เรือนไทย

จุดเริ่มต้นของเรื่องนี้อยู่ที่ว่า เมื่อค.ศ. 1896 (หรือพ.ศ. 2439 ตรงกับรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว)
มีสตรีผู้หนึ่งชื่อนางแอนนา มาเรีย ดรูซ เป็นภรรยาม่ายของนายวอลเตอร์ โธมัส ดรูซ  ได้ยื่นคำร้องต่อรัฐมนตรีกระทรวงมหาดไทยของอังกฤษ
ขอให้อนุมัติยอมให้นางเปิดโลงศพของนายโธมัส ชาร์ลส์ ดรูซ  พ่อของสามีนาง ซึ่งตายไปเมื่อค.ศ. 1864 ขึ้นมาอีกครั้ง  เพื่อพิสูจน์ว่าในโลงนั้นมีศพของนายดรูซจริงหรือไม่

เพราะนางเชื่อมั่นว่านายโธมัส ช.ดรูซไม่ได้ตายจริง อย่างที่ทำทีว่าตายไปเมื่อ 32 ปีก่อน   ในโลงนั้นไม่มีศพของเขา
นายดรูซทำเรื่องมรณกรรมปลอมๆไปยังงั้นเอง  หลอกผู้คนให้หลงเชื่อว่าเขาตายไปแล้ว  
แต่ตัวจริงเขายังมีชีวิตอยู่จนกระทั่งตายไปจริงๆเมื่อ ค.ศ. 1879 คือเมื่อ 17 ปีก่อน

นายโธมัส ชาร์ลส์ ดรูซ มีอาชีพเป็นพ่อค้าขายเครื่องเรือนมือสอง  ตั้งร้านค้าอยู่ที่ถนนเบเกอร์  
ใครเป็นแฟนนิยายนักสืบเชอร์ล็อค โฮล์มส์ คงจำได้ว่าเป็นถนนสายที่พำนักของเขานั่นเอง
แต่นอกจากมีฐานะค่อนข้างดีตามประสาพ่อค้าแล้ว   ก็ไม่ปรากฏว่าพี่แกเคยได้ทำอะไรชวนสะดุดตาสะดุดใจไปกว่าพ่อค้าอื่นๆทั่วไป
ก็ก้มหน้าก้มตาค้าขาย มีครอบครัวลูกเต้าไปตามปกติ จนกระทั่งถึงแก่กรรม
ดังนั้น มท. 1 ของอังกฤษและผู้ที่เกี่ยวข้องได้อ่านคำร้องนี้จึงฉงนยิ่งนักว่า   นายดรูซมีความจำเป็นอะไรถึงต้องหลอกตบตาผู้คนตลอดจนลูกเต้าด้วยวิธีการแปลกประหลาดยังงั้น

คำชี้แจงของนางแอนนา มาเรีย ดรูซ แทบจะทำให้ผู้ได้ฟัง หงายหลังตกเก้าอี้ไปตามๆกัน

 อยากรู้เรื่องเร็วๆจัง.....
จะลองเดาแบบนิยายน้ำเน่าดูนะเผื่อจะถูก....
คือสงสัยว่า นายดรูซคนนี้ต้องมีเบื้องหลังที่ต้องเปิดเผยไม่ได้ แน่ๆ เพราะถ้าเปิดเผยขึ้นมาอาจจะต้องสั่นสะเทือนสังคม หรือวงการในยุคนั้นเป็นอย่างแรง
เช่นเขาอาจจะมีพี่ชาย หรือน้องชายฝาแฝดอีกคน ที่ต้องมาตายกระทันหัน และการจากไปนั้นอาจมีผลต่อการเงินของครอบครัวเขาหรือ ตัวเขาเอง เลยจำเป็นต้องสวมรอยหรือปลอมตัวเป็นอีกคนไป และเพื่อไม่ให้ความแตกจากการต้องคอยเปลี่ยนร่างบ่อยๆ ก็เลย ต้องยอมให้ตัวตน ที่ด้อยกว่า ตายไป เพื่อที่จะได้ทุ่มเทให้กับการปลอมตัวอย่างแนบเนียน....
ถูกต้องมั๊ยครับ.... ท่าน อ.เทาชมพู...

 สวัสดีค่ะ คุณเทาชมพู

ขอลงชื่อรออ่านด้วยคนนะคะ

 รอค่ะ รอ มาต่อเร็วๆนะค่ะ

มารออ่านด้วยคนค่ะ

ปกติชอบอ่านนิยายแนวลึกลับ สืบสวนสอบสวน แต่พอเจอชีวิตจริงเข้าก็หงายเก๋งทุกทีเลย

 แหม  เข้ามานั่งล้อมวงกันคึกคักอุ่นหนาฝาคั่ง
คุณ Akira มีแววว่าจะเป็นนักสืบได้...

ต่อค่ะ

คำแถลงของนางแอนนา มาเรีย ดรูซ ก็คือ  นายโธมัส ชาร์ลส์ ดรูซ พ่อสามีของเธอนั้น  หาใช่ตัวจริงไม่

ถ้าจะเปรียบเขาก็เหมือนตัวละครตัวหนึ่งที่รับบทบาทพ่อค้า และหัวหน้าครอบครัวให้ชาวบ้านดูเท่านั้นเอง    
เขาเล่นบทนี้มาจนกระทั่งถึงจุดๆหนึ่งก็พอแล้ว  ไม่อยากเล่นอีก   ก็เลยสร้างสถานการณ์ว่าตัวเองถึงแก่กรรม    เพื่อจะได้หายหน้าไปจากครอบครัวและเพื่อนฝูงที่รู้จักเขา
แล้วเขาก็กลับไปเป็นตัวจริง    ดำเนินชีวิตตามที่เป็นอยู่จริงๆ ในสถานที่อีกแห่งหนึ่งของอังกฤษ    จนกระทั่งถึงแก่กรรมไปตามอายุขัย

ชายที่เป็นตัวจริงของนายโธมัส ชาร์ลส์ ดรูซ คือวิลเลียม คาเวนดิช เบนติงค์-สก๊อต  มีศักดิ์เป็น ดยุคแห่งปอร์ตแลนด์คนที่ 5 นั่นเอง

 พอข่าวนี้แพร่ออกไปตามหน้าหนังสือพิมพ์   ประชาชนชาวอังกฤษก็ตื่นตระหนกกันไปทั่วประเทศ  
เพราะว่าดยุคแห่งปอร์ตแลนด์เป็นขุนนางใหญ่ระดับชาติ   พูดถึงศักดิ์ตระกูลแล้วก็ถือว่ายืนอยู่แถวหน้าของขุนนางทีเดียว  
ถ้าเป็นเมืองไทยอาจจะเทียบกับ"เจ้าพระยา" อะไรทำนองนั้น

จู่ๆมีอำแดงชาวบ้านสักคนมาฟ้องร้องว่า เจ้าพระยาท่านนั้นได้ปลอมตัวไปเป็นอาเฮียอากู๋ค้าขายอยู่แถวท่าน้ำราชวงศ์ตั้งหลายสิบปี  มีเมียมีลูกเป็นพรวน
ราษฎรไทยจะโจษขานกันอื้ออึง  ขุนนางผู้ลากมากดีไทยจะสะเทือนกันขนาดไหน    ชาวอังกฤษก็ขนาดนั้นละค่ะ

ตัวท่านดยุคที่ตกเป็นข่าวนี้ถึงแก่อนิจกรรมไปนานแล้ว    ในเมื่อตามหลักฐานที่มีในตระกูล  ท่านเป็นคนโสด   ไม่มีลูกเมีย  ไม่มีพี่น้องที่ยังมีชีวิตอยู่  
มรดกมหาศาลและบรรดาศักดิ์ดยุคแห่งปอร์ตแลนด์ก็เลยตกทอดไปถึงญาติคนที่ใกล้ทางสายเลือดที่สุดเท่าที่จะหาได้   ซึ่งก็เป็นญาติห่างๆ

 ท่านดยุคล่วงลับไปนานแล้ว    มรดกก็ตกทอดไปสู่ผู้อื่นอยู่หลายปี     อยู่ๆมีหญิงธรรมดาสามัญคนหนึ่งมาแฉว่าท่านดยุคแอบปลอมตัวไปเป็นพ่อค้าเครื่องเรือนอยู่นานหลายสิบปี จนมีเมียมีลูก  
โดยไม่มีญาติทางสกุลเดิมรู้ระแคะระคายเลย   ก็กลายเป็นข่าวใหญ่อื้อฉาวไปทั้งประเทศ

นางแอนนา มาเรีย ดรูซ ก็แถลงฉาดฉานให้เหตุผลต่อไปอีกว่า

"คนที่ล่วงรู้ว่าท่านดยุคกับนายดรูซเป็นคนๆเดียวกันมีอยู่นะคะ คือลูกน้องที่ร่วมงานกับท่าน  
รับภาระช่วยดูแลให้การปลอมตัวเป็นไปอย่างสะดวก     ช่วยให้ท่านดำเนินชีวิตสองด้านได้โดยไม่มีใครสงสัย
จนวันหนึ่งท่านไม่อยากเล่นละครอีก ท่านก็กำจัดนายดรูซโดยให้ทำเป็นป่วยตายเสีย  
แต่ในการฝังศพนั้นไม่มีแพทย์คนไหนออกใบมรณบัตรให้     หีบศพก็หนักมาก   ทั้งที่นายดรูซเป็นคนผอม  
คนงานคนหนึ่งเคยบอกว่ารับจ้างเอาตะกั่วออกมาจากฝาหีบ  ก็เป็นได้ว่าในหีบศพไม่มีอะไรนอกจากตะกั่ว"

ของดีมีน้อย  วันจันทร์มาต่อค่ะ

 แม้จะมีนิดเดียวแต่ก็เป็นเรื่องที่น่าสนุกและชวนให้ติดตามนะคะ
คิดว่าที่เจ้(นางแอนนา)แกมาฟ้องนั้นคงจะเป็นเพราะหวังทรัพย์สมบัติมังคะ  บางทีถึงโอกาสที่จะเป็นจริงมีน้อยแต่ก็ยังมีโอกาสที่จะเป็นไปได้อยู่...เราคิดว่าถ้าเจ้แกรู้ว่าพ่อของสามีอาจจะเป็นใครซักคนที่มีฐานะไม่ได้ดีกว่าฐานะเจ้แกเท่าไหร่ เจ้แกก็คงไม่มาฟ้องร้องหรอกค่ะ  แต่นี่เป็นถึงท่านดยุคเชียว...

 ถ้าเป็นสมัยปัจจุบัน คงเดาว่า หวังเงินประกันชีวิตมั้งคะ

ถ้าให้เดาเอามั่วๆ

คงเดาว่า ท่านลอร์ดคงใช้ชื่อนายดรูซ สำหรับการกระทำบางอย่างที่เผยไม่ได้

เช่นแต่งงานกับสาวไม่มีสกุล


ชักจะเพี้ยนแล้วล่ะค่ะ

 อาจารย์เล่น ยักเอาไว้ ทำเอานอนไม่หลับไปด้วยคน อ่านแล้ว...มันก็ยิ่งกว่าน้ำเน่าอีกแฮะ

ติดตามต่อไปดีกว่า...ว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป

 หรือไม่ก็

ขณะที่นางแอนนากำลังรอฟังผลคำตัดสินจากศาลอยู่นั้น
ลูกสาวแสนสวยของนางแอนนาก็อาสาไปทวงสมบัติคืนอีกทางหนึ่งด้วย
และแล้ว... เธอก็ได้พบรักกับชายหนุ่มสุดหล่อซึ่งเป็นลูกชายของเจ้าของมรดกนั้นเอง อิๆ

ไม่ทราบว่าวันจันทร์ เรื่องราวที่แท้จริงจะเป็นยังไง  จะเน่าเหมือนเรื่องของพี่เฟื่องแก้ว หรือของผม หรือจะเน่ากว่า ก็รอฟังด้วยความตื่นเต้นครับ

ขอบพระคุณอาจารย์เทาชมพูมากครับ ที่ได้นำเรื่องราวดีๆ มาเล่าให้พวกเราฟังกันเสมอ ๆ ครับ

 อันว่าเทพเจ้าย่อมไม่เข้าข้างคนโลภฉันใด
แอนนาผู้ละละโมภอาจถึงคราวเคราะห์ฉันนั้น

เหตุที่ทายเช่นนี้เป็นเพราะมีข้อบทกฎหมายอยู่ข้อหนึ่งที่เกี่ยวกับการพูดเพ้อเจ้อมดเท็จ (perjury charge)
และปิดบังความจริง หากราษฎรนายใดหรือนางใด รู้เห็นการกระทำผิด แล้วปิดบังความจริง ไม่รายงาน
ให้เจ้าหน้าที่บ้านเมืองทราบ อาจต้องข่ายสมรู้ร่วมคิด ซึ่งเป็นอาญาโทษ จองจำหรือกักบริเวณ

อยากติดตามต่อไป...อยากรู้ว่านางจะได้รางวัลส่วนแบ่ง หรือเป็นอย่างไรอ่ะค่ะ

 นั่งพิมพ์งานมาตั้งแต่บ่ายโมงจนตาลายแล้วครับ
ได้เข้ามาอ่านกระทู้อาจารย์ก็ทำให้มีแรงอ่านต่อไปได้
ขอบพระคุณสำหรับกระทู้ดีๆครับ

 กำลังสนุกอยู่เลย พรุ่งนี้คงไม่เป็นอันทำงานแน่ๆเลยค่ะ
มัวแต่จะรีบกลับมาอ่านตอนต่อไป

 เอ แต่จากที่อาจารย์บอก นายคนนี้ตอนเป็นพ่อค้าก็มีฐานะค่อนข้างดี
ดังนั้น หากเมื่อเขาเสียชีวิตไปแล้ว ภรรยา หรือรวมทั้งลูกๆ ของเค้า
ก็น่าจะมีชีวิตที่ค่อนข้างจะสุขสบายนี่คะ
ถ้ามองโลกในแง่ดี ก็น่าจะเป็นปัญหาเรื่องสิทธิ
หรือว่าต้องการให้คนอื่นได้รับรู้ มากกว่า

 หรือ เรามองโลกในแง่ดีเกินไป  
รออาจารย์เทาชมพูมาเฉลยดีกว่าค่ะ

คุณพิทยาคะ    ดิฉันเห็นว่าคุณเสียมารยาทมากที่ทำอย่างนี้  ไม่ว่าคุณตั้งใจหรือไม่ก็ตาม
กระทู้นี้จะอ่านสนุกได้ถ้าหากว่าไม่มีใครเอาตอนจบมาเล่าเสียก่อน  มันก็เหมือนอ่านเรื่องสืบสวนสอบสวน เพียงแต่เป็นเรื่องจริง  ที่ชวนให้ติดตามอ่านถ้าไม่มีใครชิงเฉลยออกมา

คุณอาจจะแก้ตัวว่าคุณเล่าเฉพาะบางส่วน ยังมีรายละเอียดที่ให้ดิฉันเล่าต่อ     แต่ขอถามหน่อยว่ามันมีความจำเป็นอะไรที่คุณจะต้องมาบอกแม้แต่บางส่วน
ถ้าหากว่าคุณอยากรู้ ไปเสาะแสวงหาอ่านเองในเว็บต่างๆ  คุณรู้แล้วคุณก็เก็บความรู้นั้นไว้กับตัว   หรือจะเข้ามาร่วมวงออกความเห็นเมื่อกระทู้นี้เล่ามาถึงตอนจบ  ก็น่าจะเหมาะกับกาลเทศะมากกว่า

ดิฉันขอปิดกระทู้นี้เป็นการประท้วงคุณพิทยา  และขอบอกว่าดิฉันเสียกำลังใจ และเสียแรงกับคนอ่านแบบนี้  ซึ่งมีมาเรื่อยๆ หมดคนนั้นก็มีคนนี้  ก่อนหน้านี้ไม่เคยออกความเห็นในเรือนไทย พอได้จังหวะ ก็โผล่เข้ามาดื้อๆ
ลบไม่ไหวค่ะ  ลบของคนหนึ่งก็มีชื่อใหม่คนใหม่มาอีก
จะไม่มีกระทู้ทำนองนี้ออกมาอีกแล้ว    พอกันที