบ  ;D

ไหว้เจ้าเพื่อขอพรให้สุขภาพแข็งแรง  ;D

งั้นข้าพเจ้าก็ตอบถูก  ได้คะแนนเต็มสิบใช่ไหม
ท่านนวรัตนเซนเซจักได้คะแนนเท่าใดกันเล่า?

ผู้น้อยมิบังอาจให้คะแนน ขอให้ท่านอาจารย์ทั้งสองให้คะแนนกันเองเถิด

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/smiley16.png)

บรรยากาศเทศกาล เจ็ด-ห้า-สาม ที่ศาลเจ้าเมจิ  ;D

http://www.youtube.com/watch?v=P_9OqhTBgM8

ถ้าเช่นนั้น   ก็เห็นจะต้องให้คะแนนท่านผู้อาวุโสนวรัตนเซนเซ   ยี่สิบส่วนสิบ

^
แหม อย่างนั้นก็เข้าข่ายรู้ข้อสอบล่วงหน้าน่ะสิครับ

สวยจริงด้วยครับ!! ขนาดเซนเซอร์แล้วนะนี่
ว่าแต่เซนเซอร์แบบนี้ คือเซนเซอร์แบบญี่ปุ่นแท้อย่างที่คุณประกอบว่ามังครับ วับแวมพอได้เห็นเค้าความสวย

ความจริงไม่ได้รู้ข้อสอบดอก แต่ใช้อินทรเนตรหา Demosaicing process ในเวปเจอ ก็เท่านั้นเอง

ต้องให้เพ็ญเซนเซออกมายืนยันค่ะคุณ Jalito    ถ้าปล่อยคุณชายประกอบเทพยืนยัน  เดี๋ยวแกก็ลากคุณหนุ่มสยามไปสู่อุตสาหกรรมโมเสค ให้ถูกตีมืออีกหรอก

เริ่มระทึกแทนคุณ Jalito และท่านอื่นๆ      ลุ้นว่านวรัตนเซนเซจะเข้าสู่ขั้นตอน  Demosaicing process  กับรูปข้างล่างนี้  ให้ชาวเรือนไทยได้ชมผู้อยู่ข้างหลังโมเสคหรือไม่
ต้องโยนหัวโยนก้อยกันดู
ถ้าจะให้สมหวัง  เห็นจะต้องชวนกันไปบนศาลเจ้าซะแล้ว  (http://www.reurnthai.com/index.php?action=dlattach;topic=5709.0;attach=42043;image)

(http://www.reurnthai.com/index.php?action=dlattach;topic=5709.0;attach=42017;image)

เกรงใจคุณเพ็ญชมพูครับ

ถ้าคุณเพ็ญไม่เปิดเอง ผมก็จะไม่เปิดเป็นอันขาด รับประกัน ฟันเฟิร์ม

^
โล่งใจ

อุ๊บ   ผิดคน    ท่านเซนเซพูดถึงเพ็ญชมพู   ไม่ใช่เทาชมพู

どうもありがとうございました。

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/smiley04.png)

สังหรณ์ใจว่าจะได้เห็นโฉมหน้าของ 2 เซนเซใหญ่ในกระทู้นี้แน่ๆ  8)  8)  8)

ดิฉันก็สังหรณ์ว่าจะได้เห็นโฉมหน้าของคุณประกอบก่อนหน้าแน่ๆ ค่ะ

เอาอาหารญี่ปุ่นมาเสิฟ   เพื่อปั่นกระทู้   
เซนเซเพ็ญหายไปไหนแล้วหนอ    พอชมว่าสวย เลยไม่มาให้เห็น  :-\

ภาพถ่ายของยอดสุนัข  ได้มาจากเฟซบุ๊ค

เดินไปตามท้องถนนญี่ปุ่น ไม่พบสุนัขจรจัดสักตัว เพราะหากทางการพบเข้าจะถูกจับตัวไปและกำจัดในที่สุด

คลิปนี้บอกถึงรายละเอียดเกี่ยวกับการเลี้ยงสุนัขในญี่ปุ่น ตั้งแต่การซื้อ การเช่า รวมถึงเรื่องของแมวด้วย หากสุนัขพลัดหลงหรือเจ้าของทอดทิ้งจะถูกจัดมากักไว้ ๗ วันเพื่อหาเจ้าของและสังเกตอาการโรคพิษสุนัขบ้าไปในตัว หลังจากนั้นก็จะพยายามหาเจ้าของใหม่ และในที่สุดหากไม่สำเร็จก็จบลงด้วยการทำลาย

http://www.youtube.com/watch?v=P6S4Q7TuQSI

อยากเลี้ยงสุนัขหรือแมวต้องรับผิดชอบ เรื่องนี้ทางการผู้รับผิดชอบของบ้านเราควรดูเอาไว้เป็นตัวอย่างและนำมาประยุกต์ใช้

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/smiley04.png)

สุนัขไทยในสายตาของคนญี่ปุ่น โดย Jun Nozawa (http://www.guideubon.com/web/viewtopic.php?t=3143)

ช่วงที่มาเมืองไทยใหม่ ๆ ผมตกใจมากเมื่อเห็นสุนัขจรจัดข้างถนนเป็นจำนวนมาก ผอมแห้งเห็นกระดูกก็มี สุนัขขี้เรื้อนก็มี นอนตายอยู่บนถนนก็มี เป็นอะไรที่อดสงสารไม่ได้ ในเมืองไทยสุนัขจำนวนมากเดินเกะกะบนถนน หรือไม่ก็รวมฝูงวิ่งเล่นไล่กัน บอกได้เลยว่าที่ญี่ปุ่นภาพอย่างนี้หาดูยาก ไม่ใช่สิ ...ผมบอกได้เลยว่าที่ประเทศญี่ปุ่นอย่างนี้ไม่มีแน่ ๆ สุนัขจรจัดที่ญี่ปุ่นความจริงก็มี แต่ส่วนมากจะพบตามป่าตามเขาเท่านั้น ที่ญี่ปุ่น ถ้าพูดว่าสุนัข จะหมายถึงสุนัขที่มีเจ้าของ

ลองมาดูความเป็นอยู่ของสุนัขในญี่ปุ่นกัน ที่ญี่ปุ่นตอนเช้าและตอนเย็น จะเห็นคนจูงสุนัขออกไปเดินเล่นตามถนนในเมือง หรือไม่ก็ตามสวนสาธารณะอยู่บ่อยๆ แต่น้อยมากที่เจ้าของจะปลดสายจูงปล่อยให้สุนัขของตัวเองไปวิ่งเล่นเกะกะบนท้องถนน ถ้าเป็นสวนสาธารณะก็ว่าไปอย่าง นอกจากนั้นเจ้าของสุนัขจะนำถุงพลาสติกติดตัวไปเสมอเวลาพาสุนัขออกไปเดินเล่น ถุงพลาสติกเอาไปทำอะไร? ใช่แล้ว... เอาไว้เก็บอุจาระของสุนัขกลับบ้าน นั่นเอง ที่บ้านส่วนมากสุนัขจะอยู่ในกรง หรือไม่ก็ผูกเชือกเอาไว้ คนที่เลี้ยงสุนัขไว้ในอพาร์ทเมนต์หรือคอนโดมิเนียมแคบ ๆ ก็มี แต่เนื่องจากสุนัขถูกเลี้ยงไว้ในที่แคบ ๆ ไม่มีที่วิ่งเล่น สุนัขเหล่านั้นจำนวนมากเป็นโรคขนหลุด ซึ่งเกิดมาจากความเครียด ซึ่งช่วงนี้สุนัขที่ต้องไปหาสัตวแพทย์ด้วยโรคเครียดมีมากขึ้นเรื่อย ๆ

สุนัขไทยถ้าดูผ่าน ๆ จะเหมือนกับว่าพวกมันเป็นสุนัขผู้อาภัพ แต่พวกมันแต่ละตัวก็มีถิ่นเป็นของตัวเอง โดยเฉพาะในวัดและในมหาวิทยาลัย สุนัขก็เหมือนคน จะเลือกที่ที่อยู่สบาย มีอาหารการกินสมบูรณ์ นอกจากนี้ สุนัขที่นอนเล่นอยู่ตามท้องถนนหรือร้านอาหาร เราจะเหมาว่าพวกมันเป็นสุนัขจรจัดซะทั้งหมดไม่ได้ เพราะว่าสุนัขเหล่านั้นส่วนมากตอนกลางวันจะถูกปล่อยให้ไปเล่นข้างนอกตามชอบใจ แต่พอตกกลางคืนพวกมันก็จะกลับไปนอนบ้านของพวกมัน ดังนั้นที่เมืองไทย เป็นเรื่องที่ยากมากที่จะบอกได้ว่าสุนัขตัวไหนเป็นสุนัขเลี้ยง ตัวไหนเป็นสุนัขจรจัด อย่างไรก็ตาม ประเทศที่เต็มไปด้วยอิสรภาพอย่างประเทศไทย สุนัขก็วิ่งเล่นไปไหนต่อไหนได้อย่างอิสระเสรี บางครั้งพวกมันก็ต้องเต็มที่กับชีวิต เพื่อให้มีชีวิตอยู่รอดไปวัน ๆ

ก็จริงอยู่ที่ว่าในประเทศญี่ปุ่นไม่มีสุนัขจรจัด เหตุผลก็คือ สุนัขจรจัดหรือสุนัขที่ถูกทอดทิ้งจะถูกเทศบาลจับไปหมด จริง ๆ แล้วที่ญี่ปุ่น มีสุนัขถูกทอดทิ้งเป็นจำนวนมากทีเดียว สุนัขที่เทศบาลไปจับมาจะถูกขังไว้ระยะหนึ่ง ถ้าไม่มีใครมาขอไปเลี้ยง สุนัขเหล่านั้นก็จะถูกฆ่า เห็นอย่างนั้นแล้วจะรู้สึกว่า สุนัขไทยที่แก่และตายตามวัยน่าจะมีความสุขมากกว่าสุนัขญี่ปุ่น แต่ไม่ว่าจะเป็นสุนัขไทยหรือสุนัขญี่ปุ่น สุนัขที่ได้เจอกับเจ้าของดี ๆ เจ้าของที่รักมัน เป็นสุนัขที่มีความสุขมากที่สุดในโลกแล้ว

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/smiley16.png)

ภาพของคนรักหมา

มีใครรักหนูไหมคร้า

พวกหนูเป็นญี่ปุ่นชัวร์ๆ

ทำท่าจะกลายเป็นกระทู้สัตว์น่ารักไปเสียแล้ว  ;)
ส่งท้ายด้วยแฝดคนละฝาค่ะ

มุมนี้ของพระราชวังดูจะป๊อบปูล่ามากกว่า

สะพานนิจูบาชิ (二重橋-สะพานสองทอด) หรืออีกชื่อหนึ่งคือสะพานเมะกาเนะบาชิ (眼鏡橋-สะพานแว่นตา)   ;D

สะพานนิจูบาชินี้เป็นสะพานหิน แต่เดิมสร้างด้วยไม้

ที่ศาลเจ้ายาสุคูนิ (靖国神社) มีภาพสลักหินเป็นรูปทหารม้ากำลังเคลื่อนขบวนเข้าพระราชวัง  ลักษณะสะพานเป็นแบบเดิมคือเป็นสะพานไม้ ;D

ในวันเฉลิมพระชนมพรรษาของจักรพรรดิโชวะ (昭和天皇) หรือพระนามเดิมคือ จักรพรรดิฮิโระฮิโตะ (裕仁天皇)  ๒๙ เมษายน พ.ศ. ๒๕๒๘ เสด็จออกมาพบพสกนิกรในพระราชวัง

จักรพรรดิประทับยืนตรงกลาง ทางขวามือของจักรพรรดิคือเจ้าชายอะกิฮิโตะและเจ้าหญิงมิชิโกะ  ทางซ้ายคือเจ้าชายโยะชิและเจ้าหญิงฮะนะโกะ

มาเสิฟอาหารกลางวันแบบญี่ปุ๊น ญี่ปุ่น   ---> ข้าวหน้าปลาไหล

ถามคนเสริฟ

ทราบไหมครับ ที่เห็นลอยอยู่ในชามซุปใสน่ะอะไร

ท่านเล่นถามด้วยคำแบบนี้ ชวนประหวั่นยิ่งนัก   :o
เป็นอะไรที่ต้องรีบยกหนี     เสิฟผิดพลาดอีกรึเปล่าหนอ

อ้าว ไม่ทราบหรือครับ ว่ายกอะไรมาให้เค้ารับประทาน

ตั้งใจยกมาชามเดียวคือชามใหญ่ค่ะ  ชามซุปมันติดถาดมาเอง

โอ้โห ของดีแท้ๆกะจะเก็บไว้ นี่บังเอิญผมทวงถามแหละหนา จึงจะได้ลิ้มรสกัน

แหะๆ มันคือพุงปลาอุนาหงิ นั่นแหละครับ ใครชอบพุงปลาช่อนก็อาจจะชอบไอ้เจ้านี่ด้วย แต่ออกจะคาวๆหน่อยนะครับ ไม่มีตะไคร้ใบมะกรูดดับคาวเช่นต้มยำพุงปลาของไทย แถมเอาลอยมาเดี่ยวๆเหมือนตัวหนอนชะมัด

ที่ฝรั่งเขาเรียกว่า Unagi liver soup  หรือเปล่าคะ

ผมไม่ทราบว่าฝรั่งใช้ทำว่า liver จะถูกหรือเปล่าเพราะไม่ได้มาเฉพาะตับ ยิ่งในภาพอย่างกับเป็นลูกปลาทั้งตัว ผมคงขอบายครับชามนี้

ไม่เป็นไรค่ะ    เจ้าของกระทู้ไม่อยู่  คนเฝ้าเรือนพยายามเสิฟลูกค้ากิตติมศักดิ์สุดฤทธิ์
ยกชามเก่าไป เอาชามใหม่มาแทน พอไหวไหม  เขาเรียกชื่อภาษาญี่ปุ่นว่า Kimosui บอกว่าเป็น unagi liver soup อีกน่ะแหละค่ะ
แต่ดูในชามแล้ว อาจจะเป็นพุงปลามากกว่าลูกปลาไหลทั้งตัว

ตกลงครับ เอาชามขวาก็แล้วกัน ขอบคุณสำหรับเครื่องเซ่นชั้นดีคร้าบ

ซู๊ดดดดดดดด ส์ (เสียงแสดงความสุภาพเวลายกซุปขึ้นซดให้เจ้าภาพชื่นใจ แบบญี่ปุ่นแท้)

โล่งใจไปที

อย่าเพิ่งเข็ดนะครับ ขอร้อง

ข้าวหน้าปลาไหลกับซุปหนึ่งชุด รับประทานได้ตั้งแต่บ่ายถึงเย็น

เมนูนี้คุ้ม   แหะ  แหะ   ;D

ชามซ้ายยังเหลือนะครับ ไม่รองท้องก่อนอาหารค่ำซะหน่อยหรือ
สงสัยต้องหาสัตวแพทย์มาวิเคราะห์หน่อย ไอ้ที่จมอยู่ในน้ำซุปมันอวัยวะใดของปลาไหลมั่ง

เดี๋ยวจะว่าเรือนไทยขี้เหนียวอาหาร   เลยเอาดินเนอร์มาเสิฟ ให้เล่าเรื่องต่อไปทั้งเจ้าของกระทู้และแขกค่ะ


ฝากการบ้านให้ท่านนวรัตนพ่วงท้ายไปอีกข้อนะคะ    หอยในภาพซ้ายมันหอยชนิดไหนชื่ออะไร    เห็นเขาแงะจากเปลือกมาใส่จานสลัด เหลือชิ้นกลมๆสีครีม    กินกันสดๆเลย

๑.
จากการวิเคราะห์มีส่วนผสมดังนี้

๑. ตับปลาไหล (うなぎ肝 - อุนาหงิคิโมะ)

๒. ผักชีญี่ปุ่น (ミツバ, 三つ葉 - มิทสึบะ)

๓. เหล้าหวานญี่ปุ่น (みりん, 味醂 - มิริง)

๔. ซีอิ๊วญี่ปุ่น (醤油 - โชยุ)

๒.
น่าจะเป็นหอยเชลล์ (Scallop, 元貝 - โมโตะไค)

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

^
วิเคราะห์ปานประหนึ่งเชฟมืออาชีพ

มัวออกจากบ้านไปกินข้าวต้มปลา กลับมาโมโตะไคเกลี้ยงซะแล้ว

ปลาที่คล้าย "อุนาหงิ" (うなぎ)  คือ "อะหนะโหงะ" (アナゴ, 穴子)  ตัวแรกอยู่น้ำจืด ตัวหลังอยู่น้ำเค็ม  ;D

พอจะเรียกว่าปลาไหลน้ำเค็มได้ไหมคะ


อย่าห่วง   ยังมีอีกหลายจานค่ะ

อาหารญี่ปุ่นอย่างข้างบน  รวมทั้งในภาพข้างล่าง จะว่าอร่อยก็อร่อย  เพราะว่ามันเป็นของสด   ก็เลยหวานในเนื้ออย่างของสด   ไม่ต้องผัดให้สุก  ไม่ต้องยำให้มีหลายรส     
แต่ก็ไม่ถึงกับติดใจ เพราะเขาปรุงด้วยซอสเค็ม   เลยออกมาเค็มแบบเดียวกันเป็นส่วนใหญ่ค่ะ
   

ปลาไหลย่างไฟใช้ปลา Unagi (น้ำจืด) ปลาไหลทำซูชิใช้ปลา Anago (น้ำเค็ม)
 
ปลาไหลที่ขายกันอยู่ตามร้านอาหารทั่วไป ส่วนมากจะเป็นปลาเลี้ยง  แต่หากเป็นร้านขายปลาไหลย่างโดยเฉพาะ จะมีให้เลือกปลาเลี้ยงหรือปลาที่จับได้ในธรรมชาติ  ปลาธรรมชาติจะมีราคาอย่างน้อยสองเท่าของปลาเลี้ยง  แถมยังมีปลาเลี้ยงที่จีนส่งเข้ามาตีตลาดอีกด้วย (ประเภทเนื้อหนาแน่น) ที่ราคาถูกมาก

ผมเคยไปเที่ยวในชนบท อยู่เหนือสนามบินนาริตะขึ้นไป เข้าร้านอาหารปลาไหล จึงได้รู้ความต่างของความอร่อย และทำให้รู้ราคาเปรียบเทียบว่าข้าวหน้าปลาเลี้ยง จะถูกกว่าประมาณครึ่งหนึ่ง (ปลาเลี่ยงราคาประมาณ 1300 เยน ปลาธรรมชาติประมาณ 3000 เยน)  อร่อยสมราคาที่ต่างกันจริงๆ

แถวที่ไปนี้แหละครับ เลยได้ลองกินตั๊กแตนคั่วหวานด้วย ชาวบ้านทำขายนักท่องเที่ยวกัน

อย่างภาพซ้ายหรือภาพขวาข้างล่างนี้คะ คุณตั้ง

รึอย่างนี้

อย่างนี้ก็ไม่ต้องยกมาเสริฟนะครับ ซาโยนาระ

ยังทำใจให้รับแมลงเป็นอาหารไม่ได้ค่ะ   ขนาดรถด่วนก็ยังกินไม่ลง

ข้างล่างนี้คือ Anago sushi  ใช่ไหมคะ

แม่นแล้วครับ  เป็นข้อสังเกตของผมเพิ่มเติม..ญี่ปุ่นเองก็ไม่กินสัตว์น้ำจืดแบบสดหรือสุกๆดิบๆ คงจะกลัวพยาธิเหมือนกัน

สำหรับตั๊กแตนนั้นเป็นถาดทางขวา ตัวเล็กครับ เสียบไม้ไม่ได้

แล้วก็ขอเสนอ side dish อร่อยๆอย่างนึง จะกินเล่นก็ได้    ปลาหมึกหมักครับ (Ikano Shiokara) ของโปรดอย่างหนึ่งของผม

ตั๊กแตนคั่วหวาน ( いなごの佃煮 - อินาโกะ โนะ ทสึกุดานิ) ;D

หมึกร้า (イカの塩辛 - อิกะ โนะ ชิโอะคะระ)  ;D

ไม่เคยกินค่ะ    รูปนี้ใช่ไหมคะ  อย่างเดียวกับที่คุณเพ็ญชมพูนำมาลงหรือเปล่า 
มันหมักด้วยอะไร  หน้าตาเหมือนซอสมะเขือเทศ  ???

ตั๊กแตนเชื่อม?  ตั๊กแตนแช่อิ่ม?

          น่ากิน เอ๊ย น่ากลัว  :o เรื่องพยาธิในปลาดิบ ครับ แต่จะกล่าวหาโดยไม่มีข้อมูลก็ไม่สมควร

           (เขาว่า) คนญี่ปุ่นก็ทราบเรื่องพยาธิในปลามาเป็นร้อยๆ ปีแล้ว และมีความรู้ว่า
ปลาไหนปลอดภัยหรือไม่ ดังนั้นจึงเลือกเฉพาะปลาบางชนิดมาทำซาชิมิและซูชิ
            พยาธิอาจพบได้ใน bonito และ salmon ได้แก่ tentacularia และ anisakis
ในปลาสองชนิดนี้ตามลำดับ ซึ่งโอกาสพบได้นั้นไม่มาก
            พยาธิของโบนิโตะจะอยู่ใต้หนัง ดังนั้นส่วนหนังและชั้นใต้ผิวหนัง 2-3 มม.จึงถูก tataki
(ปิ้งย่าง?) ก่อนนำมาเสิร์ฟ ส่วนแซมมั่นนั้นแต่เดิมไม่ใช้นำมาทำซูชิหรือซาชิมิจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้
            นักวิทยาศาสตร์พบว่าพยาธิที่มากับซูชินั้นสามารถฆ่าให้ตายหมดได้ ถ้าแช่ไว้ที่อุณหภูมิ
-20 เซลเซียส เป็นเวลา 24 ชม.(บ้างว่า 60 ชม.) ซึ่งในกรณีซูชิที่ให้ความสำคัญกับความสด
ของส่วนประกอบอาหารนั้นต้องพึงคำนึงและระวังไว้บ้าง

ไม่งั้นอาจได้เจ้าตัวนี้ไปเลี้ยงไว้ชั่วคราวในระบบทางเดินอาหาร

         Anisakiasis (anisakis simplex) ลำตัวยาวสองซม. มากับซูชิ ที่เมื่อถึงกระเพาะ
ก็จะเจาะไชผนังกระเพาะอาหารทำให้เกิดอาการปวดท้องและคลื่นไส้อาเจียน แล้วเดินทางต่อ
ลงไปยังลำไส้เล็กอาจทำให้ลำไส้ทะลุได้

หากข้อความข้างต้นขัดความเจริญอาหารชาวเรือนไทยต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ และ
ขอยกความรับผิดชอบให้กับบทความจากในเน็ท ครับ

ที่เห็นมากับตาคือไม่ใช่แค่ปลาเท่านั้นที่กินดิบๆ    กุ้งกับหอยเขาก็จับตัวสดๆมาให้กินเหมือนกันค่ะ   
ผ่านมาเกือบเดือนแล้วยังไม่ปวดท้อง   พอเบาใจได้ว่าไม่เจอแจ๊คพ็อท ไม่ได้พยาธิมาเลี้ยงไว้ในลำไส้

คุณ SILA เข้ามาร่วมวงแล้ว เลยถือโอกาสถามเสียเลยค่ะ
จริงหรือเปล่าที่ว่าปลาแซลมอนเลี้ยง   ไม่ว่าดิบหรือสุกก็ไม่ควรกิน ทั้งนั้น 

เหตุผลหลักที่ไม่ควรรับประทานบ่อย ๆ คุณศิลาคงมีรายละเอียดมาตอบ

แต่เหตุผลรอง (แต่เป็นเรื่องใหญ่สำหรับคนรายได้น้อย  ;)) คือ salmon (แซมมั่น) มันราคาแพง  ด้วยเหตุนี้ ยิ่ง salmon ธรรมชาติยิ่งควรจะนาน ๆ รับประทานที เพราะมันแพงกว่า salmon เลี้ยง

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/smiley16.png)

ขอเสิฟ salmon ทั้งดิบและสุก  ฟรี ในเรือนไทย ค่ะ

          วงจรชีวิตของ"แอนนา" -  ไข่ในน้ำทะเลฟักเป็นตัวอ่อน(larva)ที่จะถูกกิน
โดยสัตว์น้ำมีเปลือกหุ้ม (crustacean) พยาธิที่ถูกกินจะเจริญเติบโตขึ้นและถูกกิน
ไปกับเจ้าบ้านหลังแรกโดยปลาและหมึกที่พยาธิจะเคลื่อนไปฝังตัวในกล้ามเนื้อของปลานั้น
            คนได้รับพยาธิจากการกินปลาและหมึกที่มีพยาธินี้
            ในขณะที่วงจรชีวิตธรรมชาติต่อไปคือการถูกกินต่อโดยสัตว์ทะเลเลี้ยงลูกด้วยนม
เช่น วาฬ โลมา แมวน้ำ ในบ้านหลังใหญ่ที่กลายเป็นเรือนหอนี้ พยาธิจะโตเป็น"ผู้ใหญ่" และ
ผสมพันธุ์กันแล้วออกไข่ที่จะถูกถ่ายออกมาพร้อมกับอุจจาระลงทะเล

ดูภาพ salmon farming ที่อังกฤษแล้ว น่าจะมีโอกาสเจอน้องแอนนาได้ ครับ
            

          โดยส่วนตัว ยกเว้นผักผลไม้ที่ล้างสะอาดแล้ว จะพยายามไม่รับประทานอาหาร
สดๆ ดิบๆ เพราะนอกจากพยาธิแล้วยังอาจมีเชื้อไวรัส แบคทีเรียปนเปื้อนได้

วิกกี้บอกว่า
         
 

       

อันตรายที่แท้จริงของแซมมั่นหรือแซลมอนตามที่คนไทยเรียก น่าจะมีต้นเหตุมาจากสารเคมีที่ใช้ในการเลี้ยงมากกว่า

สารเคมีที่ตกค้างในปลาแซลมอนนั้นคือ Polychlorinated biphenyl (PCBs) ซึ่งปนเปื้อนอยู่ในอาหารที่เขานำมาเลี้ยงปลาซึ่งในปลาเลี้ยงจะมีสารนี้สูงกว่าปลาแซลมอนตามธรรมชาติถึง ๑๔ เท่า ถ้ารับประทานเข้าไปมาก ๆ จะมีผลต่อระบบประสาท และยังเป็นสารก่อมะเร็งอีกด้วย อย่างไรก็ตาม ปริมาณของ PCBs นั้นขึ้นอยู่กับแหล่งที่มาของปลาที่เลี้ยงด้วย มีรายงานว่าปลาที่มาจากรัฐวอชิงตันหรือจากประเทศชิลีนั้นมีสารพีซีบีต่ำกว่าปลาที่มาจากแคนาดาและสก๊อตแลนด์

US Environmental Protection Agency (EPA) หรือสำนักงานสิ่งแวดล้อมของสหรัฐอเมริกาได้ให้คำแนะนำไว้ว่า ปริมาณการบริโภคปลาแซลมอน (จากฟาร์ม) ของผู้ใหญ่นั้นไม่ควรเกิน ๘ ออนซ์ (๒๒๗ กรัม) ต่อเดือน ถ้าเป็นเด็กก็ไม่ควรเกิน ๒-๓ ออนซ์ (๕๐-๘๕ กรัมโดยประมาณ) แต่ถ้าเป็นปลาทะเลก็ทานได้ไม่จำกัดปริมาณ และให้ประกอบอาหารด้วยวิธีปิ้ง ย่าง หรืออบ แทนการทอด ซึ่งจะช่วยทำลายสารพีซีบีได้

ข้อมูลจาก คุณ Northernlife แห่งพันทิป  (http://www.atriumtech.com/cgi-bin/hilightcgi?Home=/home/InterWeb2000&File=/home2/searchdata/Forums2/http/www.pantip.com/cafe/family/topic/N6095321/N6095321.html)

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/smiley16.png)

ขอบคุณค่ะคุณ SILA  ชัดเจนดีจริงๆ   ;D

จำได้ว่าเมื่อคุยกับเพื่อนในเฟซบุ๊ค เธอเล่าว่าไม่ควรกินปลาแซลมอนเลี้ยงเพราะมีสารพิษ   แต่ทำไมจำรายละเอียดไม่ได้เสียแล้ว   กลับไปหาที่เคยคุยกันก็ไม่เจอ 
ไปถามลุงกู๊ก   ได้คำตอบมาจากบทความนี้ค่ะ

อันตรายจากปลาแซลมอน (http://www.jatuka.com/%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%A3%E0%B8%B9%E0%B9%89%E0%B8%97%E0%B8%B1%E0%B9%88%E0%B8%A7%E0%B9%84%E0%B8%9B/%E0%B8%AD%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%95%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%9B%E0%B8%A5%E0%B8%B2%E0%B9%81%E0%B8%8B%E0%B8%A5%E0%B8%A1%E0%B8%AD%E0%B8%99/)

เลยเอามาถามคุณ SILA กับเซนเซเพ็ญว่า ข่าวที่คุณเจ้าของบทความอ่านพบและนำมาเล่าสู่กันฟัง  เป็นไปได้ไหมคะ

อันตรายจากปลาแซลมอน

ผมเป็นคนชอบกินปลาครับ
ปลาในดวงใจที่ชอบก็คือปลาจะละเม็ด ปลาทู และปลาแซลมอน
จำได้ว่ากินปลาแซลมอนครั้งแรกเมื่อสิบกว่าปีก่อนในต่างแดน อาหารเย็นมื้อนั้นเพื่อนฝรั่งพาไปกินปลาแซลมอนรมควัน ผมยังนึกสงสัยอยู่ในใจว่า ปลาอะไรหนอ เนื้อสีส้มอมชมพูแสนสวย พอได้ชิมเนื้อปลาแล้วก็เริ่มติดใจในรสชาติขึ้นมา เมื่อกลับมาเมืองไทยก็ยังหาโอกาสกินปลาแซลมอนบ้าง แต่ไม่บ่อยนัก  เพราะตอนนั้นราคาปลาแซลมอนในเมืองไทยจัดว่าค่อนข้างแพง

นาน ๆ ครั้ง เพื่อนพาไปกินอาหารญี่ปุ่น อันดับแรกที่ต้องสั่งคือซาชิมิปลาแซลมอนจิ้มวาซาบิ เพื่อนสั่งปลาดิบมาให้กินกี่จาน ๆ ก็กินหมดจนพุงกาง หากวันไหนเพื่อนพาไปร้านอาหารฝรั่ง ก็จะต้องสั่งปลาแซลมอนรมควัน จนกลายเป็นอาหารจานโปรดไปเสียแล้ว

เพื่อนผมเคยบอกว่า สงสัยชาติที่แล้วผมคงเกิดเป็นหมีสีน้ำตาลแถวอะแลสกา ที่ชอบกินปลาแซลมอนตามลำธารเวลาที่มันอพยพขึ้นมาวางไข่     ผมชอบกินปลาแซลมอนเพราะเนื้อไร้กลิ่นคาว เวลาเคี้ยวก็รู้สึกได้ถึงความลื่นมัน ได้รสธรรมชาติแสนเอร็ดอร่อย และต้องกินแบบไม่ปรุงแต่ง ถ้าเอาปลาไปนึ่งหรือทอด รสชาติก็สู้กินแบบดิบ ๆ ไม่ได้

จนกระทั่ง ๔-๕ ปีให้หลัง ผมสังเกตเห็นว่ามีการนำเนื้อปลาแซลมอนเข้ามาจำหน่ายในบ้านเรามากขึ้น ราคาก็ไม่แพงเหมือนในอดีต สมัยก่อนอาจมีจำหน่ายตามซูเปอร์มาร์เกตชั้นนำไม่กี่แห่ง แต่ตอนนี้ตลาดติดแอร์แทบทุกแห่งจะมีเนื้อปลาแซลมอนวางขาย เคียงคู่กับเนื้อปลากะพง ปลาเก๋า ในราคาไม่แตกต่างกัน และดูเหมือนว่าจะถูกกว่าเนื้อปลาจะละเม็ดเสียอีก
กล่าวคือเนื้อปลาแซลมอนที่เคยขายกันกิโลกรัมละ ๗๐๐-๘๐๐ บาท บัดนี้เหลือเพียงกิโลกรัมละ๓๐๐-๔๐๐ บาท ขณะที่เนื้อปลาจะละเม็ดขนาดใหญ่ยังคงยืนราคาอยู่ที่กิโลกรัมละ ๔๐๐-๕๐๐ บาทขึ้นไป
เมื่อเห็นว่าปลาแซลมอนส่วนใหญ่นำเข้าจากประเทศทางยุโรป ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก วันไหนพอมีเวลาก็แวะซูเปอร์มาร์เกตซื้อปลาแซลมอนมากินเล่น พลางดูรายการสารคดีชีวิตปลาแซลมอนที่ต้องว่ายน้ำข้ามทะเลหลายพันไมล์เพื่อขึ้นมาวางไข่ออกลูกหลาน ที่ต้นลำธาร ดูแล้วก็นึกเอาเองว่าปลาแซลมอนที่เรากินคงต้องเป็นปลาที่พลานามัยแข็งแรงแน่ แถมยังอุดมไปด้วยกรดไขมันโอเมกา-๓ ซึ่งมีคุณสมบัติในการช่วยป้องกันโรคหัวใจ อย่างนี้จะไม่ให้หลงใหลแซลมอนอย่างไรไหว

จนกระทั่งวันหนึ่ง ผมเหลือบไปเห็นบทความเกี่ยวกับปลาแซลมอนในวารสาร ecologist ฉบับเดือนตุลาคมที่ผ่านมา ก็ตาสว่างขึ้นทันที
*ปลาแซลมอนที่เรากินก็คงไม่ต่างจากกุ้งกุลาดำในฟาร์มเลี้ยง ที่เราส่งไปขายเมืองนอกจนติดอันดับโลก คือถูกเลี้ยงให้เติบโตมาด้วยการใช้สารเคมีและอัดยาเยอะ ๆ*
ปลาแซลมอนที่ส่งมาขายบ้านเราส่วนใหญ่มาจากฟาร์มเลี้ยงปลาในยุโรป ปลาแซลมอนเหล่านี้อุดมไปด้วยเชื้อโรค เจ้าของฟาร์มจึงต้องใส่สารเคมีและยาปฏิชีวนะลงในบ่อปลา เพื่อกำจัดแมลงรบกวนและเชื้อโรคหลายอย่าง

ปลาแซลมอนในธรรมชาติมีเนื้อเป็นสีชมพู เพราะมันกินพวกกุ้งตัวเล็ก ๆ และพืชทะเล ปลาแซลมอนในฟาร์มก็มีเนื้อสีชมพูน่ากินเช่นกัน แต่เป็นเพราะมันกินอาหารปลาที่มีสารให้สีจำพวก astaxanthin และ canthaxanthin ชนิดเข้มข้น ซึ่งหากมนุษย์ได้รับสารเหล่านี้มากเกินไป อาจจะมีผลต่อระบบประสาทตา
นอกจากนี้ เนื้อของปลาแซลมอนที่ไม่ค่อยได้ออกกำลังยังอุดมไปด้วยกรดไขมันอิ่มตัว ซึ่งมีผลต่อการอุดตันของเส้นเลือด แถมยังมีกรดไขมันโอเมกา-๓ น้อยกว่าปลาแซลมอนในธรรมชาติถึง ๓ เท่า *ดังนั้นหากบริโภคแซลมอนจากฟาร์มเหล่านี้มากเกินไปก็อาจส่งผลให้เกิดการอุดตันของเส้นเลือดได้*

*ในสหรัฐอเมริกายังมีการวิจัยพบว่า เนื้อปลาแซลมอนจากฟาร์มเลี้ยงมีสารก่อมะเร็งที่มาจากอาหารปลาในระดับที่สูงกว่าปลาแซลมอนจากธรรมชาติถึง ๑๖ เท่า มากกว่าเนื้อวัว  ๔ เท่า ไม่นับรวมว่าปลาแซลมอนบางตัวมีพยาธิทะเลอาศัยอยู่ด้วย

ทุกวันนี้การเลี้ยงปลาแซลมอนกลายเป็นอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ เพราะมีความต้องการที่สูงขึ้นทั่วโลกเมื่อไทยส่งกุ้งกุลาดำตีตลาดยุโรป ฝรั่งก็ส่งปลาแซลมอนมาเป็นบรรณาการบ้าง ทั้งสองล้วนเป็นอาหารยอดฮิต และอุดมไปด้วยสารเคมีชนิดต่าง ๆ

ปีใหม่นี้คงต้องบอกตัวเองให้รักปลาแซลมอนน้อย ๆ ครั้นจะเหลียวมามองปลาจะละเม็ด ก็อุดมไปด้วยฟอร์มาลีน
กลับมาหาปลาทูเพื่อนยากกันดีกว่า

วันชัย ตันติวิทยาพิทักษ์

ชนกลางอากาศกับเซนเซเพ็ญ
กลับมากินปลาทูอย่างเจ้าของบทความว่า ดีไหมคะ

ชอบทั้งปลาทูทอดและซาชิมิแซลมอน

อย่างแรกทานบ่อย ๆ น่าจะดี อย่างหลังนาน ๆ รับประทานที ไม่น่ามีปัญหาอะไร  ;D

รับประทานเสียในเรือนไทยก็แล้วกัน   ไม่มีพยาธิ  กินกี่จาน รับรองน้ำหนักไม่ขึ้น  และฟรีทุกมื้อ

อยู่อังกฤษผมกินแต่ปลาซาบะ เพราะมันถูกที่สุดครับ แซมมั่นนี่ก็ชอบมาก แต่ราคามันแพง โลละ 5-600 บาท ถ้าไม่มีโปรลดราคาไม่ซื้อ เลยกลายเป็นรอดจากสารเคมีมาได้หน่อยแฮะ  หวังว่าซาบะยุโรปจะไม่ใช่ปลาฟาร์มเหมือนกันนะเนี่ย

เอ้าพวกเรา ช่วยกันไชโยหน่อย
อ่านข้อมูลคุณศิลาแล้วก็ใจแป้ว นึกว่าซวยแล้วอัตโน บริโภคไปหลายขนาน ที่ไหนได้

เอ้า เชิญครับเชิญ ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องเกงจาย เชิญมารับประทานเครื่องเซ่นกันต่อปายยย.

เรามักเข้าใจว่า  salmon  ออกเสียงว่า แซลมอน    แต่จริงๆแล้ว ไม่มีเสียง L  ออกเสียง ว่า แซ-เหมิ่น  (Sah-men)
จะเรียกว่าปลาแซมมั่นก็ถูกต้องกว่าแซลมอน
แต่ดิฉันชินกับการสะกดว่า แซลมอน ตามตัวอักษร เหมือนอย่างคนไทยเรียกกันทั่วไปเสียแล้ว   พอเอ่ยชื่อนี้คนรู้จักกันมากกว่าแซมมั่น

ผมเคยเล่าที่นี่เกี่ยวกับพยาธิในตั๊กแตน ตอนนี้ก็มาถึงปลาดิบญี่ปุ่นซึ่ง professor คนญี่ปุ่นเล่าให้ผมฟังเองตอนไปทานข้าวด้วยกัน ผมเคยเรียนปรสิตวิทยาตอนป.ตรี และทางบ้านก็ไม่กินของดิบ เลยทำให้ไม่ชอบทานปลาดิบ จึงไม่ได้เข้าร้านอาหารญี่ปุ่นบ่อยนัก เมื่อ 10-20 ปีก่อนร้านอาหารญี่ปุ่นก็มีไม่มากเป็นดอกเห้ดเหมือนปัจจุบันนี้ ทั้งยังมีราคาแพง แต่ในเมื่อขัดผู้ใหญ่ไม่ได้ก้ต้องไปทานข้าวด้วย ทุกท่านก็คงเดาออกคือผมได้แต่มองปลาดิบ professor ญี่ปุ่นคงเดาใจผมถูกเลยอธิบายว่า ไม่ต้องกลัวพยาธิหรอก วาซาบินีแหละฆ่าพยาธิได้ทุกชนิด ขณะเดียวกันอาจารย์คนไทยก็บอกว่าที่คนญี่ปุ่นเป็นมะเร็งกระเพาะอาหารมากที่สุดในโลกก็เพราะพยาธินี่แหละที่ไชกระเพาะ เกิดการระคายเคือง แต่ที่แน่ๆ คือวาซาบินั้นมีกลิ่นและรสจัดจ้าน ส่วนจะเป้นสาเหตุของมะเร็งนั้นผมตอบไม่ได้ จะเป็นเพราะวาซาบิหรือพยาธิก็ตาม professor ญี่ปุ่นท่านนั้นก็เป็นมะเร็งกระเพาะตามระเบียบ ผมทราบข่าวเมื่อ 2-3 ปีก่อน ทุกวันนี้ยังจำฝังใจ ตอนที่ได้ยินข่าวนี้เรื่องที่คุยกัน flashback ถึงวันนั้น ทุกวันนี้ก็ไม่ลืมครับ

   เจอบทความนี้ค่ะ แต่ไม่รู้ว่าเชื่อถือได้มากน้อยแค่ไหน เพราะการวิจัยที่ว่ามีแต่ชื่อคน  ไม่มีสถาบันหรือหน่วยงานรองรับ

        โตชิโอะ ลิยาม่า หัวหน้าทีมวิจัยวาซาบิ ซึ่งตั้งอยู่ทางตอนใต้ของกรุงโตเกียว ระบุว่า วาซาบิ มีผลในการฆ่าเชื้อโรค มันสามารถต่อต้านการติดเชื้อแบคทีเรียบางชนิด และยังสามารถกำจัดพยาธิ Anisakis พยาธิ ที่อาศัยอยู่ในปลาได้ เมื่อมันผ่านเข้ามาในระบบการย่อยอาหารของมนุษย์ และเมื่อไม่นานมานี้ ยังมีการศึกษาพบอีกว่า วาซาบิ ยังมีฤทธิ์ต่อต้านสารก่อมะเร็ง ซึ่งเป็นผลดีต่อผิวหนัง และยังช่วยป้องกันเส้นเลือดอุดตัน ด้วย

     วาซาบิ เป็นเครื่องปรุงที่ทำมาจากต้น Canola โดยจะนำส่วนโคนลำต้นที่มีความหนาออกมาใช้ และหลาย ๆ คนมักจะเข้าใจผิดว่าเป็นส่วนรากของมัน เมื่อนำมาเสิร์ฟบนโต๊ะอาหาร จะมาในรูปของเครื่องปรุงรสที่มีกลิ่นฉุน รับประทานเข้าไปทำให้แสบจมูกในระยะสั้น ๆ ก่อนที่รสชาดจะเปลี่ยนไปเป็นความกลมกล่อม ทั้งขมทั้งหวานผสมผสานกันไป

http://www.thaiclinic.com/thaiclinicnews/news_wasabi.html

ผมชอบ salmon อยู่เพียงสองส่วน คือ หัว เอามาต้มยำ ในยุโรปไม่มีราคาเลย มีแต่ในญี่ปุ่นเท่านั้นที่ต้อง ควาน หาซื้อ   อีกส่วนหนึ่่ง คือ ส่วนท้องที่เลาะยาวตลอดลำตัวเป็นเส้นเลย (ครีบด้านล่าง) เอามาย่างไฟ ในญี่ปุ่นหาซื้อได้ยาก มีแต่ต้องไปหากินในร้านอาหาร แต่ในไทยพอหาซื้อได้ ราคาในปัจจุบันสูงมากกว่าในอดีต (ประมาณห้าปีที่แล้ว) โขอยู่    แถมกินได้อย่างปลอดภัยด้วย

สำหรับวาซาบินั้น เท่าที่เคยถามคนญี่ปุ่น ต่างก็เชื่อว่าเป็นตัวฆ่าเชื้อกันทั้งนั้น

วาซาบิที่กินกับซูชิและปลาดิบทั้งหลายนั้น ทำโดยเอาผงวาซาบิแห้งมาผสมกับน้ำเย็น ต้องน้ำเย็นนะครับ จึงจะออกรสชาติซาบซ่า หากเป็นน้ำอุ่นจะหมดรสไปเลย 
วาซาบิสด รสชาติจะไม่ฉูดฉาดเหมือนกับวาซาบิที่เตรียมจากผงแห้ง

เขาบอกว่า ทำง่ายมาก เพียงลอกผิว ล้างให้สะอาด หั่นเป็นเส้นๆ เอาเกลือโรยใส่ หมักไว้ประมาณ 24 ชม. กินไม่หมดก็เก็บไว้ได้ในตู้เย็นครับ
ผมยังไม่เคยลองทำเองสักครั้งครับ

เพิ่งกลับจากโลตัสแถวบ้าน ไปดูราคาเนื้อปลาแซมมั่นแล่ราคากิโลกรัมละ ๙๘๐ - ๑,๓๕๐ บาท ถ้าของคุณประกอบเป็นเนื้อปลาเช่นเดียวกันนับว่ายังถูกกว่ามาก

สำรวจชาวเรือนไทยในกระทู้นี้ที่นิยมซาชิมิแซลมอน (เรียกแบบไทย ๆ ก็แล้วกัน) มีคุณนวรัตน คุณเทาชมพู คุณประกอบ ส่วนคุณศิลา คุณโฮโบ ไม่รับประทานของดิบ คุณตั้งชอบส่วนอื่นของแซลมอนมากกว่า เห็นคุณหนุ่มสยามจด ๆ จ้อง ๆ อยู่นอกวง เลยไม่ทราบว่าชอบหรือไม่ชอบ

ซื้อซาชิมิแซลมอนมาเพิ่ม เชิญมาร่วมวงรับประทานกันต่อ  ;D

ขอแก้ไขเล็กน้อย
ถ้ากินแซลมอนในไทย  ขอจานนี้ดีกว่าค่ะ    อุ่นใจว่ามันสุกแล้ว

เมื่อรับประทานอาหารญี่ปุ่นรองท้องกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว จะพาทัวร์ศาลเจ้าในญี่ปุ่นที่เป็นที่รู้จักกันทั่วโลกมากกว่าศาลเจ้าเมจิเสียอีก มีชื่อปรากฏในหน้าหนังสือพิมพ์อย่างน้อยปีละหนึ่งครั้ง คราใดที่นายกรัฐมนตรีหรือคนในรัฐบาลเดินทางไปที่ศาลเจ้าแห่งนี้

ศาลเจ้าแห่งนี้ชื่อว่า "ยาสุคุนิ"  靖國神社 - ยาสุคุนิ จินจา  มีใครไม่เคยได้ยินชื่อบ้างเอ่ย ;D

ข่าวจาก หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ (http://www.thairath.co.th/content/oversea/363737)

นายกฯยุ่นไม่โผล่สักการะศาลเจ้า 'ยาสุคุนิ' เลี่ยงยั่วโมโหจีน-เกาหลี

ญี่ปุ่นจัดพิธีรำลึกวันครบรอบ ๖๘ ปี การสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ ๒ โดยที่นายกรัฐมนตรีชินโซ อาเบะ หลีกเลี่ยงไม่ไปสักการะศาลเจ้ายาสุคุนิด้วยตัวเอง เชื่อว่าเป็นเพราะไม่ต้องการเติมเชื้อไฟความขัดแย้งกับจีนและเกาหลีใต้

สำนักข่าวต่างประเทศรายงานเมื่อวันที่ ๑๕ ส.ค. ว่า รัฐมนตรี ๒ คนในรัฐบาลของนาย ชินโซ อาเบะ นายกรัฐมนตรีแห่งญี่ปุ่น และสมาชิกสภาอีกหลายสิบคนเดินทางเข้าสักการะศาลเจ้ายาสุคุนิ สัญลักษณ์ของอดีตทหารกล้าของญี่ปุ่น ที่อยู่เบื้องหลังสงครามโลกครั้งที่ ๒ เนื่องในวันครบรอบ ๖๘ ปี การสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ ๒ และญี่ปุ่นแพ้สงคราม แต่นายกฯกลับไม่ปรากฏตัว เชื่อว่าเป็นเพราะไม่ต้องการเติมเชื้อไฟความขัดแย้งกับประเทศเพิ่มบ้าน โดยเฉพาะจีน ที่ความสัมพันธ์ในระยะหลังไม่สู้ดีนัก จากข้อพิพาทหมู่เกาะเซนกากุ

เมื่อช่วงเช้าวันพฤหัสบดีที่ผ่านมา นายโยชิทากะ ชินโด รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกิจการภายในและการสื่อสาร และนายเคจิ ฟุรุยะ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงจัดการปัญหาเกาหลีเหนือ เดินทางเข้าสักการะศาลเจ้ายาสุคุนิ ซึ่งตั้งอยู่ใจกลากรุงโตเกียว ก่อนที่สมาชิกสภากว่า ๙๐ คน จะทยอยตามมาสักการะในภายหลัง

ด้านนายอาเบะ ส่งนาย โคอิจิ ฮางิอุดะ สมาชิกพรรคเสรีนิยมประชาธิปไตย (แอลดีพี) พร้อมของบูชาเป็นตัวแทนมาสักการะศาลเจ้า ไม่ได้มาด้วยตัวเอง โดยนายฮางิอุดะแถลงว่า นายกรัฐมนตรีต้องการส่งต่อคำภาวนาของเขาแก่ผู้เสียชีวิตในสงคราม และขอโทษที่เขาไม่ได้เดินทางมาด้วยตัวเอง โดยเขาพิจารณาจากหลาย ๆ มุม และตัดสินใจว่าจะไม่มาสักการะในวันนี้

แต่นายอาเบะได้เข้าร่วมพิธีรำลึกอย่างเป็นทางการของรัฐบาล ที่หอศิลปะการต่อสู้ 'บูโดกัน' ในกรุงโตเกียว ซึ่งจักรพรรดิ อากิฮิโตะ และ จักรพรรดินี มิจิโกะ เสด็จมาร่วมด้วยทุกปี นายอาเบะกล่าวในพิธีว่า ความสงบสุขและเจริญรุ่งเรืองในวันนี้ สร้างขึ้นมาบนความเสียสละของชาวญี่ปุ่นผู้เสียชีวิตในช่วงสงครามกว่า ๒.๕ ล้านคน เขาสัญญาว่าจะเผชิญหน้ากับอดีตอย่างนอบน้อม, เก็บบทเรียนจากสงครามไว้ในใจ และต่อสู้เพื่อสร้างอนาคตที่เต็มไปด้วยความหวัง

ทั้งนี้ ศาลเจ้ายาสุคุนิ สร้างขึ้นเพื่อรำลึกถึงชาวญี่ปุ่น ทั้งชายหญิงและเด็กกว่า ๒.๕ ล้านคน ที่เสียชีวิตในสงครามโลกครั้งที่ ๒ และ อดีตผู้นำ ๑๔ คนที่ต้องโทษข้อหาก่ออาชญากรรมสงครามจากสงครามครั้งนั้น รวมถึงนายกรัฐมนตรีฮิเดกิ โทโจ ซึ่งถูกประหารชีวิตในปี ๑๙๔๘ ด้วย

การสักการะศาลเจ้าแห่งนี้สร้างความไม่พอใจแก่ประเทศเพื่อนบ้านอย่างเกาหลีใต้และจีนอย่างมาก เนื่องจากเป็นการตอกย้ำถึงสิ่งที่ทหารญี่ปุ่นทำไว้ในอดีต ทั้งสร้างอาณานิคมในคาบสมุทรเกาหลี และการบุกยึดประเทศจีน

อย่างไรก็ตาม แม้ในวันครบรอบครั้งล่าสุดนี้ นายกฯอาเบะจะไม่ได้ไปสักการะศาลเจ้ายาสุคุนิด้วยตัวเอง แต่นาย หง เล่ย โฆษกกระทรวงต่างประเทศของจีน ก็แถลงประณามญี่ปุ่น ว่าตั้งใจจะปฏิเสธประวัติศาสตร์การบุกรุกของตัวเอง เช่นเดียวกับเกาหลีใต้ ที่ออกมาระบุว่า ไม่อาจทนกับการกระทำเช่นนี้ได้

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ภาพเจ้าหน้าที่ระดับสูงในคณะรัฐบาลชุดปัจจุบันเดินทางไปสักการะศาลเจ้า "ยาสุคูนิ"

ศาลเจ้ายาสุคุนิสร้างขึ้นในสมัยเมจิ  พ.ศ. ๒๔๑๒ เพื่อเป็นที่ระลึกถึงผู้เสียชีวิตในเหตุการณ์สงครามโบะชิง ซึ่งเป็นการสู้รบระหว่างฝ่ายรัฐบาลโชกุนโตกุกาวะและฝ่ายของผู้จงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิ สุดท้ายฝ่ายองค์จักรพรรดิเป็นผู้ชนะ สิ้นสุดยุคของโชกุนโตกุกาวะที่ปกครองญี่ปุ่นยาวนานกว่า ๒๖๐ ปี มีผู้คนล้มตายจำนวนมาก จักรพรรดิเมจิมีรับสั่งให้สร้างอนุสรณ์สถานเพื่อรำลึกถึงผู้เสียชีวิตในเหตุการณ์สงครามโบะชิง และพระราชทานชื่อว่า "โตเกียวโชกนชะ" (東京招魂社) ต่อมาทรงเปลี่ยนชื่อเป็น "ยาสุคุนิ" ในพ.ศ. ๒๔๒๒ ซึ่งหมายถึง ประเทศที่สงบสุข

ในเวลากว่า ๑๐๐ ปี ตั้งแต่สมัยเมจิ ไทโช โชวะ องค์จักรพรรดิญี่ปุ่นเสด็จเยือนศาลเจ้ายาสุคุนิ รวมทั้งสิ้น ๗๗ ครั้ง ไม่รวมการเสด็จเยือนขององค์จักรพรรดินี มกุฎราชกุมาร ตลอดจนพระบรมวงศ์ ต่างก็เสด็จเยือนศาลเจ้าแห่งนี้เช่นกัน นอกจากนี้เหล่าญาติของทหารที่เสียชีวิตในสงครามต่างก็มาเยือนศาลเจ้าแห่งนี้เป็นประจำ ซึ่งแต่ละปีจะมีการจัดสักการะปีละ ๒ ครั้ง คือช่วงวันที่ ๒๑ - ๒๓ เมษายน และ ๑๗ - ๒๐ ตุลาคม ของทุกปี   ;D

ข้อมูลจาก คุณวิกกี้  (http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A8%E0%B8%B2%E0%B8%A5%E0%B9%80%E0%B8%88%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%B0%E0%B8%8B%E0%B8%B8%E0%B8%81%E0%B8%B8%E0%B8%99%E0%B8%B4)

ผ้าที่หน้าศาลเจ้าและประตูทางเข้ามีตราแผ่นดิน เรียกว่า คิกกะมนโช 菊花紋章 แปลว่า ลัญจกรดอกเบญจมาศ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์พระราชวงศ์ญี่ปุ่น

ศาลเจ้าชินโตที่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับพระราชวงศ์จะใช้ตราดังกล่าวนี้เป็นตราประจำศาลเจ้าด้วยเช่นกัน หากศาลเจ้าชินโตใดไม่ได้มีความสัมพันธ์กับพระราชวงศ์จะต้องได้รับพระบรมราชานุญาตให้ใช้ตราก่อน จึงจะนำตราดอกเบญจมาศนี้ประกอบเข้าเป็นส่วนหนึ่งของตราศาลเจ้าได้

พระราชลัญจกรนี้หากดอกเบญจมาศมี ๑๔ กลีบ เป็นตราใช้สำหรับพระราชวงศ์ญี่ปุ่น ส่วนพระราชลัญจกรแบบ ๑๖ กลีบนั้นจะใช้สำหรับเข็มเครื่องหมายสมาชิกรัฐสภา ตราหัวกระดาษหนังสือราชการ ตราบนปกหนังสือเดินทาง และอื่น ๆ

ข้อมูลจาก คุณวิกกี้ (http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%95%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B9%81%E0%B8%9C%E0%B9%88%E0%B8%99%E0%B8%94%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%82%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%8D%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%9B%E0%B8%B8%E0%B9%88%E0%B8%99)

ที่ศาลเจ้ายาสุคุนินี้เป็นแบบ ๑๖ กลีบ  ;D

เดินสำรวจศาลเจ้ายาสุคุนิ

http://www.youtube.com/watch?v=63iDo4yurfk

ภาพในอดีต (http://news.takungpao.com.hk/history/oldpic/2013-04/1291638.html)

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

เรื่องวาซาบิเป็นยาฆ่าเชื้อ ผมเข้าใจว่าเป็นความเชื่อเท่านั้นครับ เหมือนเรื่องน้ำมะนาวทำให้เนื้อกุ้งสุก

เท่าที่ทราบ เนื้อปลาดิบพวกนี้เขามีมาตรฐานการกำจัดพยาธิที่อาจมีในเนื้อดิบโดยการแช่แข็งที่อุณหภูมิต่ำมากในระยะเวลาที่กำหนด บางชาติมีกฎหมายควบคุม หากพบว่าฝ่าฝืน ร้านอาหารจะถูกยึดใบอนุญาตเลยครับ

แต่บ้านเราผมไม่แน่ใจว่ามีมาตรฐานอะไรควบคุมหรือเปล่านะครับ

คนชอบกินซาซิมิต้องขอเถียงหน่อย (กลัวอดกิน)

อย่างที่คุณม้าว่า ในยุโรปกำหนดมาตรฐานให้แช่แข็งปลาภายใต้อุณหภูมิ−20°C (−4°F)เป็นเวลา24ชั่วโมง ในขณะที่ FDA ของอเมริกากำหนดที่  −35°C (−31°F) เป็นเวลา15 ชั่วโมง หรือ −20°C (−4°F) เป็นเวลา7 วัน เพื่อฆ่าพยาธิที่อาจติดมากับปลา โดยเฉพาะปลาที่อยู่ในน้ำกร่อยหรือน้ำจืดได้อย่างซัลมอน น่าแปลกที่ซัลมอนเลี้ยงในฟาร์มกลางทะเลกลับไม่เจอพยาธิ แต่ไปเจอสารพิษตกค้างอย่างอื่น อย่างว่าแหละครับ ถ้าเคร่งครัดมากสมัยนี้เราคงกินอะไรไม่ได้เลยในเมืองไทย ทั้งปลาทั้งกุ้ง หมูเห็ดเป็ดไก่พืชผักก็ไม่เว้น วันหนึ่งๆผมได้รับFWMว่าไอ้นั่นก็เป็นพิษไอ้นี่ก็เป็นพิษไม่ควรบริโภคตลอดจนเลิกเปิดอ่านแล้ว เห็นพาดหัวมาก็ลบทิ้งไปเลย

ที่สงสัยก็คือ ตามประวัติกล่าวว่าคนญี่ปุ่นเริ่มบริโภคปลาดิบกับวาซาบิมาตั้งแต่สมัยมูโรมาชิ Muromachi period (1337 to 1573) หรือประมาณห้าหกร้อยปีมาแล้วเป็นอย่างน้อย สมัยนั้นยังไม่มีวิธีแช่แข็งให้ได้อุณหภูมิติดลบมากๆดังว่าแน่นอน แต่คนญี่ปุ่นก็ไม่มีปัญหากับเรื่องพยาธิถึงขนาดแหยงจนเลิกกินแถมยังเพิ่มความนิยมขึ้นไปอีก ทักษะของเชฟที่จะสังเกตุพบและมีวิธีเอาพยาธิออกจากชิ้นเนื้อเป็นสิ่งที่แน่นอนอยู่แล้วก็จริง แต่ความเชื่อเรื่องวาซาบิว่าฆ่าพยาธิได้ก็มิได้ปราศจากเหตุผล แม้ว่าจะไม่มีงานวิจัยสมัยใหม่รับรองความเชื่อนี้ก็ตาม

ว่าแล้วก็กินต่อไป แต่ของให้น้อยๆหน่อยถึงน้อยที่สุดก็แล้วกัน(เพราะมันโครตมหาแพง)

เห็นด้วยค่ะ
แต่โดยส่วนตัวแล้วไม่ชอบปลาดิบ เพราะเคยกินที่ญี่ปุ่น กลับมากินที่ไทย  ท้องเสียจนเข็ดไปเลย   ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าระบบแช่แข็งตามมาตรฐานฝรั่งและญี่ปุ่นไม่ได้ครอบคลุมมาถึงไทย     แต่คราวนี้โชคดี  กินอาหารทะเลเข้าไปหลายมื้อ กระเพาะและลำไส้ปลอดภัยดี    
เอาอาหารทะเลดิบๆมาเสิฟอีกสักมื้อค่ะ

เชิญคุณนวรัตนร่วมวงรับประทานซาชิมิกันให้อิ่มหนำสำราญก่อน แล้วจะเล่าเรื่องเทศกาลสำคัญที่ศาลเจ้ายาสุคุนิต่อ ;D

ภาพจาก ไทยรัฐ (http://www.thairath.co.th/content/oversea/357009)

เชิญครับ

ในยุโรปกำหนดมาตรฐานให้แช่แข็งปลาภายใต้อุณหภูมิ−20°C

ตู้ −20°C นี่ ต้องเป็นตู้ในห้อง lab เท่านั้นนะครับ เพราะที่เมืองไทยราคาแพงมาก แล้วต้องรักษาอบ่างดี เอาของกองสุมๆ ไม่ได้เพราะจะทำให้อุณหภูมิไม่ได้มาตรฐาน เปิดๆ ปิดๆ ก็ไม่ได้ ที่เมืองไทยจะเอามาใช้เป็น commercial ผมมองไม่เห็น เพราะฉะนั้นคงไม่ต้องจินตนาการว่าได้มาตรฐานหรือไม่ครับ ผมพูดเรื่องที่ผมรู้ หวังว่าค่งไม่ทำลายบรรยากาศนะครับ ใครใคร่กินกิน ใครใคร่ดื่มดื่มครับ ชีวิตนี้น้อยนัก ชีวิตนี้สั้นนัก

เขาแช่แข็งมาจากญี่ปุ่นแล้วครับ ถึงเมืองไทยพยาธิตายหมดแล้ว

ขอบคุณครับ เข้าใจแล้วครับ แจ้งแล้ว  ;D
แสดงว่าแช่แข็งครั้งแรกให้ตาย ส่วนต่อๆ มาก็คือการรักษาสภาพให้สดใหม่เท่านั้น

แม่นแล้วเด้อ

เชิญคุณเพ็ญต่อเรื่องศาลเจ้าครับ

นักนิยมซาชิมิและซูชิคงเบาใจไปได้บ้าง  ;D  ;D  ;D


(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ไหนๆก็ได้แต่บริโภคทางจิตวิญญาณกันแล้วก็ล่อไอ้นี่ซะเลยเป็นไร
Otoro คำละ300บาท ค่อยคุ้มค่าเสี่ยงหน่อย

อย่ามัวแต่รับประทาน

เดี๋ยวโดนปาดอีกเด้อ

เทศกาลที่ว่านี้ชื่อว่า เทศกาลมิทะมะ (みたままつり - มิทะมะ มัตสุริ) จัดในระหว่างวันที่ ๑๓ - ๑๖ กรกฎาคม จุดประสงค์เพื่อรำลึกถึงผู้เสียชีวิตในระหว่างสงคราม เริ่มจัดครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. ๒๔๙๐ ตามสถิติทุก ๆ ปีจะมีคนมาร่วมถึง ๓ แสนคน (รวมนักท่องเที่ยวด้วย)

ลักษณะการเฉลิมฉลองเทศกาล มีการแห่ศาลเจ้าเล็ก ๆ ไปตามถนน

http://www.youtube.com/watch?v=okXZ3Pbkfos&feature=player_embedded


ป.ล. ระหว่างเที่ยวงานศาลเจ้า จะปาดเรื่องกินต่อบ้างก็ได้ ไม่ต้องเกรงใจ  ;D

มาปาด 
ขอลงเรือนไปรับประทานมื้อกลางวันไกลบ้านค่ะ

หุ่นรูปนักรบโบราณคงใช้ร่วมในขบวนแห่  ;D

จุดเด่นที่สุดของงานคือโคมไฟเขียนชื่อบรรดาผู้เสียชีวิตในสงครามเรียงรายสองข้างทางหน้าศาลเจ้า

โคมไฟยามค่ำคืน

บรรยากาศของงาน

ภาพจาก http://kanko-chiyoda.jp.k.ie.hp.transer.com/tabid/126/Default.aspx

คนมาเที่ยวงานเยอะแยะเต็มไปหมด สองข้างทางเข้าศาลเจ้ามีของกินขาย บรรยากาศเหมือนงานวัดบ้านเรา 

http://www.youtube.com/watch?v=8rN3C9uYca4

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

กลับจากเที่ยวงานศาลเจ้ายาสุคุนิ หลายคนคงตื่นสาย  บ่ายนี้ขอนำเที่ยวเทศกาลดอกเบญจมาศที่ศาลเจ้าเมจิต่อ เทศกาลนี้จะมีในราวเดือนตุลาคมถึงพฤศจิกายน

ดอกเบญจมาศเป็นเครื่องหมายของราชวงศ์ คงจำตรานี้ที่ประตูศาลเจ้ายาสุคุนิได้


ที่ประตูที่ศาลเจ้าเมจิก็มีตราดอกเบญจมาศเหมือนกัน แต่นับได้เพียง ๑๒ กลีบ  ???

เชิญชมดอกเบญจมาศที่จัดแสดงไว้เป็นห้อง ๆ สองข้างทางเข้าศาลเจ้าเมจิ (ภาพจากเน็ต)

ดอกเบญจมาศที่แสดงมีหลายรูปแบบ

ห้องนี้แสดงดอกเบญจมาศจากต้นปลูกในกระถาง ๆ ละประมาณ ๔ ดอก ดอกใหญ่เชียว (ภาพจากเน็ต)

สีสันและทรวดทรงของดอกแตกต่างกันไป สวยงามและแปลกตายิ่งนัก  ;D

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

แบบทรงพุ่ม กระถางเดียวนับร้อยดอก  ;D

แบบทรงพุ่มย้อยลงมา  ;D

ที่เมืองไทยก็มีเทศกาลเบญจมาศบานในสายหมอกที่วังน้ำเขียว นครราชสีมา ประมาณเดือนกุมภาพันธ์

สวยงามไปอีกแบบหนึ่ง  ;)

เห็นขาดเบญจมาศแบบบอนไซไป เลยเอาที่ผมถ่ายไว้เองเมื่อปลายปีที่แล้วมาเติมให้ครับ

จากงานที่เขาจัดประกวดกันหน้าปราสาทนาโงย่า เราไปชมปราสาทก็ได้ดูสิ่งสวยงามนี้เป็นของแถมครับ

ชุดสุดท้าย

เคยเห็นแต่บอนไซจีน ที่เน้นต้น ไม่มีดอก   มาเห็นดอกไม้บอนไซแล้วเพลินตามากค่ะ

เบญจมาศแบบบอนไซ ใช้กิ่งไม้แห้งทำเป็นต้น และดัดลำต้นอ่อน ๆ  ของเบญจมาศให้ส่วนดอกอยู่ซ้ายบ้างขวาบ้างเป็นชั้น ๆ เหมือนต้นไม้แคระ  ;D

ดอกเบญจมาศที่ปราสาทเมืองนาโงย่า

ภาพนี้และข้างบนถ่ายโดย Brian McMorrow  (http://www.pbase.com/bmcmorrow/nagoya&page=8)

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

มีเกร็ดภาษาเกี่ยวกับดอกเบญจมาศมาเล่าให้ฟัง

ดอกเบญจมาศในภาษาญี่ปุ่นคือ 菊 อ่านว่า คิคุ หรือ คิขุ  ฉะนั้นที่เมื่อเราวิจารณ์สาวญี่ปุ่นว่า คิขุ อาโนเนะ   きくあのね นั่นก็หมายถึง (น่ารักเหมือน) ดอกเบญจมาศ เอ้อนะ

ป.ล. คำนี้คนไทยคิดขึ้นเอง ไปพูดกับคนญี่ปุ่นเขาอาจไม่รู้เรื่องเลยก็ได้ ถ้าจะชมให้เขารู้เรื่องต้องพูดว่า คาวาอี (คะวะอี) かわいい แปลว่า น่ารัก

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/smiley16.png)

ขอออกนอกเรื่อง


เจ้าของรูปที่เห็นส่วนแขนกับเสื้อสีชมพู  เป็นคนเดียวกับเจ้าของโมเสคหรือเปล่าหนอ?
รูปนี้คิขุ อาโนเนะ คะวะอี มากๆ
ป.ล. หมายถึงดอกไม้นะคะ ไม่ใช่คน

ถ้าชมเจ้าของภาพเสื้อสีชมพูว่า "คิขุ อาโนเนะ คะวะอี มากๆ"  คงยิ้มแก้มตุ่ยเชียว   ;D

กำลังหาละมุนภัณฑ์ Demosaicing software   ถ้าเจอจะเอาความคิขุคะวะอีของเจ้าของเสื้อสีชมพูมาให้เห็นโดยทั่วกัน

เกร็ดเรื่องที่สอง 菊 ในภาษาแต้จิ๋ว อ่านว่า เก็ก คนไทยรู้จักในนาม "เก็กฮวย" (菊花 - ดอกเก็ก)

ดอกเบญจมาศในภาษาแต้จิ๋วก็คือ เก๊กฮวยนั่นเอง เบญจมาศมีหลายสปีชีส์ น้ำเก๊กฮวยจะทำจากดอกเบญจมาศสวน Chrysanthemum indicum   หรือเบญจมาศหนู Chrysanthemum morifolium

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

นำน้ำเก๊กฮวยมาปั่นกระทู้

น้ำเก๊กฮวย ภาษาญี่ปุ่นเรียกว่า 菊の花茶 (คิคุ โนะ ฮะนะ ชะ - ชาดอกเบญจมาศ) ไม่ค่อยเห็นคนญี่ปุ่นดื่มกันสักเท่าไร ดูจะออกไปทางจีนเสียมากกว่า

หากจะให้เข้าบรรยากาศ ญี่ปุ๊น ญี่ปุ่น เห็นจะต้องเป็น "ชาเขียว" (抹茶 - มัทชะ)  ;D

ช็อคโกแลตชาเขียว อร่อยสุดๆ   (ไม่บอกยี่ห้อ เดี๋ยวจะเป็นโฆษณาไป)

พิธีชงชา (茶道 - ซะโด, ชะโด - วิถีแห่งชา) คงจัดแสดงให้นักท่องเที่ยวชม ในวัดแห่งหนึ่งที่โตเกียว

ถ้ารับประทานขนมชาเขียวของคุณเทาชมพูร่วมด้วย คงน่าอร่อยดี   ;)

โปรดสังเกตลายดอกไม้ที่ผ้า คือลายดอกบ๊วย ( 梅 - อุเมะ)  ฉากหลังเป็นดอกบ๊วยกำลังบาน

พิธีชงชาข้างบน เป็นส่วนหนึ่งของเทศกาลชมดอกบ๊วย (梅祭 - อุเมะ มัทสุริ) จัดในช่วงดอกบ๊วยบานช่วงเดือนมีนาคม


(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

เคยไปดูพิธีชงชาของเขาหนหนึ่งเมื่อไปญี่ปุ่นครั้งแรก     กำลังจะถามเซนเซเพ็ญอยู่พอดีว่าไปดูบ้างหรือเปล่า   น่าจะเป็นพิธีที่นักท่องเที่ยวขาดไม่ได้  ยังไงไกด์ต้องพาไปถ้าไปโตเกียว
จำได้แต่ว่าชาของเขาขมมาก    ต้องกินกับขนมหวานจึงจะบรรเทารสขมลงไปได้ค่ะ

จุดมุ่งหมายของพิธีชงชา เขาว่าไม่ได้เล็งถึงรสชาติของชาอย่างเดียว แต่อยู่ที่ความงามในอิริยาบถของผู้ชงชาและบรรยากาศที่สงบเงียบของพิธีด้วย

http://www.youtube.com/watch?v=7K0-dvxvRRM#at=54

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

เข้ามาช่วยขยายเรื่องของพิธีชงชาไปอีกหน่อยนึงครับ

ได้เคยอ่าน เคยเห็น แล้วก็ทราบจากการสนทนากับอดีตข้าราชบริพารของญี่ปุ่น ทำให้พอทราบข้อมูลดังนี้

  ที่มาที่ไปของเรื่องนี้ เกิดจากเรื่องของความต้องการพบผู้อยู่ใต้บังคับบัญชา (คนสนิท เพื่อนร่วมตาย) ของนายใหญ่ (ผู้สูงศักดิ์) ในลักษณะที่อยู่นอกกรอบประเพณีและพิธีการที่เคร่งครัดทางสังคม  เป็นการพบแบบกันเอง เป็นการส่วนตัว และคุยกันในเรื่องที่ไม่สามารถคุยกันได้ในสถานที่ต่างๆ   
  ดังเดิมนั้น ไม่ได้เป็นพิธีแบบมีขั้นตอนที่เข้มครัดดังที่เราทราบกันอยู่ในปัจจุบัน (ขั้นตอนที่เคร่งครัดนี้เกิดขึ้นในภายหลัง เมื่อใดจำไม่ได้ครับ)  แต่จะว่าไม่มีพิธีเลยก็ไม่ได้ นายใหญ่จัดทั้งทีก็ต้องมีความต่าง ดูดี มีระดับ
  การพบปะนี้จะกระทำในบ้านหลังเล็ก (กะต๊อบยกพื้นห้องเดียว) ขนาดของบ้าน ของห้อง จะเล็กกว่าบ้านปรกติประมาณครึ่งหนึ่ง ห้องดื่มชาจริงๆ (ที่เคยเห็นอยู่หลายแห่ง) กว้างยาวประมาณ 2.5 x 3 ม. ที่มุมหนึ่งของห้องจะมีพื้นที่ประมาณ 0.5 x 0.5 ม.เป็นบริเวณสำหรับชงชา ประตูทางเข้าห้องนี้ จะสูงประมาณ 1.5 ม. เท่านั้นเอง 
  พิธีการหลักๆ คือ ก่อนเข้าห้องนี้ ผู้เข้าร่วมวงจะต้องวางอาวุธ  ผู้ร่วมวงจะเป็นชายเท่านั้น มีผู้หญิงได้เพียง 1 คน สำหรับชงชาและเสริฟขนมหวานให้กับผู้ร่วมวง ผู้ร่วมวงแต่ละคนจะมีถ้วยชาประจำของตน เป็นถ้วยชาที่จัดหามาเองและมักจะทำขึ้นมาด้วยมือของตนเอง ของใช้ทุกอย่างจะถูกเก็บวางไว้ในห้องนี้ รวมทั้งการล้าง การทำความสะอาด การต้มน้ำ     
 
  ปรัชญาของพิธีการ คือ เรื่องของการไม่พกอาวุธเข้าห้อง....แสดงถึงความไว้เนื้อเชื่อใจกันอย่างจริงๆ ทั้งนี้ แม้จะพกเข้าไปด้วยก็จะเกะกะมากแถมจะใช้ก็ลำบากมากเพราะถูกขนาดของห้องบังคับจำกัดเอาไว้       นายใหญ่และทุกคนจะต้องคารวะให้แก่กัน เพราะประตูมันเตี้ยเลยต้องก้มหัวมุดเข้าไป หรือไม่ก็ต้องลงนั่งคืบเข่าเข้าไป       การหมุนถ้วยชาของคนชงชาก่อนวางเสริฟชาหน้าแขก เป็นการหมุนเพื่อเอาตำหนิ เครื่องหมาย หรือสีบนถ้วยชานั้นให้อยู่ด้านในที่แขกสามรถเห็นและรู้ว่าเป็นถ้วยของตนที่นำมาใช้ เป็นการบอกถึงความใส่ใจของเจ้าบ้าน (นายใหญ่) ที่มีต่อพวกของตน ว่าจำรายละเอียดเรื่องของแต่ละคนได้

ประสพการณ์ของผมต่างกับคุณตั้งนิดนึง หนุ่มๆเคยถูกเชิญให้ไปร่วมพิธีดื่มชาอย่างที่ว่า เจ้าภาพจะเตรียมถ้วยน้ำชาอันมีค่าไว้สำหรับแขก เป็นเครื่องเคลือบดินเผาแบบโบราณทำด้วยฝีมือช่างระดับครู ก่อนดื่มต้องประคองถ้วยแล้วหมุนสามรอบ เป็นนัยยะว่าเราชื่นชมศิลปะของถ้วยซะเหลือเกิน แล้วจึงค่อยๆจิบชาไปเรื่อยๆ จิบไปหมุนถ้วยไป

จิบแรกของผมซัดเข้าไปอึกใหญ่ เพราะเห็นสีน่ากินเหลือกำลัง นึกว่าเขาจะปรุงให้หวานๆหน่อย ไหนได้ ทั้งเผื่อนทั้งขม ถ้าวิ่งไปบ้วนทิ้งได้ก็ทำไปแล้ว แต่ถ้าทำอย่างนั้นเขาคงเลิกคบ เลยจำต้องกล้ำกลืนไปตามระเบียบ แทบแย่กว่าจะพ้นพิธีกรรมนั้นมาได้

หลังจากนั้นผมไม่เคยรับคำเชิญไปร่วมพิธีดื่มชากับคนญี่ปุ่นอีกเลย

ชาญี่ปุ่นอีกแบบหนึ่ง

เห็นภาพแล้วนึกถึงชาจีนมากกว่า น่าจะดื่มง่ายกว่าชาเขียวในพิธีชงชา  ;)


เชิญคุณหนุ่มร่วมวงน้ำชา สรรหาเรื่อง ญี่ปุ๊น ญี่ปุ่น มาสนทนา เพื่อเสริมปัญญาและความเฮฮา กันเถิดนา

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ยาวมากแล้ว   จะตั้งกระทู้ ญี่ปุ่น ญี่ปุ๊น ญี่ปุ่น (๒)  ได้รึยังคะ

ยังไม่จบเรื่องในโตเกียวเลย รอให้ออกต่างจังหวัดก่อนเถิด  ;D

กระทู้ห้องใกล้ๆนี่เขาเสิฟขันโตกกัน   กระทู้นี้เชิญรับข้าว ซุป และหมูดำคุโรบุตะ ผัดขิง ค่ะ

ได้เวลาอาหาร อยากทานคุโรบุตะแต่ทานม่ายด้าย ไปกินข้าวผัดดีกว่า

อ้าว  ยังมีอีกชาม   ยกมาไม่ทัน   ท่านไปกินข้าวผัดซะแล้ว

^
ทารุณจริงๆ

หลังจากอิ่มจากเมนู "หมูดำ" ( 黒豚 - คุโรบุตะ) เรียบร้อยแล้ว ก็ได้เวลาไปเที่ยวต่อ

ถัดจากเทศกาลชมดอกบ๊วยในเดือนมีนาคม ก็ถึงเทศกาลชมดอกซากุระในเดือนเมษายน  ภาษาญี่ปุ่นเขาเรียกการชมดอกไม้ว่า ฮะนะมิ 花見 (คนไทยคงคุ้นกับชื่อนี้ในฉายา "ข้าวเกรียบรวยเพื่อน"  ;))  

สถานที่สำคัญในโตเกียวที่นิยมไป "ฮะนะมิ" คือ สวนสาธารณะชินจุกุ (新宿御苑 - ชินจุกุเกียวเอง) และสวนสาธารณะอุเอะโนะ (上野公園 - อุเอโนะโกเอง)

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

บรรยากาศที่สวนชินจุกุ

ฮะนะมิ ที่ ชินจุกุเกียวเอง

http://www.youtube.com/watch?v=D7V-OD7dNhU

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

บรรยากาศที่สวนอุเอะโนะดูจะครึกครื้นมากกว่า

花見 ที่  上野公園

http://www.youtube.com/watch?v=TEr80R3w1Ls

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

จนถึงยามค่ำคืน ชาวโตเกียวก็ไม่เลิกราการชมดอกซากุระที่สวนอุเอะโนะ

การชมซากุระตอนกลางคืน คนญี่ปุ่นเขาเรียกว่า 夜桜 - โยซากุระ - ซากุระราตรี

อนุสาวรีย์ในตอนท้ายของคลิปคือ ไซโก ทาคาโมริ  西郷 隆盛 (http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%84%E0%B8%8B%E0%B9%82%E0%B8%87_%E0%B8%97%E0%B8%B0%E0%B8%81%E0%B8%B0%E0%B9%82%E0%B8%A1%E0%B8%B0%E0%B8%A3%E0%B8%B4) ซามูไรคนสุดท้ายตัวจริง  ;)

http://www.youtube.com/watch?v=NbQow__SJMk

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ที่สวนอุเอะโนะ นอกจากจะมีดีที่ซากุระซึ่งบานเพียงปีละเจ็ดวันเท่านั้น ยังมีของดีให้ดูอีกหลายอย่างไม่ว่าจะเป็น ศาลเจ้า สวนสัตว์ และพิพิธภัณฑ์

ลองศึกษาที่ตั้งของสถานที่ที่น่าสนใจในบริเวณสวนอุเอะโนะ  ;D

จะไปเที่ยวที่ไหนกันก่อนดี  ;)

อนุสาวรีย์ซามูไรคนสุดท้าย อยู่ใกล้บริเวณทางเข้า  ;D

มีลานน้ำพุอยู่บริเวณกลางสวน  ;D

เดินชมน้ำพุให้เย็นใจ ก่อนเที่ยวไปในสวนอุเอะโนะ  ;D

http://www.youtube.com/watch?v=4lM9Xy6j89Q

ในสวนอุเวะโนะมีอาคารอยู่สองหลังที่เป็นผลงานออกแบบของสถาปนิกระดับโลก 2 ท่าน ต่างกรรมต่างวาระกันนะครับ

หลังแรกคือ พิพิธภัณฑ์ศิลปะตะวันตกแห่งชาติ (National Museum of Western Art - NMWA) ปรากฏอย่าทางขวามือในแผนที่ของคุณเพ็ญชมพู อาคารหลังนี้ออกแบบโดยสถาปนิกชาวฝรั่งเศส Le Corbusier ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเทพแห่งสถาปัตยกรรมยุค Modern ท่านหนึ่ง งานศิลปะที่จัดแสดงในพิพิธภัณฑ์นี้ก็น่าสนใจมากทีเดียว ผมเข้าใจว่าจัดอยู่ในแนวหน้าของพิพิธภัณฑ์ศิลปะตะวันตกที่อยู่ในเอเชียครับ

(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/bf/National_museum_of_western_art01_1920.jpg/800px-National_museum_of_western_art01_1920.jpg)
ภาพจาก wikipedia

อีกอาคารหนึ่งจะอยู่ทางด้านบนค่อนไปทางซ้ายมือในแผนที่ของคุณเพ็ญชมพู ในแผนที่ไม่ได้กำกับภาษาอังกฤษไว้ มีแต่พากย์ญี่ปุ่นว่า 国際子ども図書館 แปลได้ความว่า หอสมุดวรรณกรรมเยาวชนแห่งชาติ (International Library of Children's Literature) อาคารนี้เป็นอาคารเก่าสร้างขึ้นตั้งแต่ปี 1906

(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1c/International_Library_of_Children%27s_Literature.jpg/600px-International_Library_of_Children%27s_Literature.jpg)
ภาพด้านหน้าของอาคารจาก wikipedia

ราวปี 2002 มีการต่อเติมขยายอาคารนี้ โดยสถาปนิกผู้ออกแบบคือ Tadao Ando สถาปนิกชาวญี่ปุ่น กล่องกระจกที่หลุดออกมาด้านหน้าอาคารที่เห็นในรูปคือส่วนที่ทำเหมือนว่าทะลุมาจากอาคารใหม่ที่ต่อเติมเข้าด้านหลังครับ

ส่วนของอาคารใหม่ที่เกาะอยู่กับด้านหลังของอาคารเก่าครับ มองทะลุกระจกเข้าไปจะเห็นผนังด้านหลังของอาคารเก่า ผมถ่ายทั้งสองภาพในปี 2008

ภายในชั้นสองของอาคารใหม่ จะเห็นผนังอาคารเก่าอยู่ทางขวามือ

ชั้น 3 ถ่ายไม่เห็นอาคารเก่า เป็นงานสมัยใหม่ชัดเจน

บันไดในอาคารเก่า เพิ่มราวบันไดใหม่เข้าไปเพื่อรักษาราวบันไดเดิมไว้ครับ

ขอบพระคุณคุณม้าที่กรุณาเข้ามาช่วยเสริม

แสดงที่ตั้งพิพิธภัณฑ์ที่คุณม้าบรรยายไว้

๑. พิพิธภัณฑ์ศิลปะตะวันตกแห่งชาติ National Museum of Western Art (国立西洋美術館 - Kokuritsu Seiyō Bijutsukan)

๒. หอสมุดวรรณกรรมเยาวชนนานาชาติ International Library of Children's Literature (国際子ども図書館 - Kokusai Kodomo Toshokan)

ทั้งสองแห่งข้างบนไม่ได้แวะเข้าไปชม ที่แวะคือ

๓. พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์แห่งชาติ National Science Museum (国立科学博物館 Kokuritsu Kagaku Hakubutsukan)

คุณม้าได้แวะหรือเปล่าหนอ

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ตอนนี้วาฬตัวเก่าไม่อยู่เสียแล้ว มีวาฬตัวใหม่มาทำหน้าที่เฝ้ายามแทน  ;D

ชื่อภาษาอังกฤษก็เปลี่ยนใหม่เป็น National Museum of Nature and Science แต่ชื่อภาษาญี่ปุ่นเป็น 国立科学博物館 เหมือนเดิม  ;D

ส่วนหนึ่งของสิ่งที่แสดงในพิพิธภัณฑ์ธรรมชาติและวิทยาศาสตร์

http://www.youtube.com/watch?v=8FHtLB8vhVE

ที่น่าสนใจก็น่าจะเป็นเจ้าตัวนี้



http://www.youtube.com/watch?v=jNSNp1cnDdc

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

หากใครต้องการเข้าวัดหรือศาลเจ้า ก็แวะชมบริเวณนี้ได้เลย

๑. วัดเจ้าแม่กวนอิมคิโยมิซึ 清水観音堂 - Kiyomizu Kannondo  วัดนี้ชื่อเดียวกับวัดคิโยมิซึหรือที่คนไทยรู้จักกันในนาม "วัดน้ำใส" ที่เกียวโต

๒. หอเบนเทนโด 弁天堂 - Bentendo

๓. ศาลเจ้าโกโจเทนจิน 五條天神社 Gojōten Jinja

๔. ศาลเจ้าโทโชกุ 上野東照宮 - Ueno Toshogu ศาลเจ้านี้สร้างอุทิศให้โชกุนโทะกุงะวะ อิเอะยะซุ โชกุนคนแรกของตระกูลโทะกุงะวะ  มีศาลเจ้าชื่อเดียวกันนี้ทั่วประเทศกว่า ๑๓๐ แห่ง  ที่มีชื่อเสียงและสวยที่สุดอยู่ที่นิกโก คือ 日光東照宮 - Nikko Toshogu

๕. สวนดอกโบตั๋นศาลเจ้าโทโชกุ 東照宮ぼたん園 - Toshogu botan-en

๖. เจดีย์ ๕ ชั้นเก่าของวัดคันเอจิ 旧寛永寺五重塔 -  Kyu Kan-ei-ji Goju no To

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ในแผนที่ขาดศาลเจ้าไปอีกแห่งหนึ่ง เป็นศาลเจ้าไม่ค่อยใหญ่ แต่มีโทริอิทางเข้าที่แปลกตาทีเดียว ชื่อว่า ศาลเจ้าฮะนะโซโนอินาริ 花園稲荷神社 - Hanazono Inari JinJa  ชื่อศาลเจ้าอยู่ในผืนผ้าสีแดง ;D

ภาพปัจจุบัน เสาหินบอกชื่อทั้งศาลเจ้า (๑) 五條天神社 Gojōten Jinja (หมายเลข ๓ ในแผนที่) และ (๒) 花園稲荷神社 - Hanazono Inari JinJa  

เสาหินนี้คงปักหลังจากภาพข้างบน  ;D

เมื่อลอดซุ้มโทริอิสีแดง ก็จะไปถึงศาลเจ้า (๑) 花園稲荷神社 - Hanazono Inari JinJa และต่อมาคือ (๒) 五條天神社 Gojōten Jinja  ซึ่งอยู่ในบริเวณเดียวกัน  ;D  

มาลอดซุ้มโทริอิแดงไปไหว้เจ้าด้วยกัน  ;D

http://www.youtube.com/watch?v=zXSbD1G_PfI

ศาลเจ้าฮะนะโซโนอินาริ 花園稲荷神社 - Hanazono Inari JinJa  แปลตามตัวอักษรคือ ศาลเจ้าสวนดอกไม้ของเทพอินาริ  เทพอินาริเป็นเทพแห่งข้าวไม่ระบุว่าเป็นหญิงหรือชาย เทียบเท่ากับพระแม่โพสพของเรา มีลูกน้องเป็นสุนัขจิ้งจอกสีขาว  ศาลเจ้าเทพอินาริจึงพบได้ทั่วไปในญี่ปุ่น ที่มีชื่อเสียงที่สุดอยู่ที่เกียวโตคือ ศาลเจ้าฟูชิมิอินาริ 伏見稲荷大社 - Fushimi Inari Taisha  (http://en.wikipedia.org/wiki/Fushimi_Inari-taisha) มีซุ้มโทริอิแดงเรียงรายไปบนภูเขาเป็นระยะทางถึง ๔ กิโลเมตร  ::)

http://www.youtube.com/watch?v=CCq_txakw-I
ข้างล่างคือภาพศาลเจ้าเทพอินาริที่อุโอะโนะ (ภาพจากเว็บแผนที่ของคุณกุ๊ก) จะเห็นสุนัขจิ้งจอกเฝ้ายามอยู่สองข้าง  ;D

ศาลเจ้าของเทพอินาริบางแห่งเลี้ยงสุนัขจิ้งจอกไว้นับพันตัว (เป็นรูปสลักหิน อย่าเข้าใจผิดว่าเป็นสุนัขจริง)   ;D

ภาพจาก http://www.ugo.cn/photo/JP/en/51922.htm (http://www.ugo.cn/photo/JP/en/51922.htm)

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/smiley16.png)

ขอขัดจังหวะ
เห็นจะต้องงดเสิฟอาหารญี่ปุ่นโดยไม่มีกำหนดค่ะ     ไม่รู้ว่ามันมาจากทะเลแถวฟูกูชิมะหรือเปล่า
กัมมันตรังสีที่ปนเปื้อนในน้ำรั่วลงทะเลไป   เป็นอันตรายต่อสัตว์ทะเล และอันตรายมากกับผู้บริโภค
ไม่ขอเชิญชวนให้กินอีกค่ะ

วัตถุดิบอาหารญี่ปุนคงไม่ได้มาจากฟุกุชิมะแห่งเดียว เชื่อใจว่าญี่ปุ่นคงมีมาตรการห้ามจับสัตว์ทะเลจากบริเวณที่มีปัญหา ทั้งวัตถุดิบที่ใช้ทำอาหารญี่ปุ่นคงไม่ได้มีที่มาจากญี่ปุ่นแห่งเดียวด้วยเช่นกัน

ขอรับประทานต่อไป แนวร่วมรับประทานอาหารญี่ปุ่นท่านอื่นว่าอย่างไร


ยังยืดหยัดรับประทานอยู่อีกไหนหนอ

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/smiley16.png)

น้ำที่ปนเปื้อนมันไม่ได้ไหลแล้วขังอยู่กับที่   มันก็ไหลปนน้ำทะเล กระจายไปเรื่อย
สัตว์น้ำก็เหมือนกัน   ใครจะไปจำกัดเขต  ห้ามมันไม่ให้ว่ายออกจากบริเวณที่มีปัญหาได้ล่ะ  เรือไปจับนอกเขต  ก็อาจจะแจ๊กพอทเจอสัตว์น้ำที่มาจากแถวฟูกุชิมะก็ได้

ยกจานเด็ดมาจากอีกกระทู้หนึ่ง   ไม่เสิฟปลาดิบให้ละนะ   กินมากๆเดี๋ยวเจอพยาธิอย่างที่คุณม้าเตือนไว้
รับประทานปลาสุกดีกว่า   ปลา rockfish หรือ kinki  กินได้เช่นเดียวกับปลาแซลมอน
รูปซ้าย ต้มกับซีอิ๊ว   รูปขวา ทอดซีอิ๊ว ค่ะ

ขอบพระคุณในความกรุณา แต่ดูหน้าตาอาหารแล้ว จานที่กระทู้สัตว์ประหลาดน่ากินกว่าเยอะ


(http://www.reurnthai.com/index.php?action=dlattach;topic=5728.0;attach=42352;image)

ท่าทางคุณเพ็ญชมพูจะชอบซูชิ
ใกล้เที่ยงแล้ว    ไม่กลัวปลาดิบก็เชิญรับประทานอีกมื้อ

ขอบพระคุณสำหรับซูชิ แต่ถ้ามีให้เลือกขอซาชิมิเป็นอันดับแรก

ไปร่วมรับประทานบุฟเฟ่ต์อาหารญี่ปุ่น (ทางสายตา  ;)) ที่ พันทิป (http://topicstock.pantip.com/food/topicstock/2011/09/D11088968/D11088968.html) มี โอโทโร่ ของโปรดคุณนวรัตนด้วย แต่เห็นบอกว่าเหนียว คงแจ๊คพ็อตเจอปลาเกรดต่ำ  ???

(http://topicstock.pantip.com/food/topicstock/2011/09/D11088968/D11088968-67.jpg)

เลยหยิบซาชิมิปลา "กินไม่ได้"  (http://www.reurnthai.com/index.php?topic=5645.msg124793#msg124793) ของคุณโฮโบ มาฝาก มีแต่คนบอกว่าอร่อย

(http://topicstock.pantip.com/food/topicstock/2011/09/D11088968/D11088968-60.jpg)

รับประทานเสร็จอิ่มหมีพีมันแล้ว ว่าจะพาไปเที่ยวสวนสัตว์ต่อ

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ยกจานมากินหน้ากระทู้อย่างเจียมตัว   

ถ้าพาไปสวนสัตว์ในโตเกียว   ก็จะพาคุณเพ็ญชมพูไปเที่ยวสวนสัตว์ในฮอกไกโดเหมือนกันค่ะ

ขอใช้สิทธิ์ถูกพาดพิงครับ

ผมก็ไม่ได้ทานบ่อยจนเป็นผู้ชำนาญพิเศษหรอก แต่เห็นที่เขาวางขายในร้านดีๆมามาก ในรูปที่นำมาประกอบผมเห็นปุ๊บก็บอกกับตัวเองว่า นี่ไม่ใช่โอโทโร่นี่นา โอโทโร่สีจะไม่แดงแป๊ดอย่างนี้ เนื้อปลาจะออกสีชมพูและมีไขมันแทรกเป็นชั้นๆ

ครั้นเข้าไปดูต้นเรื่องตามลิงค์แล้ว ก็ขอยืนยันว่า ไม่ใช่โอโทโรแน่ครับ เชฟอย่ามามั่ว ชิ้นปลาทูนาที่ยกมามันไม่ใช่ส่วนพุงปลาที่จะมีโอโทโรอยู่แล้ว  ไม่ใช่เกรดสูงเกรดต่ำอะไร

โอทาโร่ เป็นอย่างนี้ใช่ไหมคะ

ขอคารวะผู้รู้เรื่อง "โอโทโร่" ตัวจริง ถึงว่าดูซาชิมิทูน่าในพันทิปแล้วเหมือนเคยมีวาสนารับประทานอยู่  ;)

ได้เวลาไปเที่ยวสวนสัตว์อุเอะโนะกันแล้ว ขอออกตัวก่อนว่าภาพสวนสัตว์ที่นำมาแสดงต้องนั่งยานเวลาย้อนไปอีก ๒๘ ปี ภาพที่อยู่ของสัตว์คงเปลี่ยนแปลงไปจากปัจจุบันมาก ไม่เหมือนวัดหรือศาลเจ้าที่มีการเปลี่ยนแปลงน้อย

นกฟลามิงโกฝูงนี้ ถ้าไม่สังเกตดี ๆ อาจนึกว่าอยู่ในสวนสัตว์เมืองไทย  ;D

สิ่งที่ต่างจากเมืองไทย โปรดสังเกตทางด้านซ้ายของภาพ จะเห็นมีเสื่อฟางคลุมต้นไม้อยู่


(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

อีกไม่นานคงเอาเสื่อที่คลุมออกแล้ว  ;D

นกเพนกวิน  ;D

ที่อยู่ปัจจุบันก็ดูมีความสุขดี  ;D

http://www.youtube.com/watch?v=EOUCvl3IPak

เขาลิง  ;D

ยังเหมือนเดิม  ;D

http://www.youtube.com/watch?v=9A5jpwZBEoc

จุดขายของสวนสัตว์คงจะเป็น "แพนด้าจากเมืองจีน" นี่เอง

ที่อยู่สมัยนั้นดูซ่อมซ่อไปหน่อย  ;D

ที่อยู่ปัจจุบันและแพนด้าตัวใหม่  ;D

http://www.youtube.com/watch?v=M1Kg2Srgk8s

ศาลาไทย ของขวัญจากไทยเนื่องในเนื่องในโอกาสฉลองครบรอบ ๑๒๐ ปี ความสัมพันธ์ทางการทูตไทย- ญี่ปุ่น เมื่อ พ.ศ. ๒๕๕๐  ;D

http://www.youtube.com/watch?v=PKeLHK1s_PE

ภาพจาก พันทิป (http://pantip.com/topic/30886704)

ไก่หางยาวที่สวนสัตว์อุเอะโนะ ยังไม่เคยเห็นตัวจริงเหมือนกัน  ;D


(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

แหะ แหะ โอโทโร่ครับ โอทาโร่เป็นข้าวเกรียบรวยเพื่อนร่วมกระทู้

เอาภาพมาให้เปรียบเทียบกัน
สองรูปบน มาจากลิงค์ของคุณเพ็ญ ซาซิมิในจานนั่นหั่นมาจากเนื้อปลาชิ้นที่เห็น เป็นช่วงสีข้างของปลา ต้องให้สัตวแพทย์ตอบว่าทำไมจึงมีพังผืดเล็กๆเยอะ ทำให้เหนียวไม่ค่อยอร่อยเท่าไร เป็นโทโรเหมือนกัน แต่เป็นเกรดรอง เรียกชุโทโร  

ส่วนรูปล่าง คือส่วนผนังท้องปลาที่ไปแล่เป็นโอโทโรครับ เหมือนหมูสามชั้น มันย่อง แต่อุดมไปด้วย OMEGA 3

ลิงค์นี้น่าตามไปดู

http://topicstock.pantip.com/food/topicstock/2009/05/D7922310/D7922310.html

อ้าว ไปลดเกรดปลาไฮโซเข้าให้แล้ว
ขออำภัย

เชิญต่อที่กระทู้นี้ค่ะ

ญี่ปุ่น ญี่ปุ๊น ญี่ปุ่น 2 (http://www.reurnthai.com/index.php?topic=5737.msg124820;topicseen#msg124820)

เอาเป็นวา หากเป็น ญี่ปุ๊น ญี่ปุ่น นอกโตเกียว โปรดติดตามที่กระทู้ภาค ๒  ;D

มีเรื่องสวนสัตว์ติดพันจะที่อุเอะโนะอยู่อีกหน่อย  สวนสัตว์อุเอะโนะอยู่ในเมืองจึงมีที่ไม่กว้างขวางมากนัก ดังนั้นจึงขยายสาขาไปชานเมืองโตเกียวเป็นลักษณะสวนสัตว์เปิด ชื่อว่า สวนสัตว์ทามะ (多摩動物公園 - Tama Dobutsukoen)

(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e7/Tama-zoo.jpg/800px-Tama-zoo.jpg)

ภาพข้างบน ขอยืมมาจาก คุณวิกกี้ (http://en.wikipedia.org/wiki/Tama_Zoological_Park)

ดาราของที่นี่น่าจะเป็นสิงโตจากแอฟริกา  ;D

มีรถบัสพานักท่องเที่ยวเข้าไปชมอย่างใกล้ชิด  ;D

เป็นที่ชื่นชอบของทั้งเด็กและผู้ใหญ่เป็นอย่างยิ่ง

http://www.youtube.com/watch?v=DFHZcQHEI-o

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ครั้งที่ไปชมเห็นกอริลลาอยู่ด้วย ปัจจุบันอาจจะย้ายไปที่สวนสัตว์อุเอะโนะแล้วก็เป็นได้ เพราะส่องอินทรเนตรดูข้อมูลที่สวนสัตว์ทามะแล้วไม่เห็นมีพูดถึง  ;D

โหลดแผนที่สวนสัตว์ทามะ (http://www.tokyo-zoo.net/thai/tama/index.html)และสวนสัตว์อุเอะโนะ (http://www.tokyo-zoo.net/thai/ueno/index.html#visitor) (เป็นภาษาไทยซะด้วย) มาดู พบว่าตอนนี้เค้าย้ายกอลิลลาไปสวนสัตว์อุเอะโนะแล้วครับ

พูดถึงแผนที่ภาษาไทย มีสถานที่หนึ่งซึ่งคนไทยควรรู้จัก โดยเฉพาะเมื่อต้องการซื้อของฝากที่โตเกียว นั่นคือ "ตึกม่วง"


ตึกม่วงมีชื่อจริงว่า ร้าน Takeya ขายของสารพัด ราคาถูกสุด ๆ เป็นจุดหมายของคนไทยส่วนมากที่จะไปช็อปปิ้งของฝากก่อนกลับบ้าน มากเสียจนข้อมูลภาษาต่างประเทศ ๑ ใน ๔ ภาษาที่ร้านทำขึ้นมีภาษาไทยอยู่ด้วยนอกนั้น  คือ จีน เกาหลี และอังกฤษ  (http://takeya.page-view.jp/guide2/pageview/pageview.html#page_num=1)

แผนที่ภาษาไทยของร้าน  ;D

แผ่นโบรชัวร์ ๓ ภาษา อังกฤษ เกาหลี และไทย มีแจกไว้ที่หน้าร้าน  ;D

ภาษาไทยที่ใช้ในโบรชัวร์มีบางแห่งดูแปลก ๆ (สงสัยจะวานคุณกุ๊กช่วยแปล) บางคำก็ไม่ได้แปลไว้ คงต้องให้ช่วยกันเดาหน่อยว่าหมายถึงอะไร  ;D

น่าจะเชิญคุณตั้งเข้ามาอธิบายภาษาไทยสไตล์ญี่ปุ่นยิ่งนัก  ;)

ตอนนี้นึกออกคำเดียว    คณะกรรมการทีวี ที่ขายรวมกับโซฟา   แปลมาจากคำว่า TV board
ตัวการเรื่องนี้น่าจะเป็นคุณกู๊ก  ไม่ใช่ใครอื่น

ภาพล่าง  คณะกรรมการทีวีแบบต่างๆ

เค้าแก้แล้วมั้งครับ

นึกออกคำที่สอง
ม่าน/ตาบอด/ความปรารถนาดี
แปลได้แต่ ตาบอดค่ะ  จากคำว่า blinds    ส่วนความปรารถนาดี ยังนึกไม่ออกว่าเป็นเครื่องใช้ชิ้นไหน

ข้างล่างนี้คือตาบอดสองแบบ  เราเรียกว่าบังตาหรือมู่ลี่

นี่คุณกู๋แปลปะกิตให้คนไทย ลูกถ่ายจากหน้าร้านเบเกอรี่ส่งมาให้ดู

เวอร์ชันของคุณนวรัตนทันสมัยกว่าจริง ๆ  ที่นำมาแสดงคงเป็นเวอร์ชันเก่าอยู่ในเว็บของทางร้าน  

แต่มีข้อมูลเวอร์ชันเก่าภาษาอังกฤษให้ศึกษาเปรียบเทียบ  ;D

เผอิญไปเจอโบรชัวร์ภาคภาษาไทยของร้านทาเคยะฉบับล่าสุดที่ติดมือมาจากญี่ปุ่น หน้าตาเป็นอย่างนี้  ;D 

เสียดายว่าตัวอักษรเล็กมากค่ะ เลยอ่านไม่รู้เรื่อง 

หากคุณเทาชมพูสนใจรายการสินค้าในอาคารไหน จะขยายมาให้อ่าน  ;)

ขออนุญาตเข้าที่กระทู้ญี่ปุ่นหมายเลย ๑ เพราะเกี่ยวกับเรื่องโตเกียว

ปีนี้อากาศวิปริตไปทั่วโลก อย่างที่อังกฤษของคุณประกอบ ที่ลอนดอนน้ำก็ท่วมพอ ๆ กับที่กรุงเทพฯเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา
 (http://www.reurnthai.com/index.php?topic=5739.msg130672#msg130672)

ปีนี้ที่โตเกียวหิมะตกหนักเป็นประวัติการณ์ นับเป็นสถานการณ์เลวร้ายที่สุดที่กรุงโตเกียวเผชิญ ในรอบ ๔๕ ปี (http://www.komchadluek.net/detail/20140214/178962.html#.Uv8QvxjNuM8)

http://www.youtube.com/watch?v=UfHLwrohCJ0

แม้แต่คนญี่ปุ่นเองยังตื่นเต้น

(http://ptcdn.info/emoticons/smiley/อมยิ้ม04.png)

ได้บรรยากาศโตเกียวเมืองหิมะไปพอสมควร ขอเชิญไปต่อได้ที่ ญี่ปุ่นหมายเลข ๒


(http://ptcdn.info/emoticons/toy_h/08.png)

ขออนุญาตเข้าที่กระทู้ญี่ปุ่นหมายเลข ๑ อีกครั้ง เพราะเกี่ยวกับเรื่องโตเกียว  ;D

โตเกี๊ยว โตเกียว โตเกียวเมื่อร้อยปีก่อน

https://youtu.be/BYOGClmmeao