ได้ลองดูผลงาน AI สองชิ้นๆ แรกให้เขียนบทวิจารณ์หนังเรื่องหนึ่งในแบบคุณก้อง ฤทธิ์ดี(แห่งบางกอกโพสต์)
ออกมาอ่านได้ลื่นไหลแต่ทื่อๆ ทั่วไป ไม่รู้สึกว่ามีความแตกต่างเป็นแนวคุณก้อง (ไม่แน่ ในอนาคตอาจพัฒนาไปถึง)
อีกชิ้นให้แต่งเพลงในแบบของนักร้องนาม Nick Cave (ไม่เคยฟังผลงาน) แล้วเขาตอบว่า
..... as far as I know, algorithms don’t feel. Data doesn’t suffer. ChatGPT has no inner being,
it has been nowhere, it has endured nothing, it has not had the audacity to reach beyond its limitations,
and hence it doesn’t have the capacity for a shared transcendent experience, as it has no limitations
from which to transcend. ChatGPT’s melancholy role is that it is destined to imitate and can never have
an authentic human experience, no matter how devalued and inconsequential the human experience may in time become.
https://www.theredhandfiles.com/chat-gpt-what-do-you-think/?fbclid=IwAR1GQxRFfd2IBJFaoBz9ho6nySW2wL76p67AeMhb2wg6GjE2waw2q0k08hU ในเมื่อ AI ใช้งานง่าย,ได้ผลงานเร็ว,ลงทุนน้อย,ราคาถูก ในที่สุดเราก็จะได้เห็นผลงานออกมามากมายและมีหลายคนทดลองอ่าน
แต่ในที่สุดก็จะพบว่า มันไม่ใช่ สำหรับนักอ่านเอาจริงจัง(มีกำลังซื้อ) ส่วนนักอ่านผ่านๆ เพลินๆ ก็คงจะซื้อมาอ่านเพื่อผ่านเวลาแบบ
"นิยายสิบสองบาท” (นิยายขนาดสั้น ตีพิมพ์เป็นเล่มขนาดเล็ก ความยาว 80 หน้า ขายในราคา 12 บาท เรียกอีกอย่างว่า “นิยายเล่มเล็ก”
หรือ “นิยายปกดารา” เนื่องจากนิยมใช้ภาพถ่ายดารานักแสดงที่มีชื่อเสียงขณะนั้นพิมพ์ปก matichonweekly)
ส่วนนักเขียน "นิยายร้อยบาท" เชื่อว่าจะยังมีผู้ติดตามเฉพาะกลุ่มต่อไป หากว่ายังมีไฟ,ไม่วางปากกาลง