การข้ามแม่น้ำมายังถนนใหม่นี้ ยังไม่มีสะพานครับ ต้องใช้เรือโดยสารข้ามฟาก ซึ่งอย่าไปนึกภาพว่าเหมือนเรือด่วนเจ้าพระยานะครับ เป็นเรือที่ต่อด้วยไม้ ไม่มีหลังคา รองรับผู้โดยสารได้ราวๆ 6-8 คน ใช้คน 1 คน ในการขับเคลื่อนด้วยวิธีการ "แจว"
ท่าเรือข้ามฟากนี่ เป็นกิจการของคุณย่าผมเองแหละครับ แต่เรื่องแจวเรือนี้ เป็นเรื่องรุ่นคุณพ่อผมยังหนุ่มๆ โน่นแหนะครับ มาถึงรุ่นผม เรือเหล่านี้ ก็ติดเครื่องยนต์ แบบเรือหางยาวกันหมดแล้ว แล้วผมก็แจวเรือไม่เป็นซะด้วยสิครับ
จำได้ว่าตอนเล็กๆนั่งเรือจ้างข้ามแม่น้ำเจ้าพระยา มีคนแจวเรือเป็นชายวัยกลางคน นุ่งกางเกงผ้าเก่าๆ มีผ้าขาวม้าเคียนเอว บางคนก็เอาผ้าขาวม้าพันหัวไว้ เขาผูกเรือไว้ข้างๆท่าน้ำ เรียกลำไหนก็ได้มีหลายลำ เป็นเรือไม่มีประทุน เหมือนในรูปนี้ละค่ะ
ก้าวจากหัวเรือลงนั่งบนไม้กระดานที่ปูอยู่เป็นช่วงๆในลำเรือ คนแจวก็ปลดเชือกที่คล้องกับเสาออก แล้วแจวเลียบริมแม่น้ำไปก่อน ค่อยๆเขยิบห่างฝั่งไป แล้วก็ตัดตรงกลางแม่น้ำข้ามไปอีกฝั่งหนึ่ง แล้ววกเข้าจอดเทียบท่า เรือมันจะโคลงไปโคลงมาน่าสนุกดี เวลาขึ้น ถ้าน้ำลดก็ต้องก้าวสูงหน่อยกว่าจะขึ้นท่าได้ ผู้ใหญ่ก็หิ้วขึ้นไปเลยง่ายดี