เรือนไทย

ผมได้อ่านบทกวีบทหนึ่งในวารสารมติชนสุดสัปดาห์ ฉบับประจำวันที่ 6-12 กรกฏาคม 2550 แล้วพบว่ามีความน่าสนใจ แต่ผมไม่ทราบว่าผมได้เข้าใจบทกวีบทนี้อย่างถ่องแท้ตามที่กวีต้องการหรือไม่ จึงอยากได้ความคิดเห็นของท่านอื่นต่อบทกวีบทนี้

เกม

เด็กมิก่อกองทราบเสียดายของ
ทิ้งหมากเก็บหมากกองล้าสมัย
คอมพิวเตอร์กล่อมขวัญวันเยาว์วัย
เปิดเว็บไซต์อินเตอร์เน็ตอยู่เอ็ดอึง
พวกผู้ใหญ่ก็เกษมเกมอำนาจ
วาบหวิวหวั่นสั่นประสาทเข้าแข็งขึง
หลงเสน่ห์เล่ห์ลวงห้วงคำนึง
สู้กันถึงเซ่นพลีด้วยชีวิต
ต่างถาโถมโรมรันเพลงพันตู
เพื่อตัวกูของกูอันศักดิ์สิทธิ์
ยึดอัตตาตะแบงว่าแรงฤทธิ์
ในร่างแหวิจิตรที่ถักทอ

มาตุภูมิคือเดิมพัน ณ วันนี้
เกมพิทักษ์ศักดิ์ศรีดำเนินต่อ
นับอนันต์หายนะฤๅจะรอ
จบกันแล้วเชิญไปเล่นก่อกองทราย

สมคิด นวลเปียน

คุณเข้าใจว่ายังไงล่ะคะ  อยากฟังความเห็น

ก็ ผู้แต่งกำลังเปรียบเทียบเกมคอมพิวเตอร์และอินเตอร์เน็ต ว่ามีอำนาจดึงดูดใจ ทำให้เด็กๆลืมการเล่นเก่าๆ เช่น ก่อกองทราย หมากเก็บ และหันมาเล่นคอมพิวเตอร์แทน เหมือนกับเกมอำนาจ ที่กำลังดึงดูดใจผู้ใหญ่ในบ้านเมืองจนไม่ได้ลืมหูลืมตา และต่างฝ่ายต่างต้องการชัยชนะอย่างที่สุด และยังฝากเตือนว่าเดิมพันของเกมนี้คือประเทศชาติ

ใช่ค่ะ

      ขอต่อนิดหนึ่งครับ ว่า   

        เกมของผู้ใหญ่ที่ฟาดฟันกันนั้น จบลงด้วยหายนะถึงกับบ้านเมืองล่ม เหลือเพียงซากปรัก กองทราย
ให้ไปเล่น-ก่อต่อไป