เรือนไทย

           
            (๑)--อยู่โลกนี้นานไปยิ่งได้เห็น
บางคนเน้น “อัตตา”ตนเป็นใหญ่
เห็นตนเป็น “เอกบุรุษ”สุดเหนือใคร
คนอื่นเขาโง่เง่าไร้วิจารณญาณ
             ยิ่งมี “สื่อ”ถือไว้ใต้อาณัติ
โอ่อวดว่าวิสัยทัศน์ตนแตกฉาน
แปรเพื่อนเป็นปรปักษ์โง่ดักดาน
มองเห็น “มิตรร่วมต้าน”เป็นพาลภัย
            เราเป็นเพียงบุรุษที่สามตามสังเกต
ไม่รู้เลศเหตุเปลี่ยนแปลงแหนงไฉน
ไร้ข้อมูลเบื้องลึกศึกเนื้อนัย
จึงเคลิ้มใจนึกน่าศรัทธาตาม
         
           (๒)-- เหมือนอดีต “ตาดูดาวเท้าติดดิน”
ที่มองหมิ่นใครต่อใครไม่เกรงขาม
เห็นชาวบ้านเป็น “รากหญ้า”เปรียบประณาม
คือหนึ่งความตนประเสริฐเลิศ “อัตตา”
            เหมือนหนึ่งนักถือศีลอวดกินเจ
ไม่ยอมพ่ายถ่ายเทปลงสังขาร์
เห็นความคิดตนประเสริฐเลิศโลกา
เห็นใครผิดไปทั่วหล้า...นอกจากตน
            ล้วนเคยเห็นเป็นคนดีที่น่าคบ
จนได้พบตัวตนจริงยิ่งสับสน
เสียดายเอ๋ยที่ล้วนกล้าหาญผจญ
และล้วนล้นเฉลียวฉลาดชาติต้องการ
           ล้วนแล้วทรัพยากรกระฉ่อนชื่อ
คนร่ำลือวิสัยทัศน์ชัดแตกฉาน
เสียดายแต่ถือ “อัตตา”เหลือประมาณ
ใครเห็นค้านปานตั้งตนเป็นศัตรู
           
           (๓)-- บ้านเมืองเกลื่อนนักเลือกตั้งพวก “กังฉิน”
สามัญชนล้นแผ่นดินแสนหดหู่
เชิญคนเก่งลดอัตตาหันมาดู
นำชนสู่”ประชาธิปไตย”อันแท้จริง
           มิใช่ปากเป็น“นักประชาธิปไตย”
แต่หัวใจ “เผด็จการ”มันเข้าสิง
เชื่อเถอะ..เคยหลงศรัทธา...จึงกล้าติง
กลัวเป็นลิงเหลิงพองขนล้น “อัตตา” !!!

                                                  ราตรี ประดับดาว

"ราตรี ประดับดาว" เป็นนามปากกาของอาจารย์ประยอมใช่ไหมคะ

ได้เจอท่านเมื่ออาทิตย์ก่อน ท่านใจดีมาก
ไม่คิดว่าท่านจะเขียนบทกวีแบบดุเหมือนกัน

ใช่ค่ะ
คุณประยอมเขียนกลอนได้หลายแบบค่ะ