เรือนไทย

 เรื่องนี้อาจจะเป็นเรื่องที่ไม่อยู่ในความสนใจแล้วก็เป็นได้ แต่อยากทราบความคิดเห็นว่า ท่านรู้สึกอย่างไรกับการที่เห็นโบราณวัตถุของไทยในพิพิธภัณฑ์ต่างประเทศ และเราควรส่งเสริมแก้ไขอย่างไรกับการปลูกจิตสำนึกให้คนเห็นคุณค่าของโบราณวัตถุ
ในเชิงอนุรักษ์มากกว่าเชิงธุรกิจ

 รู้สึกว่าการดูแลของพิพิธภัณฑ์ที่มีมาตรฐานสูงไม่ว่าจะที่ไหนก็ตาม คือการดูแลของพิพิธภัณฑ์


แต่การอยู่ในมือของนักสะสมเอกชนหลายคนที่ไม่เข้าใจวิธีการเก็บรักษาโบราณวัตถุ ไม่ว่าจะชนชาติใดก็ตาม เป็นการทำลายโบราณวัตถุนั้นๆทางอ้อม



เคยเห็นตู้พระธรรมลายรดน้ำที่ถูกนำมาใส่หนังสือ
ผ้าภูษายกที่ถูกพับ ถูกนุ่ง
เครื่องเบญจรงค์ เครื่องลายครามที่ถูกนำมาใส่อาหาร
หรือแม้กระทั่งสร้อยลูกปัดโบราณที่ถูกทำแตกเวลาเข้าตัวเรือน ถูกขัดผิว และแช่น้ำมัน



ถ้าเทียบกับการเก็บรักษาโดยพิพิธภัณฑ์ที่ได้มาตรฐานแล้ว ผมเลือกอย่างแรก