ยังนึกถึงผีท้องถิ่นมากกว่านี้ไม่ออก ขอย้อนกลับไปถึงผีอิมพอร์ตจากอินเดียอีกตัวหนึ่ง เพิ่งเข้ามาในสยามเมื่อรัชกาลที่ ๖ นี้เอง เรียกชื่อว่า เวตาล หรืออาจแผลงศัพท์เป็น "ไพตาล"
รอยอินให้ความหมายว่า เวตาล น. ผีจําพวกหนึ่ง ชอบสิงอยู่ในป่าช้า. (ส. เวตาล ว่า นักปราชญ์ที่ไม่ได้ถ่ายวิชาให้ใคร ตายไปแล้วเป็นผีชนิดนี้) ถ้าเป็นอย่างหลัง พวกเราในเรือนไทยก็คงรอดจากเป็นเวตาลกันทุกคน
เวตาลตัวที่มีชื่อเสียงที่สุดอยู่ในพระนิพนธ์ นิทานเวตาล ของน.ม.ส. หรือ พระราชวรวงศ์เธอกรมหมื่นพิทยาลงกรณ์ พระองค์เจ้ารัชนีแจ่มจรัส ผู้เป็นกวีสำคัญพระองค์หนึ่งของรัตนโกสินทร์ แต่เวตาลผู้เป็นตัวละครเอกในเรื่องนี้ ไม่ได้ตรงจากอินเดียมาอยู่ในเมืองไทย หากแต่แวะไปเป็นนักเรียนอังกฤษอยู่พักใหญ่ ก่อนจะเข้ามาถึงสยาม
กล่าวคือนิทานเวตาลที่กรมหมื่นพิทยาลงกรณ์ทรงได้มา ไม่ใช่ฉบับสันสกฤตของศิวทาส แต่เป็นฉบับภาษาอังกฤษของเซอร์ริชาร์ด เอฟ. เบอร์ตัน ชื่อเดิมว่า Vikram and the Vampire
ท่านเซอร์ริชาร์ดท่านแปลปีศาจชนิดนี้ว่า vampire หรือปีศาจค้างคาว ส่วนคำว่าเวตาล ภาษาอังกฤษทับศัพท์ว่า betaal (เพตาล) แต่เวตาลตัวนี้ไม่มีพฤติกรรมดูดเลือดอย่างแดรคคูล่า เป็นปีศาจที่ค่อนข้างจะขี้เล่น และฉลาดรอบรู้ในวิชาการสมกับเรียนในอังกฤษมาก่อน จึงกล้าเล่นทายนิทานปัญหากับพระเจ้าวิกรมาทิตย์ ผู้ได้ชื่อว่าเป็นกษัตริย์ยิ่งใหญ่ของอินเดียโบราณ
ใครสนใจ หาอ่านได้ที่
http://sukumal.brinkster.net/meaploy/vetal/