เรือนไทย

ลอมพอกอาภรณ์ที่หายไป

เมื่อสิ้นกรุงเก่าื วัฒนธรรมต่างๆ ในสมัยอยุธยาก็ยังมีสืบเนื่องต่อมา
เช่น มหรสพ ปี่พาทย์ โขน และละคร

แต่ทำไมลอมพอก หรือหมวกขุนนางทรงสูงสมัยพระนารายณ์
ไม่มีการสืบสานนำมาใช้งานต่อเนื่อง ในกรุงรัตนโกสินทร์ตอนต้น

รบกวนท่านผู้รู้ช่วยหาคำตอบด้วย

อาภรณ์นานาชาติ
หมวกขุนนางสมัยพระนารายณ์ โดดเด่น ไม่เหมือนใคร

เสื้อคอวี เอกลักษณ์เฉพาะตัว ก็หายไปตามกาลเวลา

ภาพอื่นของลอมพอก

ขอความรู้พื้นฐานเลย นะครับ คำที่ว่านี้ดั้งเดิมมาจากภาษาอะไร ครับผม สำหรับระดับไหนใส่ครับผม เห็นโฆษณาวันก่อน มีตลกแต่งตัวแบบเทวดาใส่คล้ายๆแบบนี้ครับผม
มานิต

เคยมีผู้สันนิษฐานให้ฟังว่า “ลอมพอก” น่าจะมาจากภาษาชวา แปลว่า “พริก”
จริงเท็จแค่ไหน ก็จนปัญญา เพราะไม่รู้จักภาษาชวา
ไม่ทราบว่ามีผู้รู้ท่านไหนในที่นี่ พอจะบอกได้บ้างหรือไม่

เท่าที่จดจำเล่าเรียนมา ท่านว่าพริกมาถึงเมืองไทยพร้อมชาวโปรตุเกสในสมัยอยุธยา
ซึ่งตั้งถิ่นฐานในย่านเอเซียแถบหมู่เกาะโมลุกกะ สุลาเวซี และชวาตั้งแต่สมัยอยุธยาตอนต้น
ก่อนหน้าพวกพวกดัชต์เสียอีก

และพอท่านๆ ชาวโปรตุเกสแยกย้ายกันมาถึงอยุธยา ก็ได้พกพริกติดตัวมาด้วย
ชาวสยามเราเรียกว่า “พริกเทศ”
ส่วนพริกพื้นเมือง รสชาติเผ็ดร้อนเป็นเม็ดกลมๆ เป็นช่อๆ เรียกว่า “พริกไทย”

อย่ากระนั้นเลย เรามาลองเปรียบเทียบเจ้า “ลอมพอก” กับ “พริก” สีสวยดูซิว่าหน้าตาใกล้กันแค่ไหน

ป.ล. รูปหมู่แสดงอาภรณ์นานาชาติที่โพสต์มาก่อนหน้านี้  ก็ไม่เห็นมีหมวกชาติไหนคล้ายลอมพอกเลย

ลอมพอกไม่ได้หายไปไหน คุณยังเห็นได้ทุกปีในพระราชพิธีพืชมงคลจรดพระนังคัลแรกนาขวัญ

 ;D

ขอบพระคุณสำหรับความรู้ครับผม (ความรู้นี่บางทีท่านก็แฝงอยู่ในหลายๆที่นะครับ เช่นคำว่า แปดสาแหรก ผมน่ะงงมานาน เพิ่งได้อ่านเจอในเว็บนี้แหละครับ แต่จำกระทู้ไม่ได้ ว่ามาจากคำว่า แปดสายแรก)
มานิต