มองในแง่รูปแบบฉันทลักษณ์แล้ว
ถึงเป็นปราชญ์ก็เป็นปราชญ์นอกประเทศ
เป็นเชื้อเปรตมิใช่ปราชญ์ราชฐาน
เป็นกลอนเก้า ต่างจากรูปแบบพิมพ์นิยมของสุนทรภู่จนยากที่จะเชื่อว่าเป็นผลงานของสุนทรภู่จริง พลอยทำให้สงสัยข้อมูลอื่นๆที่ได้จากเจ้าคุณสโมฯ ไปด้วยครับ
ในแง่ท่านแต่งกลอนแปดแพทเทิร์น ๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐ เป็นหลัก แต่เราก็ยังสามารถเห็น
ท่านแต่งแพทเทิร์น ๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐ ในบางวรรคได้ไม่มากไม่น้อยครับ เช่น
พระอภัยมณี ตอนโยคีช่วยสุดสาคร
เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา
ประคองพา ขึ้นไปจน บนบรรพต ตามด้วย
ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด
ก็ไม่คด เหมือนหนึ่งใน น้ำใจคนนิราศภูเขาทอง โอ้บาปกรรมน้ำนรกเจียวอกเรา
ให้มัวเมา เหมือนหนึ่งบ้า เป็นน่าอาย ตามด้วย
ไม่เมาเหล้า แล้วแต่เรา ยังเมารัก สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน
สุภาษิตสอนหญิง มีสลึง พึงบรรจบ ให้ครบบาท อย่าให้ขาดสิ่งของต้องประสงค์
มีน้อยใช้น้อยค่อยบรรจง อย่าจ่ายลงให้มากจะยากนาน
ไม่ควรซื้อ ก็อย่าไป พิไรซื้อ ให้เป็นมื้อเป็นคราวทั้งคาวหวาน
เมื่อพ่อแม่แก่เฒ่าชรากาล
จงเลี้ยงท่าน อย่าให้อด รันทดใจ แต่ก็มักจะเป็นวรรคเดียวที่แทรกเข้ามา,ไม่ติดต่อกันไปอย่างในกลอน ปราชญ์เปรต นี้